Νύχτα... ΙΙ
89
Μ' ένα ποτήρι κόκκινο κρασί απόψε, τούτη την ώρα, ν' απολαμβάνω την βροχή που πέφτει... η φωνή του Νότη Σφακιανάκη, να μπερδεύε-ται με τον ήχο της βροχής... απόψε είναι μαγεία, από τις στιγμές που νιώθεις ότι η ζωή είναι πολύ όμορφη για να γίνεσαι... μίζερος... κακός... εκδικητικός...
Απόψε είναι μια όμορφη νύχτα... τι κι αν το φεγγάρι κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα; Τι κι αν τα αστέρια χάθηκαν απόψε; ...
Ένα ελαφρό αεράκι μπαίνει από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα, τα κλαριά του απέναντι πεύκου κουνιούνται πιο δυνατά... αντιστέκονται στην ορμή του ανέμου!
Θυμήθηκα μια κινέζικη παροιμία: "Ο δυνατός μοιάζει με το μπαμπού. Που λυγίζει χωρίς να σπάει"... παροιμία; χμμμμ. μάλλον ρητό είναι αυτό...
Σκέψεις... πολλές σκέψεις...
Ένας πρώην φίλος, ραδιοπειρατής, έλεγε πριν πολλά χρόνια: "παρά-πονα... πολλά παράπονα... τη νύχτα ζωντανεύουν τα παράπονα..."
Πως το θυμήθηκα τούτο τώρα; Λέτε να γέρασα τόσο πολύ που, σαν τους ηλικιωμένους, ζω με τις αναμνήσεις και την πείρα;
Διάβασα κάποτε πώς, "η πείρα είναι μια γηραιά κυρία της οποίας το παρελθόν είναι ύποπτο"... Γυναίκα το είχε γράψει, προφανώς κάτι θα ήξερε!
02.28'... Ίσως, από τις πιο όμορφες νύχτες η αποψινή... Το φεγγάρι μπορεί να έχει κρυφτεί, τα αστέρια, επίσης, το ίδιο, όμως το αεράκι που με χαϊδεύει είναι "όλα τα λεφτά", όπως έλεγε μια φίλη.
* Αυτό το blog τελικά κινδυνεύει να γίνει ένα είδος ημερολογίου...
19/4/2014