ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Επιχείρηση Guardian Falcon
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Επιχείρηση Guardian Falcon
Επιχείρηση « Eastern Eagle »
Με τις βελγικές χερσαίες δυνάμεις να βρίσκονται στην Καμπούλ από τον Μάρτιο του 2003 υλοποιώντας την αποστολή διασφάλισης του διεθνούς αεροδρομίου της αφγανικής πρωτεύουσας , η βελγική αεροπορία είχε από τότε δραστηριότητα στην ασιατική χώρα με πτήσεις C-130H , υποστηρίζοντας την ISAF και αποκτώντας μόνιμη παρουσία από το 2004 . Η τελευταία ενισχύθηκε όταν το Βέλγιο απάντησε θετικά στο αίτημα του ΝΑΤΟ για αποστολή μαχητικών , προκειμένου να προστατευθούν οι ομάδες περιφερειακής ανοικοδόμησης PRT ( Provincial Reconstruction Team ) στο Αφγανιστάν και να σταθεροποιηθεί η κατάσταση ενόψει των επερχόμενων τότε βουλευτικών εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2005 . Έτσι , τέσσερα F-16AM ήλθαν να προστεθούν σε ισάριθμα ολλανδικά Fighting Falcon επιχειρώντας από κοινού από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Καμπούλ . Τα βελγικά αεροσκάφη αναχώρησαν από τη βάση της Florennes στις 6 Ιουλίου 2005 και έφτασαν στον προορισμό τους για την επιχείρηση , γνωστή ως « Eastern Eagle », στις 12 Ιουλίου . Η άφιξή τους μετέτρεψε το ολλανδικό κλιμάκιο σε Ευρωπαϊκή Πτέρυγα Εκστρατείας EEAW ( European Expeditionary Air Wing ) με 170 άτομα προσωπικό , από τα οποία 65 ήταν Βέλγοι , επιφορτισμένοι κυρίως με καθήκοντα εγγύς υποστήριξης και συλλογής πληροφοριών ( ISR ). Στην πραγματικότητα η EEAW είναι η συνέχεια της BENELLUX DAFT ( Deployable Air Task Force ), αποτελούμενης από αεροσκάφη τόσο της βελγικής όσο και της ολλανδικής αεροπορίας . Η τελευταία είχε ήδη επιδείξει την αξία της με κοινές επιχειρήσεις στην « Allied Force » ( 1996-1998 ) από
44 03 / 2015
Ο αρχηγός της βελγικής αεροπορίας , αντιπτέραρχος Claude van de Voorde , με τον οποίο είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε .
τη βάση της Villafranca και την Amendola ( 1998-2001 ) στην Ιταλία . Η επιχείρηση « Eastern Eagle » ολοκληρώθηκε στις 14 Ιουλίου 2006 με βελγικό απολογισμό 715 ώρες πτήσης σε διάστημα έξι μηνών .
Επιχείρηση « Guardian Falcon »
Η βελγική κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να υποστηρίξει την ISAF με F-16 για δεύτερη φορά την 1 η Φεβρουαρίου 2008 . Στις 25 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς , ύστερα από μια μακρά περίοδο πολιτικών διαβουλεύσεων και -κάποιες φορές και έντονων αντιπαραθέσεων- λήφθηκε η τελική απόφαση της αποστολής τεσσάρων αεροσκαφών και 100 στελεχών στο αεροδρόμιο της Κανταχάρ στο νότιο Αφγανιστάν . Το κλιμάκιο αυτό υποστηριζόταν από μια ολιγομελή ομάδα στο αρχηγείο της ISAF στην Καμπούλ , που στη συνέχεια μετακινήθηκε στο CAOC ( Combined Air Operations Center ) με έδρα την αεροπορική βάση Al Udeid στο Κατάρ ( Π & Δ Νο 342 , « 379 Air Expeditionary Wing - Al Udeid Air Base , Κατάρ »). Ο επικεφαλής της αξιωματικός σύνδεσμος , αποκαλούμενος και « Red-Card holder » (… ο « άνθρωπος με την κόκκινη κάρτα »), είχε τη μεγάλη ευθύνη να διασφαλίζει την τήρηση των εθνικών βελγικών κανόνων εμπλοκής στις επιχειρήσεις ROE ( Rules of Engagement ), με την απόλυτη εξουσία να αρνηθεί την υλοποίηση κάποιας απoστολής , εάν η εκτέλεσή της ενείχε τον κίνδυνο παραβίασης της εντολής που είχε λάβει το κλιμάκιο από τη βελγική Βουλή . Η εγκατάσταση στο αεροδρόμιο της Κανταχάρ απαίτησε τη δημιουργία υποδομών , μεγάλο μέρος των οποίων μεταφέρθηκε από το Βέλγιο με An-124 και C-130H , A310-222 και Embraer ERJ-135 / 145 της βελγικής αεροπορί-