Εντυπωσιακή παραλλαγή του Mirage F . 1BQ-3
« 3-6403 », του δεύτερου αεροσκάφους που ανακατασκευάστηκε από την IACI . διεξοδικότερα στο μέλλον . Εδώ θα περιοριστούμε να σημειώσουμε ότι στην έναρξη της ( πρώτης ) περιόδου της σύγκρουσης στις 22 Σεπτεμβρίου 1980 , η Ιρακινή Αεροπορία ( IRQAF ) προσπάθησε να επαναλάβει τον ισραηλινό άθλο τού « πολέμου των έξι ημερών », της καταστροφής της αντίπαλης αεροπορίας στο έδαφος με μαζικές « προληπτικές » επιδρομές . Η ιρακινή προσπάθεια να πληγούν ταυτόχρονα με δύο διαδοχικά κύματα οκτώ ιρανικές βάσεις δεν ήταν επιτυχημένη και τα F-14 ήταν ανάμεσα στα ιρανικά μαχητικά που σημείωσαν πολλαπλές καταρρίψεις ( αναφέρονται 14 από πλευράς IRIAF ) ή απέτρεψαν τους βομβαρδισμούς αναχαιτίζοντας και καταδιώκοντας τα αεροπλάνα της Βαγδάτης . Τέσσερις ώρες μετά το τελευταίο κύμα της IRQAF εξήντα τουλάχιστον ιρανικά μαχητικά έπαιρναν τον δρόμο προς τα δυτικά και πραγματοποιούσαν επιδρομές σε ιρανικά αεροδρόμια και άλλες βάσεις . Η δράση των Tomcat ( όπως βέβαια και των άλλων ιρανικών μαχητικών ) συνεχίστηκε και τις επόμενες εβδομάδες και μήνες του πρώτου πολέμου Ιράκ-Ιράν , όπου ο συνδυασμός των Phoenix , Sparrow και Sidewinder αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικός απέναντι σε οποιοδήποτε μαχητικό αντιπαρέτασσε η Βαγδάτη . Οι πραγματικοί αριθμοί των καταρρίψεων χάνονται μέσα στην ομίχλη των ανακοινώσεων της κάθε πλευράς , αν και οι περισσότεροι ανεξάρτητοι παρατηρητές συμφωνούν ότι την περίοδο Σεπτεμβρίου 1980 – Ιανουαρίου 1981 τα Tomcat σημείωσαν 35-40 καταρρίψεις , υλοποιώντας στο έπακρο τον ρόλο τον οποίο είχαν οραματιστεί οι σχεδιαστές τής Grumman . Στη συνέχεια και κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου Ιράκ-Ιράν αλλά και των αψιμαχιών κατά το μεσοδιάστημα , οι Μοίρες των F-14 διεκδικούσαν μεγάλο μέρος από τις 146 « επιβεβαιωμένες » ( και άλλες 53 πιθανές ) καταρρίψεις ιρακινών αεροσκαφών . Σύμφωνα με τις παραπάνω πηγές , ( που περιλαμβάνουν τους πολύ καλούς γνώστες του θέματος , αρθρογράφους Tom Cooper , Farzad Bishop και Babak Taghvaee ) « θύματα » των Tomcat έπεσαν όλοι οι τύποι που υπηρετούσαν στην ιρακινή αεροπορία , συμπεριλαμβανομένων των MiG-21 , MiG-23 , MiG-25 και Su-22 , αν και ήταν τα « Flogger » που είχαν τις περισσότερες απώλειες , καθώς η Βαγδάτη τα χρησιμοποιούσε κυρίως σε ρόλο αεράμυνας . Τουλάχιστον 48 MiG-23 καταρρίφθηκαν εκείνη την αρχική περίοδο , 15 από αυτά με AIM-54 ! Μια από τις συνήθεις πρακτικές των Tomcat ήταν να παραμένουν στα όρια των συνόρων Ιράκ-Ιράν σε σχηματισμό με ιπτάμενα τάνκερ της IRIAF , καθώς τα τελευταία ανεφοδίαζαν τα F-4 που πραγματοποιούσαν τις επιδρομές , στα σκέλη εισόδου και εξόδου από τους στόχους . Έτσι επενέβαιναν όταν τα MiG-23 επιχειρούσαν να αναχαιτίσουν τα Phantom , καταρρίπτοντάς τα από μεγάλες αποστάσεις , εκτός εμβέλειας ανταποδοτικού πυρός από τους Ιρακινούς . Ήταν όμως κυρίως η έλλειψη ( ή οριακή αποτελεσματικότητα ) RWR στα σοβιετικής προέλευσης μαχητικά τους στις πρώιμες πολεμικές επιχειρήσεις που καταδίκαζε τους Ιρακινούς πιλότους σε αιφνιδιασμό και σπάνια αντιλαμβάνονταν τον κίνδυνο πριν κάποιο επερχόμενο βλήμα βρεθεί σε θανατηφόρα γειτνίαση . Άλλες φορές τα αναχαίτιζαν εντός του οπτικού ορίζοντα , ενώ αναφέρονται ακόμη και καταρρίψεις με πυροβόλα . Ακόμη όμως και όταν τα ιρακινά μαχητικά απέκτησαν RWR , οι … τραυματικές εμπειρίες από τις εμπλοκές με Tomcat οδηγούσαν τους Ιρακινούς πιλότους σε άμεση εγκατάλειψη του πεδίου της μάχης , όταν τα συστήματά τους κατέγραφαν καταύγαση από το ραντάρ AWG-9 των F-14 . O δεύτερος ιρακινός τύπος μαχητικού με τις μεγαλύτερες απώλειες ήταν τα Mirage F . 1 , όταν η Βαγδάτη έριξε τα γαλλικά μαχητικά στη μάχη κατά των Tomcat , με αποτέλεσμα τουλάχιστον 32 απώλειες , ενώ τα F-14 πιστώνονται επίσης με 23 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις MiG-21 . Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν ( επικαλούμενοι και πάλι τις ίδιες πηγές παραπάνω ) στη διάρκεια όλου του πολέμου ( 1980-1988 ) υπήρξαν τουλάχιστον 34 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις με AIM-9 , 17 με AIM-7 και 59 με AIM-54 , ενώ αναφέρονται και 9 με M61A1 . Όταν έληξε και ο δεύτερος ιρανο-ιρακινός πόλεμος το 1988 , η IRIAF αποκομμένη για μία σχεδόν δεκαετία από τις πηγές των ανταλλακτικών και της υποστήριξης των αεροσκαφών της , αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα διαθεσιμότητας , με τα F-14 να βρίσκονται στην κορυφή του . Έτσι , στις αρχές της δεκαετίας του 90 με τη βοήθεια της ιρανικής αεροπορικής βιομηχανίας συγκροτήθηκε στην 8 η Βάση Τακτικών Μαχητικών στο Εσφαχάν , κέντρο εργοστασιακής συντήρησης και ανακατασκευής , με αναφερόμενη « παραγωγή » 4-6 αεροπλάνα τον χρόνο ( η πραγματική σχέση βιομηχανίας – IRIAF και το μερίδιο που έχει η καθεμιά στο έργο δεν είναι μέχρι τις μέρες μας γνωστές ). Στα προβλήματα όμως συντήρησης και υποστήριξης του στόλου των F-14 ήλθαν να προστεθούν και άλλα επιχειρησιακά . Μετά τον « πόλεμο των τάνκερ » τη δεκαετία του 80 , η IRIAF μετακίνησε 16 Tomcat από την
03 / 2015 21