ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΟΣ
78
μάλιστα γενναιόδωρο, γιατί ο ερυθρόδερμος δεν έχει πια δικαιώματα που πρέπει να σεβαστεί κανείς και ίσως ακόμα να είναι και σοφή αυτή η πρόταση, αφού δεν έχουμε πια ανάγκη τις μεγάλες εκτάσεις.
Κάποτε ο λαός μας σκέπαζε αυτή την γη όπως τα κύματα της ανεμοδαρμένης θάλασσας σκεπάζουν τον στρωμένο με κοχύλια βυθό της, αλλά έχει περάσει πια από καιρό αυτή η εποχή, μαζί με το μεγαλείο των φυλών που τώρα αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση.
Δεν θα μακρηγορήσω θρηνώντας την πρόωρη παρακμή μας, ούτε θα κατηγορήσω τους χλωμοπρόσωπους αδελφούς μου που την επέσπευσαν, γιατί ίσως φταίμε κι εμείς γι' αυτήν.
Η νιότη είναι ορμητική. Όταν τα παλικάρια μας θυμώνουν για κάποια πραγματική ή φανταστική αδικία και βάφουν το πρόσωπό τους με μαύρο χρώμα, αυτό σημαίνει πως είναι μαύρες οι καρδιές τους, και τότε συχνά γίνονται σκληροί και ανελέητοι και ούτε οι γέροντες, ούτε οι γερόντισσες μπορούν να τα συγκρατήσουν.
Έτσι ήταν πάντα. Έτσι ήταν από τότε που πρωτοάρχισε ο λευκός να απωθεί τους προγόνους μας προς τα δυτικά. Αλλά ας ελπίσουμε πως οι εχθροπραξίες μεταξύ μας δεν θα επαναληφθούν ποτέ.
Εμείς θα είχαμε τα πάντα να χάσουμε και τίποτα να κερδίσουμε. Τα παλικάρια την εκδίκηση την θεωρούν σαν νίκη, ακόμα και με τίμημα την ίδια τη ζωή τους, όπως οι γέροι που στο καιρό του πολέμου μένουν πίσω και οι μανάδες που μπορεί να χάσουν τα παιδιά τους, ξέρουν περισσότερα.
Ο καλός μας πατέρας στην Ουάσινγκτον -πιστεύω πως είναι και δι-κός μας πατέρας τώρα, όπως και δικός σας, αφού ο βασιλιάς Γεώρ-γιος μετακίνησε τα σύνορά του προς τα βόρεια- ο μεγάλος και καλός πατέρας μας λέω, μας παραγγέλνει ότι αν συμμορφωθούμε θα μας προστατεύσει. Η δύναμη των γενναίων πολεμιστών του θα γίνει ένα ακλόνητο τοίχος για μας και τα λαμπρά πολεμικά καράβια του θα γεμίσουν τα λιμάνια μας κι έτσι οι παλιοί εχθροί μας από τον Βορρά, οι Χίντας και οι Τίμπσιονς, θα πάψουν να τρομάζουν τις γυναίκες, τα παιδιά και τους γέροντές μας.
Τότε θα γίνει αληθινός πατέρας μας κι εμείς παιδιά του. Μπορεί όμως ποτέ να γίνει αυτό;