λες αποστάσεις , παρέχοντας « προστατευτικό μανδύα » στα αεροσκάφη κρούσης . To πρωτότυπο EA-6B ( BuNo 149481 ) προήλθε από μετασκευή A-6A , πραγματοποιώντας την πρώτη του πτήση τον Μάιο του 1968 . Θα ακολουθούσαν άλλες δύο μετασκευές αεροπλάνων δοκιμών , πριν η Grumman υπογράψει συμβόλαιο για τα πρώτα πέντε καινούργια αεροσκάφη το 1969 . Οι παραδόσεις ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1971 και η πρώτη Μοίρα που παρέλαβε τον τύπο , η VAQ-132 « Scorpions », κηρύχθηκε επιχειρησιακή τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς . Οι συνολικές παραγγελίες διαφόρων εκδόσεων , όπως θα δούμε παρακάτω , έφτασαν τα 170 αεροπλάνα και το τελευταίο ( BuNo 164403 ) παραδόθηκε στις 29 Ιουλίου του 1991 . Η αρχική έκδοση του Standard ( ή Basic ) Prowler διέθετε ραντάρ APQ-129 , σύστημα ναυτιλίας APN-153 , υπολογιστή AN / AYA-6 , DECM ( ALQ-100 ) και διανομείς ALE-49 . Στο Prowler ο πιλότος είχε και καθήκοντα πλοηγού με τους ECMO 1 ( δίπλα του ) και ECMO 2 ( πίσω δεξιά ) να διαχειρίζονται το TJS ALQ-99 ( διαθέτοντας ίδιες και εναλλάξιμες κονσόλες ). Ο ECMO 3 ( πίσω από τον πιλότο ) ήταν χειριστής του ειδικευμένου συστήματος εντοπισμού και παρεμβολής επικοινωνιών ALQ-92 , η λειτουργία του οποίου όμως υπήρξε διαχρονικά προβληματική , καθώς η συνύπαρξή του με το ALQ-99 δεν ήταν ποτέ αρμονική .
Μία από τις σημαντικότερες αναβαθμίσεις του Prowler ήταν η ICAP II , που επέτρεπε πλέον στα ατρακτίδια του συστήματος ALQ-99 να καλύπτουν τουλάχιστον δύο μπάντες συχνοτήτων ταυτόχρονα .
Διαδοχικές αναβαθμίσεις στην κούρσα του EW
Αυτά και άλλα προβλήματα όπως και οι ραγδαίες εξελίξεις των απειλών οδήγησαν σύντομα στο πρώτο πρόγραμμα αναβάθμισης , γνωστό ως EXCAP ( Expanded Capability ), στο οποίο το νέο ALQ-99A διπλασίαζε τις δυνατότητες κάλυψης των συχνοτήτων παρεμβολών και η βελτίωση του υπολογιστή αύξησε τη διαθέσιμη μνήμη και επέλυσε θέματα αξιοπιστίας . Το πρόγραμμα EXCAP όμως περιορίστηκε σε μόλις 25 αεροσκάφη , με την πρώτη επιχειρησιακή ανάπτυξή τους στη VAQ-133 τον Ιούνιο του 1974 και την τελευταία δέκα χρόνια αργότερα . Το επόμενο μεγάλο πρόγραμμα αναβάθμισης δυνατοτήτων στα μέσα της δεκαετίας του 70 ήταν το ICAP ( Improved Capability ), με αναδιανομή καθηκόντων ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος του Prowler , λόγω δυσλειτουργιών που αναδείχθηκαν στα πρώτα χρόνια της υπηρεσίας του τύπου . Έτσι ο πιλότος λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας και δυσαρμονίας με την υλοποίηση της αποστολής παρέδωσε τα καθήκοντα ναυτιλίας στον ECMO 1 , που μαζί με τις επικοινωνίες απέκτησε ρόλο τακτικού συντονιστή , αναλαμβάνοντας επίσης τη ( δευτερεύουσα για το EA-6B ) αποστολή παρεμβολών επικοινωνιών στο πεδίο της μάχης . Οι ECMO 2 και 3 ( στα πίσω καθίσματα ) ήταν πλέον οι χειριστές του νέου ψηφιακού TJS ALQ-99D , διαθέτοντας επίσης και καινούργιες κονσόλες . Το ραντάρ APS-130 της Norden βελτίωσε τη διαβόητη αναξιοπιστία του APS-129 , αν και αποδείχθηκε κατώτερο σε επιδόσεις από τον προκάτοχό του . Αντίστοιχη αναβάθμιση ήταν και η πρόθεση αντικατάστασης του παρεμβολέα επικοινωνιών ALQ-92 με τον ASQ-191 της Rockwell . H διαδικασία όμως ανακόπηκε και τα περισσότερα αεροπλάνα διατήρησαν την αρχική υποδομή χωρίς τον παρεμβολέα , για να υιοθετηθεί τελικά με καθυστέρηση ο ASQ-191 μετά το 1985 . Αποτέλεσε όμως και αυτός ενδιάμεση λύση μέχρι την εγκατάσταση του USQ-113 σε επόμενο πρόγραμμα αναβάθμισης . Εκσυγχρονισμό υπέστη και ο εξοπλισμός αυτοπροστασίας που περιλάμβανε πλέον τον διανομέα ALE-39 και τον παρεμβολέα ECM ALQ-126A . Τα εκσυγχρονισμένα αεροπλάνα ( 17 μετασκευές και 45 νέας παραγωγής ) έγιναν γνωστά σε υπηρεσία ως ICAP I , ώστε να διαφοροποιούνται από το μεταγενέστερο πρότυπο ICAP II . Την περίοδο 1985-1991 σε μια προσπάθεια ομογενοποίησης του στόλου των EA-6B , τα αεροπλάνα ICAP I υιοθέτησαν μέρος του εξοπλισμού των δεύτερων και έκτοτε έγιναν γνωστά ως ICAP Ι Mod υπηρετώντας στον Στόλο μέχρι και το τέλος του 1988 .
Μετά την απόσυρση των Intruder τα EA-6B « έχασαν » τα διάφορα διακριτικά που έφεραν στο αεροδυναμικό κάλυμμα του ραντάρ · ανάμεσά τους και ένα που έμοιαζε με ένδειξης ραδιενέργειας ή ακτινοβολίας και είχε κατά καιρούς δημιουργήσει διάφορες εικασίες . Δεν ήταν φυσικά τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος για να ξεχωρίζει ο υπεύθυνος το βαρύτερο αεροσκάφος για τις προσνηώσεις LSA από το ελαφρύτερο EA-6E .
09 / 2015 85