Νύχτα...
87
Νύχτα... καθισμένος μπροστά στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα... Μια περαστική βροχή, εντελώς ξαφνικά... από το πουθενά, ενώ επικρατεί ζέστη, περισσότερη από τα κανονικά επίπεδα. Όλοι με πουκάμισα το βράδυ, να σκεπαζόμαστε με ένα σεντόνι μόνο.
Κάπου-κάπου κάποιο "παιδάκι" να σπινιάρει στον βρεμένο δρόμο, με το αυτοκίνητό του, θέλοντας ν' αποδείξει... τι άραγε;
Μετά την ξαφνική μπόρα, ψηλά στον ουρανό το φεγγάρι ελεύθερο κι απεγκλωβισμένο από σύννεφα, στέλνει το χλωμό φως του στον έρημο δρόμο. Οι καμπάνες ακούγονται κάπου-κάπου, μαζί με τις κροτίδες, να θυμίζουν τη ταφή του Κυρίου για να ακολουθήσει η αυριανή Ανάστασή του!
Αραιά και που ο άνεμος κάνει τα κλαριά του ψηλού πεύκου, που βρίσκεται απέναντι από εκεί που κάθομαι, να σαλεύουν.
Ο κόσμος... όλος ο κόσμος μου αλλάζει γρήγορα... υπερβολικά γρή-γορα...
Πέρσι στη πατρίδα τέτοια ώρα με φίλους και συγγενείς... φέτος στη δεύτερη πατρίδα, χωρίς όμως εκείνους που τόσα χρόνια δίπλα μου να γελάνε μαζί μου... να κλαίνε μαζί μου... να είναι δίπλα μου σε όλες τις στιγμές...
Πέρσι 46 ετών φέτος 47, σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα... Με-γαλώνω και μου αρέσει...
Ο Πετρής μέσα στη τρελή χαρά κι απόψε... να γελάει συνεχώς, να με πειράζει, να με δαγκώνει... να με φωνάζει "άτε"... το υπόλοιπο "καρ" σε λίγο καιρό, αφού μεγαλώσει λίγο [ο Πετρής είναι μόλις 2 ετών]!
Ο Γιωργάκης, ο 3χρονος μαθητής μου, να κλείνουν τα ματάκια του αφού σήμερα δεν κοιμήθηκε το μεσημέρι. Πόσο να αντέξει;
Η Ηλιάδα, η μεγαλύτερη αδερφούλα τους, ακολούθησε μετά από λίγο κι εκείνη...
Ο παππούς ο Γιώργος, αν και κουρασμένος από τη πολύωρη εργασία του, να τα καμαρώνει... Εκείνος, είναι πραγματικά ευτυχισμένος παππούς. Κι ας είναι μόλις 52 ετών! Ο αγαπημένος μου φίλος, να "τσακωνόμαστε" μη μείνω μόνος μου τις επόμενες ημέρες. Από κοντά βέβαια και η σύζυγός του η κυρία Ηλιάδα... και η κόρη τους η Χριστίνα, ο γαμπρός τους ο Μίλτος...
Τι ευτυχία, αυτοί οι άνθρωποι να αναπληρώνουν την απουσία των αγαπημένων σου προσώπων τέτοιες ημέρες!!!
Ο αδερφός μου στη πατρίδα, μετά από 7 1/2 χρόνια, να είναι τέτοιες ημέρες με τους δικούς του...
"...ενώ ο βοριάς σφύριζε στ' αυτιά του και το σώμα του είχε αποκτήσει ξανά τη δύναμη της ακσάρα, συλλογίστηκε, που βρίσκεσαι ντοροκουζάι; Όπου κι αν είσαι θα σε βρω τώρα. Έρχομαι να σε συναντήσω. Έρχομαι..."
Λευκός Νίντζα
[19/4/2014]