ΤΥΦΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
17
σκότωσαν και τους δύο οι Τούρκοι. Τον πατέρα της κατηγόρησαν οι Τσέτες ως αντάρτη. Είχε παντρευτεί στον Πόντο. Τον πρώτο άντρα της τον έλεγαν Γιώργο και είχε κάνει ένα αγοράκι, τον Δημήτρη. Με τις μετακινήσεις που τους επέβαλλαν οι Τούρκοι αναγκάζονταν να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, πολλές φορές να τα τρώνε τα τσακάλια, με σκοπό να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.
Η Παναγιώτα με το πουκάμισο, που έφυγε από το κρεβάτι της, έκανε τρία χρόνια να φτάσει απ' τον Πόντο στην Πόλη. Τρία χρόνια τα-λαιπωρίας, πήγαιναν μπροστά οι Τούρκοι, πίσω οι δικοί μας. Πήγαιναν μπροστά οι δικοί μας, πίσω οι Τούρκοι. Σε μια στιγμή όπως περπατούσαν βρέθηκε μπροστά της ένα βαφτιστήρι της και της λέει: "Νονά, νονά, τον Δημήτρη τον σκότωσαν. Εκεί είναι". Πήγε η Πανα-γιώτα να δει και της έκλεισαν το στόμα για να μη φωνάξει και την ακούσουν οι Τούρκοι. Παρόμοια σκηνή αντιμετώπιζαν όπου έβρισ-καν κατασπαραγμένα μωρά, που είχαν αφήσει στο δρόμο για να γλυ-τώσουν επειδή έκλαιγαν όλη τη νύχτα, για α μην τους ανακαλύψουν οι Τούρκοι. Από την Πόλη έφτασε με πλοίο στην Πάτρα και από κει την έφεραν στα Σαμπάναγα με την Μαγδαληνή του Λουκουμάκια και άλλες. Κατέβαιναν στη Γαστούνη να δουλέψουν στα καλαμπόκια. Με τον πατέρα μου έκανε εφτά παιδιά από τα οποία της έζησαν τα τρία κορίτσια, η Μαρίκα (24-8-1929), η Παρθενία (30-9-1932) και η Ευδοξία (6-7-1935). Μετά την Μαρίκα γέννησε δύο αγόρια, τον Τάσο και τον Γιώργο και άλλα δύο μετά την Παρθενία, τον Στέλιο (πέθανε 8-8-1934 σε πρόωρο τοκετό) και τον Γιάννη. Της πέθαναν οχταμηνίτικα όλα.
ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ μου πέθαναν τα αγόρια και του αδερφού του Γιάννη τα κορίτσια. Ο πατέρας μου είχε αλληλογραφία με τον αδερφό του Γιάννη και όταν πέθαναν τα δυο του αγόρια, του έγραψε: " Έλα βρε αδερφέ μου, μην στενοχωριέσαι, και εγώ έχασα την κόρη μου". "Βρε αδερφέ, μην στενοχωριέσαι και εγώ έχασα το γιο μου". Μετά πάλι ο θείος έγραψε: "Μη στενοχωριέσαι έχασα το βόδι μου, έχασα τα γελάδια μου". Όλο ζημιές πάθαινε ο κακομοίρης.