ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Kawasaki P-1
βέβαια έρχεται σε απευθείας αντίθεση με τη λύση του P-8 Poseidon (βασισμένο στο δικινητήριο 737-800ERX με CFM56-7B των 120 kN/27.000 λιβρών)
που επέλεξε το Αμερικανικό Ναυτικό, αν και θα πρέπει να σημειωθεί ότι και η
απόφασή του υπέρ του δικινητήριου αντικαταστάτη του Orion έχει δεχθεί κατά
καιρούς πολλές επικρίσεις στην ίδια λογική της ασφάλειας πτήσεων.
Σύμφωνα με τη διαδικασία προόδου των στρατιωτικών προγραμμάτων στην
Ιαπωνία η ολοκλήρωση της εξέλιξης μιας σχεδίασης από το TRDI ακολουθείται από έγκριση χρηματοδότησης (συνήθως είναι ήδη ενταγμένη σε πολυετή
διαδικασία προμηθειών του προϋπολογισμού). Επόμενο στάδιο είναι η ανάθεση υλοποίησης στη βιομηχανία με έναν κύριο ανάδοχο και άλλους δευτερεύοντες. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι, αν και ο κύριος ανάδοχος είναι κατά
κανόνα ο υπάρχων κύριος συνεργάτης του TRDI στη φάση ανάπτυξης, αυτό
δεν είναι απαραίτητο και έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις προγραμμάτων
όπου οι δυο αυτοί φορείς διέφεραν. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, τόσο
76
10/2015
το P-1 (με προϋπολογισμό 3,1 δισεκατομμύρια δολάρια) όσο και το C-2 (που
εγκρίθηκε την ίδια περίοδο), ανατέθηκαν στις 27 Νοεμβρίου 2001 στην Kawasaki, αντιμετωπίζοντας ανταγωνισμό από τις Mitsubishi και Fuji. Ο λόγος
ανάθεσης των δύο προγραμμάτων στον ίδιο κύριο ανάδοχο ήταν η εξοικονόμηση πόρων, καθώς τα δύο αεροσκάφη ξεκίνησαν την καριέρα τους με πολλά
κοινά χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια βέβαια και ειδικότερα μετά τη στροφή στο
θέμα της διάταξης του κινητήριου συστήματος, τα YC-2 και XP-1 κατέληξαν να
έχουν 25% κοινά δομικά μέρη, περιορισμένα στις εξώτερες ημιπτέρυγες, το
ουραίο πτέρωμα και το πιλοτήριο.
Η ΚΗΙ υπέγραψε συμφωνία ύψους 592 εκατομμυρίων δολαρίων τον Μάρτιο
του 2005 για την κατασκευή τριών XP-1: δύο πρωτοτύπων πτητικών δοκιμών
και ενός αεροσκάφους στατικών δοκιμών, που ήταν και το πρώτο που παραδόθηκε στις εγκαταστάσεις της TRDI στην Tachikawa στα μέσα του 2006. Την
ίδια περίοδο ξεκίνησε και η κατασκευή του πρωτοτύπου Νο1 (5501, c/n1)