To διάδοχο πρόγραμμα του Mariner θα ήταν το Voyager Mars , πριν μετεξελιχθεί στο πρόγραμμα Viking .
στις 21 και 25 Ιουλίου αντίστοιχα , αλλά η συνέχεια δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με τον προγραμματισμό . Ο Mars 4 έφτασε στον Άρη στις 10 Φεβρουαρίου του 1974 , αλλά το σκάφος παρουσίαζε ήδη προβλήματα στη διάρκεια της διαδρομής , που εξελίχθηκαν σε δυσλειτουργία του αυτομάτου ελέγχου . Στην απόπειρα εισόδου σε τροχιά , οι ανασχετικοί πυραυλοκινητήρες δεν ενεργοποιήθηκαν και τελικά ο βολιστήρας πραγματοποίησε απλά fly-by περνώντας σε απόσταση 2.200 χιλιομέτρων από τον πλανήτη , για να καταλήξει σε περιστροφή γύρω από την Ήλιο . Ο Mars 5 κατόρθωσε να μπει σε τροχιά 1.760x32.586 χιλιομέτρων στις 12 Φεβρουαρίου με κλίση 35,5 μοιρών , αλλά αμέσως μετά εμφανίστηκαν και σε αυτόν προβλήματα . Σύμφωνα με μετέπειτα ρωσικές πηγές , μικρομετεωρήτες έπληξαν και διάτρησαν το στεγανό διαμέρισμα του σκάφους προκαλώντας τελικά την αστοχία του στις 28 Φεβρουαρίου και η συμβολή του περιορίστηκε σε 43 φωτογραφίες . Με την απώλεια των Mars 4 και Mars 5 οι επακόλουθες αποστολές συνεργασίας είχαν ήδη περιορισμένες δυνατότητες , αν και ανέπτυξαν και αυτές τα δικά τους μοιραία προβλήματα . Ο Mars 6 εκτοξεύθηκε στις 5 Αυγούστου με προφίλ αποστολής fly-by , στην τελική φάση της οποίας εισήλθε στις 12 Μαρτίου 1974 και απελευθέρωσε το lander σε απόσταση 48.000 χιλιομέτρων , συνεχίζοντας ο ίδιος την πορεία για εγγύτερη προσέγγιση στα 1.600 χιλιόμετρα . Η αλληλουχία με την πυροδότηση των ανασχετικών ρουκετών και την ανάπτυξη του αλεξιπτώτου εξελίχθηκε χωρίς απρόοπτα και το σκάφος προσεδαφίστηκε ομαλά . Το όχημα λειτούργησε για 224 δευτερόλεπτα πριν σιγήσει ή η επαφή μαζί του χαθεί οριστικά . Επιπλέον , όπως αποκάλυψαν αργότερα ρωσικές πηγές , από κακό σχεδιασμό ενός υποσυστήματος που προμηθεύτηκε η κατασκευάστρια Lavochkin ήταν σχεδιαστικά ελαττωματικό και δεν επέτρεψε την αποκόμιση οποιουδήποτε εύχρηστου δεδομένου σε όλη τη διάρκεια της αποστολής . Ο Μars 7 εκτοξεύθηκε με επιτυχία στις 7 Αυγούστου 1973 απευθείας σε ηλιοκεντρική τροχιά και στις 16 Αυγούστου εκτέλεσε κανονικά τη διόρθωση που θα τον έφερνε στο ραντεβού του με τον Άρη τον ερχόμενο Μάρτιο . Στην τελική φάση της διαδικασίας όμως το όχημα προσεδάφισης μέσα στη θερμική προστατευτική υποδομή του καθυστέρησε να απελευθερωθεί , απέτυχε να μπει στην αρειανή ατμόσφαιρα και τελικά πέρασε « ξυστά » από τον πλανήτη και σε απόσταση 1.300 χιλιομέτρων . Το ίδιο επίσης πρόβλημα σχεδιαστικής ατέλειας με τον Mars 6 απέτρεψε τη συλλογή στοιχείων στις άλλες φάσεις της αποστολής . Έτσι το σοβιετικό πρόγραμμα εξερεύνησης έληξε άδοξα , καθώς τα ιδιαίτερα φιλόδοξα « βαρέα » διαστημόπλοια Mars 4NM και 5NM έπεσαν θύματα της αποτυχίας του πυραυλικού φορέα N1 και η σειρά βολιστήρων Mars 5M που ήταν προγραμματισμένη να υλοποιηθεί από το 1979 ακυρώθηκε επίσης . Επιστρέφοντας στην αμερικανική προσπάθεια , το πρόγραμμα Mariner ακύρωσε επίσης κάποιες δυνητικές συνέχειες που υποκαταστάθηκαν από το διάδοχο Voyager Mars ( το οποίο δεν είχε σχέση με το άλλο πρόγραμμα Voyager προς τους « μεγάλους » πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος ) που με τη σειρά του μετεξελίχθηκε στο πρόγραμμα Viking , μία από τις πλέον επιτυχημένες -αν και υψηλού κόστους-
Μοντέλο του οχήματος προσεδάφισης Viking , μίας από τις πλέον επιτυχημένες -αν και υψηλού κόστους- πρώιμες προσπάθειες προς τον Άρη .
Από το πρόγραμμα Viking η NASA αποστείρωνε τους βολιστήρες της , ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος « μολύνσεων » της πλανητών του ηλιακού συστήματος από γήινες μορφές ζωής .
10 / 2015 121