ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΟΣ
12
για τους Δελφούς.
Σαν έφτασε στο μαντείο κι έκανε θυσίες στο θεό Απόλλωνα τον ρώ-τησε αν οι νόμοι του ήταν καλοί και αρκετοί για την ευτυχία και την αρετή της πόλης. Ο θεός αποκρίθηκε ότι και καλά τέθηκαν οι νόμοι και η πόλη θα δοξαστεί αν τηρεί το πολίτευμά του. Ο Λυκούργος έγρα-ψε το χρησμό και τον έστειλε στη Σπάρτη. Ύστερα έκανε νέες θυσίες στο θεό, αποχαιρέτησε τους φίλους και τον γιο του και αποφάσισε να μην απαλλάξει τους συμπολίτες του από τον όρκο και εκεί με την θέλησή του να τερματίσει τη ζωή του, μια και είχε φτάσει στην ηλικία, (σύμφωνα με την παράδοση ήταν 85 ετών), που είναι κατάλληλη για να αποφασίζουν οι άνθρωποι, ακόμη κι εκείνοι που φαίνεται ότι αρκετά ευτύχησαν, αν πρέπει να συνεχίσουν ακόμη ή να πάψουν να ζουν. Και πέθανε από ασιτία με την πεποίθηση ότι των πολιτικών ανδρών ο θάνατος πρέπει να είναι πολιτικά άσκοπος ούτε το τέλος της ζωής παθητικό, αλλά να γίνεται σαν πράξη αρετής. Και για τον εαυτό του, αφού έφερε ως την άκρη έργο ωραιότατο, ο θάνατος έπρε-πε να είναι αληθινά τελείωση της ευτυχίας και στους συμπολίτες να αφήσει το θάνατό του φύλακα των καλών και αγαθών που τους πρόσφερε, αφού είχαν ορκιστεί να εφαρμόζουν το πολίτευμά του έως ότου εκείνος επιστρέψει.
Αυτός είναι ο αγνός και ολοκληρωμένος πολιτικός. Ζει και πεθαίνει για το έργο του".