120 ΠΕΑ Σμήνος Στρατιωτικών Γερακιών
Τα πραγματικά γεράκια της ΠΑ
Του Ιωάννη Ματσαντώνη
•
Μία από τις μεγαλύτερες απειλές για τα αεροπλάνα , ειδικά στις κρίσιμες φάσεις της προσαπογείωσης , είναι τα πουλιά , που μπορούν να συγκρουστούν μαζί τους ή να τα « ρουφήξουν » οι κινητήρες τους με ολέθρια πολλές φορές αποτελέσματα . Στην περιοχή του αεροδρομίου Καλαμάτας λόγω των ιδιαζουσών συνθηκών περιβάλλοντος ο κίνδυνος από πουλιά είναι ιδιαίτερα υψηλός και για την αντιμετώπισή του βρίσκονται πάντα σε επιφυλακή τα άλλα , τα πραγματικά γεράκια της ΠΑ που , είτε με τη φυσική παρουσία τους είτε με την καταδίωξη μειώνουν κατακόρυφα την απειλή για τα T-2 και τα T-6 που επιχειρούν από την 120 ΠΕΑ . Από την Πτέρυγα πετούν πέντε στρατιωτικά γεράκια που υπάγονται στο Σμήνος Στρατιωτικών Γερακιών υπό τη Μοίρα Επιχειρήσεων Υποστήριξης ( ΜΕΥ ) της οποίας Διοικητής είναι ο Επισμηναγός Χαράλαμπος Μπερκέτης . Είναι η Φαίδρα με έτος γέννησης το 2003 , ο Έκτωρ που γεννήθηκε το 2011 , ο Ίκαρος που είναι ο πατριάρχης του Σμήνους με έτος γέννησης το 1999 , ο Αχιλλέας που γεννήθηκε το 2010 και η Ναυσικά το 2011 . Αυτά συνυπάρχουν με τη μασκότ της Μοίρας , τον Φιλανδό Μήτσο . Ο Μήτσος βρέθηκε το 2012 στην περίμετρο του αεροδρομίου ετοιμοθάνατος με μάτια κλειστά και πυροβολημένος στο δεξί φτερό . Το σηματάκι στο πόδι του έγραφε Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι , κάπου 3.500 μίλια μακριά . Έπειτα από επικοινωνία του Σμήνους με το εν λόγω Πανεπιστήμιο αποφασίστηκε από κοινού να κρατήσει η Καλαμάτα το γεράκι . Το Σμήνος έκανε τα πάντα για να συνέλθει ο Μήτσος , ακόμα και επικοινωνίες με διεθνή κέντρα αποκατάστασης πουλιών , και το γεράκι σώθηκε . Ζει πλέον εξαιρετικά χαρούμενο στο ελληνικό περιβάλλον με τους πέντε φίλους του , αν και δυστυχώς δεν θα μπορέσει να ξαναπετάξει ποτέ . Τα γεράκια πετάνε πάντα ένα-ένα για την προστασία τους . Αν δυο αρσενικά πετούν ταυτόχρονα στην ίδια περιοχή συνήθως δεν συμβαίνει κάτι ανάμεσα τους . Αν όμως δυο θηλυκά βρεθούν στον ίδιο χώρο θα επιτεθούν το ένα στο άλλο για τον έλεγχο της περιοχής . Τα πέντε γεράκια της 120 ΠΕΑ πετούν μέχρι και τέσσερις πτήσεις την ημέρα , ανάμεσα στο πρώτο και το τελευταίο φως . Η κάθε πτήση τους διαρκεί περίπου 20 λεπτά και μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και τα 15.000 πόδια σε μια διάμετρο χώρου 1,5-2 ναυτικά μίλια . Το πώς ένα γεράκι εκπαιδεύεται ώστε να μην εξαφανιστεί μετά την πτήση , είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που βασίζεται στην ιδιοσυγκρασία τού πτηνού και το σωματικό βάρος του που μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή . Αν δηλαδή το βάρος του από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο είναι 550- 570 γραμμάρια , από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο μπορεί να μειωθεί και να φτάσει στα 520- 530 γραμμάρια . Γι ’ αυτό τα γεράκια ζυγίζονται καθημερινά και εκπαιδεύονται βάσει αυτού του χαρακτηριστικού . Για παράδειγμα , αν η Φαίδρα ζυγιστεί το πρωί και είναι 560 γραμμάρια ( και το βάρος της την εποχή εκείνη πρέπει να είναι 550- 570 γραμμάρια ) είναι εντός ορίων . Αυτό σημαίνει ότι ούτε πεινάει ούτε είναι κορεσμένη από τροφή και μπορεί να εκτελέσει πτήση . Η βάση δηλαδή του συστήματος εκπαίδευσης για κάθε γεράκι είναι αυτή η ισορροπία ανάμεσα στην πείνα και τον κορεσμό . Αν η Φαίδρα ζυγιστεί και είναι κάτω από το βάρος που της αναλογεί , π . χ . 540 γραμμάρια , μάλλον πεινάει , και την ταΐζουν 30 με 32 γραμμάρια ( κοτόπουλο ) ώστε να είναι έτοιμη για πτήση σε 2 περίπου ώρες . Αν όμως η Φαίδρα ζυγιστεί και το βάρος της είναι περισσότερο από αυτό που της αναλογεί , π . χ . 580 γραμμάρια , μάλλον δεν πεινάει , και περιμένουν να την ζυγίσουν ξανά σε 2 περίπου ώρες , για να αποφασίσουν εάν θα πετάξει . Είναι δηλαδή προφανές ότι η ενασχόληση με τα γεράκια είναι μια διαρκής ευθύνη που απαιτεί από το προσωπικό μεγάλη αφοσίωση , που βέβαια υπάρχει άφθονη στην 120 ΠΕΑ . Ο μέσος όρος διάρκειας ζωής τους βάσει της εμπειρίας στην ΠΑ είναι 20-25 χρόνια . Εκτός από την Καλαμάτα , τη στιγμή αυτή υπάρχει Σμήνος Στρατιωτικών Γερακιών και στην 111 ΠΜ στη Ν .
Αγχίαλο . Τα γεράκια ( falcons ) είναι τα πιο γρήγορα ιπτάμενα πλάσματα στον πλανήτη και όταν εφορμούν κατά της λείας τους σε βύθιση ( vertical stoop ) -ειδικά ο Πετρίτης- αναπτύσσουν ταχύτητες που φθάνουν από 180 μέχρι και 250 μίλια την ώρα ! Σε ελιγμούς διαφυγής του θηράματος μπορούν να ελιχθούν μέχρι και με 25 G προκειμένου να το εγκλωβίσουν . Εφορμώντας μάλιστα από το ύψος των 15.000 ποδών , καθώς η οξύτατη όρασή τους επιτρέπει τον εντοπισμό της λείας από τόσο μακριά , αποτελούν τους απόλυτους εναέριους κυνηγούς . π & δ
05 / 2015 41