ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΟΣ
50
την πορεία της αυτογνωσίας μέσα από οδύνες και χαρές μεγάλες. Τίποτε σταθερό. Ν' αλλάζουν όλα γύρω, ν' αλλάζει ο εαυτός μας, ν' αλλάζει το κορμί μας, ν' ασπρίζουν τα μαλλιά μας, να μεγαλώνουν τα αγαπημένα μας παιδιά, να χάνουμε αγαπημένους, ν' αλλάζει ο κόσμος γύρω, να βιώνουμε με ένταση τις αλλαγές και να μην έχουμε τίποτα πιο σταθερό από τη στάση της ζωής μας"
[Αδαμάντιος Πεπελάσης]
... με όλα τα λάθη, τις απογοητεύσεις, αλλά και τις χαρές... τις μικρές χαρές που ομορφαίνουν τη ζωή!
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν αύριο θα ζω... ξέρω όμως πώς την ζωή μου την έφτιαξα όπως ήθελα... εγώ, ένα φτωχό παιδί από μια μικρή πόλη της Ελλάδας, που το σχολείο δεν το τελείωσα, να έχω γράψει δέκα βιβλία, να έχω βραβευτεί για την συγγραφή μου και την δημοσιογ-ραφική μου παρουσία, να με αναζητάει ο κόσμος ακόμα εκεί στην Ελλάδα θυμούμενοι όλοι τις δημοσιογραφικές μου εκπομπές, να βρίσκομαι σε μια άλλη χώρα να διαδώσω κάτι πολύ όμορφο... Ναι, νιώθω υπερήφανος για όσα κατάφερα....
"Είναι το όραμα... το όραμα εκείνο που σε κάνει να υπομείνεις όλα τα δεινά, τις αγωνίες, τη φτώχεια, την κούραση, τη σκληρή δουλειά, την απόρριψη"
Θα κλείσω με αυτό που διάβασα από τον ίδιο τον φίλο blogger:
"Εδώ και χρόνια πιστεύω ότι κουβαλάμε για πάντα μέσα μας όλους τους ανθρώπους που γνωρίζουμε. Και τους κουβαλάμε είτε συνει-δητά είτε υποσυνείδητα. Βέβαια κάποιους τους κουβαλάμε σαν "βαρίδια" αλλά διαφορετικά δεν γίνεται. Δεν υπάρχει [ακόμη] το μαγικό πλήκτρο "delete" της μνήμης. Και ίσως καλύτερα που δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Ακόμη και τα "βαρίδιa" μας μας καθορίζουν και μας ωριμάζουν.
Το θετικό είναι ότι όλα όσα κουβαλάς μπορούν σε μια δεδομένη στιγμή να σου αποδειχτούν χρήσιμα. Χρήσιμα σε επίπεδο πρακτικό αλλά και χρήσιμα διότι σου έχουν χαρίσει την πείρα....
Στους δρόμους της πόλης άραγε ποια είναι τα χρήσιμα υλικά που αξίζουν το "κουβάλημα"; Δρόμοι που πρώτη φορά περπάτησες με αγαπημένους ανθρώπους, αγαπημένες βιτρίνες και ήχοι από πλανόδιους μουσικούς, ριπές του αέρα και κρύο, πολύχρωμο πλήθος.
Και μετά οι πιο προσωπικοί δρόμοι. Οι δρόμοι καρδιάς και μυαλού, ψυχής και αισθήσεων. Αυτό κι αν είναι "ωφέλιμο βαρύ φορτίο".
[Σε ευχαριστώ "λαβύρινθε" που απόψε σε διάβασα... Με συγκλόνισες...]