H Ινδία συγχρηματοδότησε πρακτικά το πρόγραμμα Il-38SD / N εκσυγχρονίζοντας τρία από τα αεροπλάνα της συν δύο που παραχώρησε η Ρωσία για αντικατάσταση απωλειών .
σπάνια από τα πληρώματα . Μια άλλη προσπάθεια ήταν η ενσωμάτωση υποδομής εναερίου ανεφοδιασμού « probe-and-drogue ». Έτσι δημιουργήθηκαν τα Il-38M , έκδοση που έφερε σταθερό σωλήνα στο αριστερό πλευρό του ρύγχους , και τα Il-38MZ που επιπλέον είχαν και υποδομή για να ανεφοδιάζουν τα πρώτα ( τύμπανο με αναπτυσσόμενο σωλήνα UPAZ-38 στην αποθήκη οπλισμού ). Αν και οι σχετικές δοκιμές την περίοδο 1974-1975 υπήρξαν ικανοποιητικές , το πρόγραμμα δεν προκρίθηκε ποτέ , καθώς θα απαιτούσε την παραγωγή επιπλέον Il-38 , με σκοπό να υπάρχει διαθέσιμος ένας ουσιαστικός στόλος ASW . Η προσπάθεια όμως αύξησης της εμβέλειας του Il-38 « σκόνταψε » και στην ανάπτυξη του Tu-142 « Bear-F ». Μια απόπειρα βελτίωσης των δυνατοτήτων ηλεκτρονικών αντιμέτρων αφορούσε στην τοποθέτηση παρεμβολέων SPS-151 / -153 , που δοκιμάστηκαν αλλά δεν υιοθετήθηκαν . Αντίθετα , κάποια Il-38 εξοπλίστηκαν με το σύστημα COMINT « Vishnya », με κεραίες κατά μήκος των δύο πλευρών του ρύγχους για την επισήμανση των ομάδων κρούσης αεροπλανοφόρων από τις εκπομπές επικοινωνιών . Το 1974-1975 το « Berkoot » ενισχύθηκε ( σε κάποια αεροπλάνα ) με το αυτόματο σύστημα προσανατολισμού / ναυτιλίας ANP-3V που επέτρεπε την ακριβέστερη ανάπτυξη των πεδίων « ηχοσημαντήρων ». Ανάμεσα στις πιο εμπεριστατωμένες όμως προσπάθειες συνολικής αναβάθμισης του « May » ήταν αυτή που « έτρεξε » παράλληλα με την ανάπτυξη του Tu-142Μ στις αρχές της δεκαετίας του 70 , ειδικότερα επικεντρωμένη στο σύστημα αποστολής « Korshoon-1 » του τελευταίου . Η έκδοση
« Korshoon-Μ » για το Il-38 συνδυαζόταν με μια σειρά αισθητήρων και όπλων , ανάμεσά τους « ηχοσημαντήρες » RGB-75 με εμβέλεια αποκάλυψης 10-20 φορές μεγαλύτερη των RGB-1 . Επίσης , το σύστημα λήψης των σημάτων των « ηχοσημαντήρων » ήταν 16κάναλο αντί των 8 καναλιών της παλαιότερης υποδομής , επιτρέποντας ταχύτερη επεξεργασία , και το MAD ήταν το νέο APM-73S « Bor » -1S . Μια σημαντική εξέλιξη αφορούσε στην εγκατάσταση συστήματος ελέγχου πτήσης / αποστολής που αντικαθιστούσε με μια ολοκληρωμένη μονάδα τα παλαιότερα απάρτια ραδιοπυξίδας , αυτόματου πιλότου , αναφοράς στάσης / θέσης ( AHRS ) κ . ά . Η φιλόδοξη προσπάθεια όμως που θα μεταμόρφωνε το Il-38 σε μια σύγχρονη πλατφόρμα ASW / ASuW ( όπως έγινε και με τα P-3C ) δεν υλοποιήθηκε ποτέ , πιθανότατα λόγω κόστους ή και άλλων προτεραιοτήτων . Αρκετές πηγές αναφέρουν επίσης ότι ο υπολογιστής TsVM-264 , που μόλις είχε ολοκληρώσει μία από τις επανειλημμένες αναβαθμίσεις του , δεν ήταν συμβατός με το « πακέτο » « Korshoon-Μ » και η αντικατάστασή του θα επιβάρυνε σημαντικά το κόστος του εγχειρήματος . Την περίοδο 1984-1985 με την εισαγωγή σε χρήση των νέων « ηχοσημαντήρων » RGB-16-1 ( παθητικοί ,
10 / 2015 103