ΤΥΦΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ | Page 49

ΤΥΦΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

47

με τα μυστήρια της προέλευσης απ' όσο η ημέρα. Η Άβυσσος δεν ανοίγει παρά με τη νύχτα"

-Μπερντιάεφ-

Για ακόμη ένα βράδυ όλα είναι θολά, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ξεκάθαρα στο μυαλό μου. Η νύχτα είναι παγερή, το φεγγάρι σκεπά-ζεται από μικρά σύννεφα. Μερικά αστέρια μισοφέγγουν. Λένε πώς η ψυχή των ανθρώπων που έφυγαν από τούτη τη ζωή κατοικεί σε αυ-τά. Φύλλο δεν κουνιέται: Όλα αναγγέλλουν την επόμενη καταιγίδα, που κανείς δεν ξέρει αν τελικά θα έρθει.

Το παράθυρο του δωματίου είναι ανοικτό. Κρύο που όμως καθα-ρίζει το μυαλό, ενίοτε και την ψυχή.

Διάβασα κάπου ότι τα καλύτερά μας χρόνια δεν είναι τα εύκολα χρόνια. Η ευκολία ποτέ δεν ήταν ο δρόμος της ζωής. Τα καλύτερα χρόνια είναι τα χρόνια που ζεις, τα χρόνια που ζεις κάθε δευτε-ρόλεπτο του χρόνου. Με όλες σου τις αισθήσεις κι ας έχει πόνο. Δεν είναι ζήτημα μαζοχισμού! Είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης.

Ποιος μπορεί να γνωρίζει τι θα μας ξημερώσει; Κοιμόμαστε και ξυπνάμε θεωρώντας ως δεδομένο ότι κι αύριο θα ζούμε, ότι πάντα υπάρχει ο χρόνος να διορθώσουμε τα πράγματα. Αλλά ο χρόνος δεν ξέρουμε τι παιχνίδια μας παίζει... κάθε λεπτό που περνάει είναι δια-φορετικό από το προηγούμενο. Δεν ξέρουμε αν αύριο θα είμαστε εδώ να γράφουμε, να συζητάμε... Κι όμως, αφήνουμε τον χρόνο να περνάει άσκοπα, σαν να είμαστε αθάνατοι... νιώθοντας πώς υπάρχει πολύς χρόνος για να κάνουμε όσα έχουμε από μικροί ονειρευτεί.

Ο φίλος μου ο Αδάμος θα πει πάλι πώς φιλοσοφώ. Όμως δεν το κά-νω. Δεν υπήρξα ποτέ φιλόσοφος, απλά ένας άνθρωπος σαν όλους που όμως έχει περάσει κατά πολύ τα πρώτα ...άντα... λίγο πριν τα πρώτα ...ήντα... Μη νομίζετε πώς μελαγχολώ επειδή μεγαλώνω. Απεναντίας. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, ίσα ίσα που μου αρέσει να μεγαλώνω. Είναι κάτι αναπόφευκτο κι έχω πλέον συμβιβαστεί με αυτή την ιδέα. Δεν κρύβω τα χρόνια μου, δεν κρύβω τα λάθη μου... είμαι τυχερός που ακόμα ονειρεύομαι, που ακόμα σχεδιάζω...