ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Επιχείρηση Guardian Falcon
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Επιχείρηση Guardian Falcon
Οι « Karmas » με 16.575 ώρες σε 5.466 εξόδους χωρίς σοβαρά περιστατικά .
λεσματικό στους μη συμβατικούς ρόλους που προαναφέρθηκαν , όπως η χρήση του υψηλής ανάλυσης FLIR , που επέτρεπε την αποκάλυψη IED μέσω της επισήμανσης σημείων του εδάφους όπου το χώμα είχε πρόσφατα διαταραχθεί . Σε Recce-mode το ατρακτίδιο μπορούσε να κατοπτεύει την περιοχή κίνησης εφοδιοπομπών ανανεώνοντας την εικόνα σε πραγματικό χρόνο και επικαιροποιώντας τα στοιχεία που προσέφερε η 80 η Μοίρα με τα UAV Sperwer . « Σε νυκτερινές αποστολές και σε περιοχές χωρίς κάλυψη ραντάρ και έλλειψη επικοινωνιών χρησιμοποιούσαμε το Sniper ακόμη και για να επισημάνουμε άλλα αεροπλάνα που πετούσαν στην περιοχή , ειδικά σε χαμηλό ύψος , αποφεύγοντας τον κίνδυνο συγκρούσεων » μας λέει ο σμηναγός David « Tony » Galland της 349Μ στην Kleine Brogel με τρεις « θητείες » στο Αφγανιστάν και συνεχίζει : « Επιχειρούσαμε με το ατρακτίδιο από τα 8.000-10.000 πόδια , επειδή μας κρατούσε ασφαλείς εκτός του εδαφικού αναγλύφου , ενώ εξακολουθούσαμε να έχουμε άριστη εικόνα από τον ηλεκτρο-οπτικό / FLIR αισθητήρα , κάτι που δεν μπορούσε να γίνει με το LANTIRN . Η υποστήριξη των επίγειων δυνάμεων είχε δύο μορφές , SoP ( Show of Presence ) και SoF ( Show of Force ). Στη δεύτερη γινόταν χρήση όπλων , ξεκινώντας από το πυροβόλο M61A1 Vulcan των 20mm . Αν και όχι τόσο “ βαρύ ” συγκριτικά με τα πυροβόλα των 27 mm ή 30 mm άλλων μαχητικών , εξακολουθεί να είναι αποτελεσματικό , ειδικά με τη χρήση των πυρομαχικών χαμηλής οπισθέλκουσας M70 που προσφέρουν μεγαλύτερα βεληνεκή χωρίς υποβάθμιση των βαλλιστικών επιδόσεων . Συνήθως τα αεροσκάφη πετούσαν με δύο βόμβες των 500 λιβρών , που μπορούσαν όμως να χρησιμοποιηθούν μόνο με τον στόχο ενόψει , ενώ επιπλέον έπρεπε να υπάρχει πλήρης συμφωνία πιλότου και προκεχωρημένου παρατηρητή ( JTAC ). Το όπλο επιλογής σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν οι GBU-12 Paveway II των 500 λιβρών , ενώ αργότερα στο οπλοστάσιο προστέθηκαν και οι GPS GBU-38 . Από το 2012 οι τελευταίες αντικαταστάθηκαν από τις GBU-54 LJDAM ( Laser Joint Direct Attack Munition ) των 500 λιβρών που προσέφεραν πολύ μεγαλύτερη ευελιξία λόγω του διπλού συστήματος καθοδήγησης και αποτελούσαν ακαταμάχητο συνδυασμό με το Sniper ». Ρωτάμε τον σμηναγό Galland για τις προκλήσεις τής αποστολής του : « Η μεγαλύτερη πρόκληση για όποιον πετούσε στο Αφγανιστάν ήταν η απαίτηση να βρίσκεται με ακρίβεια τη σωστή στιγμή πάνω από τον στόχο . Αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο , καθώς το θέατρο επιχειρήσεων ήταν χωρισμένο σε πολλαπλές ζώνες , τα αποκαλούμενα “ grids ”, όπου η μετάβαση από το ένα στο άλλο απαιτούσε αλλαγή ύψους και πορείας πολλές φορές . Όταν πάλι πετούσες χαμηλά , βρισκόσουν σε συνεχή επαφή με την “ Πυραμίδα ” ( το κέντρο ελέγχου περιοχής ), για να πληροφορείσαι ποιοι άλλοι πετούσαν επίσης δίπλα σου , που πολλές φορές εκτός των μαχητικών ήταν ελικόπτερα , μεταγωγικά , UAV και αεροσκάφη ISR . Η υποστήριξη με εναέριο ανεφοδιασμό ήταν κρίσιμη , ώστε να καλύπτεται όλη η ζώνη ευθύνης , και οι σχετικές αποστολές μπορούσαν να διαρκέσουν από τέσσερις έως και οκτώ ώρες . Η επιστροφή στην Κανταχάρ γινόταν πάντα σε μεγάλο ύψος σε συνεννόηση με τους “ διαχειριστές ”, γνωστοί ως “ Overlord ” και “ Kabul High ”, για να μας εξασφαλίσουν την καλύτερη και ταχύτερη διαδρομή . Είναι πραγματικά απίστευτο με το πόσα διαφορετικά κέντρα ελέγχου και σταθμούς αναφοράς έπρεπε να επικοινωνήσουμε στη διάρκεια κάθε αποστολής ». « Μια άλλη μεγάλη πρόκληση ήταν αυτή της διοικητικής μέριμνας » επεμβαίνει ο αντιπτέραρχος van de Voorde και συνεχίζει « μια μικρή ομάδα όμως μπορεί πολλές φορές να κατορθώσει μεγάλα πράγματα . Τον Μάρτιο του
48 03 / 2015