"Γιατί Ελένη κλαις; Πάω να πολεμήσω για την Ελλάδα"
97
02:13' ... σε λίγες ώρες ανοίγουν οι κάλπες στην Ελλάδα, όπου οι πολίτες θα ψηφίσουν τους αιρετούς άρχοντές τους που θα τους εκπροσωπήσουν την επόμενη πενταετία...
Εδώ στη Κύπρο, στον Ύψωνα που ζω, οι άνθρωποι συνεχίζουν να είναι απίστευτα καλοί μαζί μου...
"Δάσκαλε θα κατέβεις από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ;", μου είπε στο τηλέφωνο ο Γιώργος, φίλος και μαθητής μου, που με έκανε να λιώσω στα γέλια όπου "ανάκτορα του Μπάκιγχαμ" είναι το διαμέ-ρισμα που ζω... φυσικά καμία σχέση με την αγγλική βασιλική οικία...
Πριν ένα χρόνο σε μια συνέντευξη που έδωσα είχα πει πώς αν μπορούσα να διαλέξω που θα ζήσω θα προτιμούσα την Κύπρο ή την Σικελία... τώρα αν με ξαναρωτούσαν θα έλεγα μόνο Κύπρο και πάλι Κύπρο... Η ζωή τα έφερε έτσι που να είμαι εδώ και εννέα μήνες στο νησί της Αφροδίτης... και πιστέψτε με, ούτε μια μέρα δεν μετάνιωσα... Το έχω ξαναγράψει... απίστευτοι άνθρωποι, που όταν σε γνωρίσουν και σε αγαπήσουν δίνουν την ψυχή τους χωρίς αντάλλαγμα...
Κι όμως, εμείς οι Ελλαδίτες [οι πολιτικοί μας δηλαδή] τους έχουμε πικράνει πολλές φορές... αλλά αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια απίσ-τευτη αγάπη για την Ελλάδα κι ακόμα και τώρα θέλουν να πιστεύουν πως η ένωση με την "μητέρα Πατρίδα" δεν είναι ανέφικτη.
Ήμουν 6-7 ετών όταν έγινε επιστράτευση το 1974. Ανάμεσα σε αυτούς που καλέστηκαν ήταν και ο πατέρας μου Άγγελος... Όλη η οικογένεια πήγαμε στον σταθμό των τρένων να τον αποχαιρετήσουμε που θα πήγαινε στη Κύπρο να πολεμήσει. Θυμάμαι την μητέρα μου να κλαίει και τον πατέρα μου να της λέει: "Γιατί Ελένη κλαις; Πάω να πολεμήσω για την Ελλάδα". Λόγια που ακόμη και σήμερα, που είμαι 47 ετών, μου προκαλούν ανατριχίλα.
18/5/2014]