ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Boeing P-8A Poseidon
H Αυστραλία είναι ο δεύτερος εξαγωγικός πελάτης του Poseidon, που θα αρχίσει να παραλαμβάνει αεροπλάνα από το 2017.
μένου να αντικαταστήσει τα ειδικών εκδόσεων EP-3Ε).
Όπως προαναφέρθηκε, το τελευταίο από τα οχτώ ινδικά P-8I βρίσκεται σε τελικές δοκιμές και θα περάσει
στα χέρια της αεροπορίας του Ινδικού Ναυτικού πριν
από το τέλος του 2015, η δεύτερη παράδοση μέσα στο
τρέχον έτος. Με την ινδική πλευρά υπάρχουν ήδη προχωρημένες διαπραγματεύσεις για μια δεύτερη παρτίδα,
πιθανότατα τεσσάρων επιπλέον αεροσκαφών, καθώς ο
τύπος όχι μόνο αντικαθιστά τα Tu-142M αλλά ενισχύει τις
δυνατότητες της ασιατικής χώρας σε ναυτική περιπολία
μεγάλων αποστάσεων. Τα P-8I διαφέρουν από τα P-8A
του USN, καθώς διαθέτουν MAD (Magnetic Anomaly Detector) και ενσωματώνουν πολλά ηλεκτρονικά ινδικής
προέλευσης: στον τομέα του ESM, του ηλεκτρονικού πολέμου, των ραδιοζεύξεων, της κρυπτογράφησης επικοινωνιών και του IFF. Η Ινδία έχει επικαλεστεί τη σχετική
προαίρεση που υπήρχε στη συμφωνία του 2009 για τα
οχτώ αρχικά αεροσκάφη και η Boeing υπέβαλε πρόταση την περασμένη Άνοιξη, που πιστεύεται ότι ανέρχεται
σε ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Τον Ιούλιο του 2015 το
Συμβούλιο Προμηθειών Άμυνας, που είναι το ανώτατο
αρμόδιο όργανο στο ινδικό υπουργείο Άμυνας, ενέκρινε
αρχικά την αγορά.
Η Boeing βέβαια αναζητά και άλλους πελάτες, αν και
όπως προαναφέρθηκε η σχετική αγορά είναι πολύ μικρή, καθώς το μεγάλο αυτό ΑΦΝΣ εκτός του ότι προορίζεται να καλύψει τις πολύ ειδικές ανάγκες κάποιων
χωρών με ζωτικά συμφέρονται σε ωκεάνιες ζώνες,
αποτελεί και την ακριβότερη διαθέσιμη λύση. Το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει η ισχυρότερη υποψηφιότητα,
αν και όπως φαίνεται θα αποτελέσει πεδίο μάχης και
με το Kawasaki P-1. Μια άλλη χώρα με δυνητικό ενδιαφέρον για το Poseidon είναι η Νότια Κορέα, παρ’ ότι η
Σεούλ έχει επενδύσει σημαντικά κονδύλια στον εκσυγ-
94
10/2015
χρονισμό 16 Orion στο πρότυπο P-3CK , που αναμένεται να παραμείνουν σε υπηρεσία τουλάχιστον μέχρι το τέλος της επόμενης δεκαετίας. Η ασιατική χώρα αναζητά επιπλέον ανθυποβρυχιακά αεροπλάνα για να αντιμετωπίσει την απειλή της Πιονγκγιάνγκ, αλλά το ενδιαφέρον της
εστιάζεται σε μικρότερα περιπολικά από τα P-3 για την παράκτια δίωξη των βορειοκορεατικών
«υποβρυχίων τσέπης». Στις αρχές Σεπτεμβρίου μάλιστα κυκλοφόρησε η είδηση ότι η Σεούλ
έχει ήδη συμφωνήσει στην απόκτηση είκοσι S-3B από τα πλεονάσματα του USN, προκειμένου
να αξιοποιήσει 12-16 από αυτά.
Στον άξονα της αντικατάστασης του P-3, ανάμεσα στους άλλους χρήστες του Orion, η Νορβηγία
έχει δείξει ενδιαφέρον, αν και κάποια αγορά τοποθετείται πλέον για τα μέσα της επόμενης δεκαετίας.
Τέλος η Ιταλία έχει δηλώσει ότι το P-8A ικανοποιεί τις ανάγκες της για ένα νέο ΑΦΝΣ, προκειμένου
να αντικαταστήσει τα Atlantic, αλλά αδυνατεί προς το παρόν να χρηματοδοτήσει μια τέτοια αγορά.
Έτσι, τέσσερα ATR72 ASW θα αποτελέσουν ενδιάμεση λύση.
Το μέλλον του P-8 βέβαια είναι πεπερασμένο με χρονικό όριο το σημείο κατά το οποίο τα μοντέλα 737NG θα παραμένουν σε υπηρεσία. Θεωρητικά είναι δυνατή η μετάπτωση στο 737MAX, κάτι
όμως που παρουσιάζει σημαντικές δυσκολίες. Το διάδοχο αυτό μοντέλο έχει διαφορετική πτέρυγα και κινητήρες από τα 737 προηγούμενης γενιάς, κάτι που θα απαιτήσει επανασχεδίαση του
αεροσκάφους, χωρίς μάλιστα τη χρηματοδότηση του Αμερικανικού Ναυτικού, όπως έγινε στην
περίπτωση του αρχικού Poseidon. Από την άλλη, η Boeing δεν συζητά αυτήν τη στιγμή τον τερματισμό παραγωγής της οικογένειας 737NG υπενθυμίζοντας ότι ο τύπος έχει ανεκτέλεστες περίπου
1.400 παραγγελίες και η εμπορική του προώθηση συνεχίζεται. Επιπλέον θεωρεί ότι η ίδια η πλατφόρμα του P-8 έχει μεγάλα περιθώρια εξέλιξης με εκδόσεις που θα ικανοποιήσουν και άλλες
ανάγκες πέραν του ΑΦΝΣ, και παλαιότερα η εταιρεία το πρότεινε για την αντικατάσταση του E-8C
Η Boeing προωθεί μια έκδοση
του 737 και ως πλατφόρμα αντικατάστασης του E-8 J-STARS.