ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ USMC EA-6B Prowler
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ USMC EA-6B Prowler
Για περίπου 45 χρόνια το Prowler ήταν κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή των αμερικανικών αεροπλανοφόρων , καθώς όλες οι Πτέρυγες CAW ( Carrier Air Wing ) είχαν στη σύνθεσή τους ένα κλιμάκιο τεσσάρων EA-6B . Από την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο του Βιετνάμ το 1972 προσέφερε υποστήριξη ηλεκτρονικού πολέμου και καταστολή εχθρικής αεράμυνας , αρχικά μέσω ηλεκτρονικής κρούσης και παρεμβολών και από το 1986 στοχεύοντας και καταστρέφοντας τις πηγές εκπομπής με βλήματα AGM-88 HARM . Σταδιακά ο ρόλος του επεκτάθηκε σε ηλεκτρονική επιτήρηση , παρεμβολές επικοινωνιών και υποστήριξη ειδικών επιχειρήσεων παραμένοντας το μοναδικό αεροσκάφος EW στη δύναμη του USN έως και το 2009 , οπότε και άρχισε η αντικατάστασή του από τα EA-18G Growler . O τύπος μπήκε σε υπηρεσία από το 1977 με το Σώμα των Πεζοναυτών και ανέλαβε να καλύπτει και τις ανάγκες της Αμερικανικής Αεροπορίας ( ως διακλαδική πλατφόρμα EW ) από το 1998 , όταν αποσύρθηκαν τα EF-111A Raven .
Μέλος της οικογένειας Grumman
Το EA-6B ιχνηλατεί τις ρίζες του απευθείας στο A-6A , όταν στα τέλη του 1960 η Grumman άρχιζε με δική της πρωτοβουλία να εξερευνά την πιθανότητα προσθήκης της αποστολής ηλεκτρονικού πολέμου στο Intruder , που ήδη υπηρετούσε τον ρόλο της κρούσης μέσης εμβέλειας από τα αεροπλανοφόρα . Την ίδια περίοδο , οι Πεζοναύτες χρησιμοποιούσαν σε τέτοιες αποστολές το παλιό Douglas F3D-2Q Skyknight και το Σώμα αναζη-
Αντίθετα με τα Prowler του Αμερικανικού Ναυτικού , οι Πεζοναύτες πετούσαν τα EA- 6Β κυρίως από προκεχωρημένες βάσεις , λόγος που συνήθως τους έφερνε μόνιμα στα πεδία δράσης .
τούσε επειγόντως αντικαταστάτη . Οι προσπάθειες της Grumman και το ενδιαφέρον του USMC συναντήθηκαν στα μέσα του 1961 με αποτέλεσμα η εταιρεία να υπογράψει συμβόλαιο για την ανάπτυξη του EA-6A τον Μάρτιο του 1962 . Το αεροσκάφος διατηρούσε τη διθέσια διαμόρφωσή του , αλλά τον βομβαρδιστή / ναυτίλο αντικατέστησε ο χειριστής ηλεκτρονικών αντιμέτρων ECMO ( Electronic Countermeasures Operator ). Η μικρή παραγγελία των Πεζοναυτών αφορούσε σε 28 « electric » Intruder ( 2 πρωτότυπα , 11 εκ μετατροπής από A-6A και 15 νέες κατασκευές ), που αρχικά χαρακτηρίζονταν ως A2F-1H , πριν να αποκτήσουν τον προσδιορισμό EA-6A . Έφεραν τον εξοπλισμό ECM AN / ALQ-86 στην αναμορφωμένη προέκταση του κάθετου σταθερού και σε υποπτερυγικά ατρακτίδια . Το αεροσκάφος διέθετε ραντάρ ναυτιλίας AN / APN-153 και ραντάρ ελέγχου βολής AN / APQ-129 , που θεωρητικά του έδινε τη δυνατότητα εξοπλισμού με πυραύλους ARM AGM-45 Shrike , αν και δεν φαίνεται να υπήρξε ποτέ τέτοια επιχειρησιακή χρήση . Ο τύπος όμως έδρασε στο Βιετνάμ από τον Οκτώβριο του 1966 με τη VMCJ-2 και υπηρέτησε μέχρι και την απόσυρσή του το 1993 . Η αρχική αυτή επιτυχία αλλά και η κλιμάκωση της απειλής της σοβιετικής αεράμυνας παρακίνησαν την Grumman να επεκτείνει τη μελέτη εξέλιξης του EA-6A σε ικανότερη πλατφόρμα : πρότεινε το σύστημα που διαχειριζόταν ο ECMO να αντικατασταθεί από ένα πολύ πιο ολοκληρωμένο και αυτοματοποιημένο TJS ( Tactical Jamming System ). Η πρόταση που υιοθετήθηκε τελικά από το Ναυτικό έφερε το συγκρότημα ALQ-99 με πέντε συνολικά ατρακτίδια , ενώ ο διευρυμένος ρόλος του αεροσκάφους απαίτησε δύο επιπλέον χειριστές συσκευών σε χώρο που δημιουργήθηκε από προέκταση 137 εκατοστών της ατράκτου . Η δομή του Intruder ενισχύθηκε για να αντιμετωπιστεί το αυξημένο βάρος , αλλά οι κινητήρες Pratt & Whitney J52-P- 8A των 9.350 λιβρών ( 42kN ) διατηρήθηκαν , υποβαθμίζοντας τις επιδόσεις . Το EA-6B έκανε ένα πραγματικό άλμα στην εφαρμογή τεχνικών EW καθώς οι ECMO μπορούσαν πλέον να απομονώνουν και να αντιμετωπίζουν συγκεκριμένες απειλές , όπως αυτές εμφανίζονταν στο πεδίο της μάχης από μεγά-
Σήμερα υπάρχει μόνο ένα μέρος στον κόσμο που μπορεί κανείς να συναντήσει EA-6B Prowler εν δράσει , στον αεροναύσταθμο MCAS Cherry Point στη Β . Καρολίνα . Εδώ , αεροπλάνα της VMAQ-2 « Death Jesters ».
84 09 / 2015