Καλό ξημέρωμα...
90
Έξω ο άνεμος δυναμώνει... Το φεγγάρι έχει ολότελα χαθεί... από το ανοιχτό παράθυρο να βλέπω το πεύκο να ταλαντεύεται... κάπου-κά-που τη σιωπή της νύχτας να "σπάει" κάποιο αυτοκίνητο που περνάει...
Ωραία νύχτα η αποψινή... δροσιά... μόνο που τα αστέρια έχουν χαθεί... χαμένος στις σκέψεις μου κοιτάζω την πόλη που γλιστράει δίπλα μου...
Θα σκεφτεί κάποιος γιατί γράφω αυτά [και τα προηγούμενα] στο blog μου, όταν όλο τον προηγούμενο καιρό, [χρόνια θα έλεγα] ασχο-λιόμουνα με τελείως διαφορετικά θέματα ως δημοσιογράφος...
Θα σας απαντήσω με κάτι που διάβασα σχετικά πρόσφατα:
"Ποιος ξέρει τι θα φέρει το αύριο; Κοιμόμαστε, ξυπνάμε με την βεβαιότητα πώς θα ζούμε κι αύριο και όλες τις ημέρες για να ζήσουμε όνειρα μικρά και μεγάλα. Και ο ο χρόνος δεν ξέρουμε τι παιχνίδια θα μας παίξει κι αν το πρωί θα είμαστε εδώ ξανά να συζητάμε... Παγίδα που συγκρατεί τους ανθρώπους η βεβαιότητα της ύπαρξης, μας καθηλώνει και ίσως ποτέ δεν κάνουμε όσα έχουμε ονειρευτεί. Αφού θα ζούμε κι αύριο, προς τι τόση βιασύνη;"...
Αφιερωμένο το παραπάνω, σε όσους νομίζουν πώς... είναι αθά-νατοι!!!!
"Κι όταν ο ήλιος βυθιζόταν στον ορίζοντα, ενώ τα πουλιά είχαν πια βολευτεί στις φωλιές τους, έπεφτε μια μακριά σιωπή στη Γη, κι οι άνθρωποι απορροφημένοι στις σκέψεις τους έμοιαζαν να αναρωτιούνται για το νόημα της ζωής και του θανάτου"!!!
Καλό ξημέρωμα...
26/4/2014