ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Ilyushin Il-38 « Novella »
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Ilyushin Il-38 « Novella »
To πρωτότυπο Il-38 δημιουργήθηκε με μετασκευή ενός Il-18 προεκτείνοντας την άτρακτο , για να δημιουργηθούν οι απαραίτητες υποδομές όπως οι αποθήκες οπλισμού .
Το ραντάρ του συστήματος « Berkoot » τοποθετήθηκε σε θόλο κάτω από την πρόσθια άτρακτο , πίσω από το ριναίο σκέλος . Διακρίνεται η θυρίδα εισόδου στη συμπιεζόμενη καμπίνα των χειριστών συσκευών και εν συνεχεία στο πιλοτήριο .
να παραμένει στην περιοχή ενδιαφέροντος για τρεις ώρες , μεταφέροντας τορπίλες και βόμβες βυθού . Οι γραμμές της βασικής σχεδίασης του Il-18 διατηρήθηκαν , αλλά οι ανάγκες δημιουργίας χώρου για τον εξοπλισμό και τις δύο αποθήκες , της μίας για όπλα ( πίσω από την πτέρυγα ) και της άλλης για « ηχοσημαντήρες » ( μπροστά ) απαίτησαν την αύξηση του μήκους της ατράκτου κατά τρία μέτρα μεταβάλλοντας σημαντικά το προφίλ της . Σε ένα παράλληλο πρόγραμμα ανάπτυξης εξελίχθηκε το σύστημα αποστολής « Berkoot » ( Χρυσαετός ) γύρω από το ομώνυμο ραντάρ ( σε θόλο κάτω από το πιλοτήριο ) και σε συνεργασία με τους άλλους αισθητήρες ανθυποβρυχιακού πολέμου ( MAD , « ηχοσημαντήρες »). Το συμπιεζόμενο τμήμα της καμπίνας περιορίστηκε στην πρόσθια άτρακτο : πιλοτήριο που φιλοξενούσε δύο πιλότους , ιπτάμενο μηχανικό και ραδιοναυτίλο , και χώρο πληρώματος αποστολής ακριβώς πίσω του με δύο χειριστές συστημάτων ( που είχαν κονσόλες προσανατολισμένες προς την ουρά του αεροπλάνου , μια διάταξη που αποδείχθηκε ότι αύξανε την κόπωση ). Το μη συμπιεζόμενο τμήμα της καμπίνας ( πρακτικά τα δύο τρίτα της ατράκτου ), όπου υπήρχαν οι αποθήκες του αυτόματου συστήματος άφεσης των « ηχοσημαντήρων », ήταν προσβάσιμο εν πτήσει μόνο μετά την αποσυμπίεση του πρόσθιου διαμερίσματος . Η εξέλιξη του προγράμματος « Tunyets » ήταν ταχύτατη και το πρωτότυπο πέταξε στις 28 Σεπτεμβρίου 1961 -πολλούς μήνες πριν από τον σχετικό προγραμματισμό- με τους κινητήρες AI-20A , καθώς το βελτιωμένο και ισχυρότερο μοντέλο AI-20Μ δεν ήταν ακόμη διαθέσιμο ( σημ . 2 ). Ενώ όμως η ανάπτυξη της πλατφόρμας εξελισσόταν κανονικά ( καθώς η πτητική συμπεριφορά του αεροσκάφους δεν είχε αλλάξει σημαντικά παρά τις τροποποιήσεις στο Il-18 ), το πρόγραμμα του οπλικού συστήματος « Berkoot » από το LNPO Leninets εμφάνιζε μεγάλες καθυστερήσεις . Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το εξοπλισμένο πρωτότυπο ( χωρίς μάλιστα κάποια κύρια απάρτια , όπως ο υπολογιστής TsVM-264 ) να ξεκινήσει δοκιμές μόλις τον Μάρτιο του 1963 με έναν σχεδόν χρόνο υπέρβαση του προγραμματισμού . Οι εργοστασιακές δοκιμές ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο του 1965 και ακολουθήθηκαν από την κρατική αξιολόγηση μέχρι και τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς . Τα αποτελέσματα όμως ήταν απογοητευτικά επειδή η σύνθεση του ηλεκτρονικού εξοπλισμού δεν είχε ολοκληρωθεί , αλλά και όσα απάρτια είχαν δοκιμαστεί εμφάνιζαν επίπεδο αναξιοπιστίας που οδήγησε στην απόφαση αναβολής εισόδου του τύπου σε υπηρεσία , έστω και σε δοκιμαστική βάση . Η εξέλιξη , ειδικά του προβληματικού υπολογιστή του « Berkoot », συνεχί-
Ο κυνηγός υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων των δεκαετιών 60 και 70 έγινε περιπολικό και αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας αργότερα , αν και οι αριθμοί που αποκτήθηκαν ήταν πολύ μικροί συγκριτικά με τις αρχικές προβλέψεις .
98 10 / 2015