ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
IRIAF
Η IRIAF αποτελεί διάδοχο κατάσταση στην IIAF (Imperial
Iranian Air Force), στην αεροπορία του αυτοκρατορικού
καθεστώτος και στην ανατροπή του «βασιλέα των βασιλέων» σάχη Ρεζά Παχλεβί από την Ισλαμική Επανάσταση το 1979, κληρονομώντας το σύνολο του αμερικανικού υλικού που ο τελευταίος είχε συγκεντρώσει υπό τη
στενή σχέση του με τις ΗΠΑ. Η σύγχρονη ιρανική αεροπορική ισχύς διαμορφώθηκε στη συνέχεια μέσα από
τους δύο πολέμους με το Ιράκ την περίοδο 1980-1988,
αλλά και άλλες διεργασίες όπως η προσπάθεια διατήρησης σε υπηρεσία του δυτικού πολεμικού υλικού και
της μεταπολεμικής προμήθειας νέων αεροσκαφών από
άλλες πηγές τις τελευταίες δεκαετίες. Στη γενικότερη
προσπάθεια δεν θα πρέπει να παραληφθεί και η «απόκτηση» δεκάδων μαχητικών και άλλων στρατιωτικών
αεροσκαφών στο τέλος του Πρώτου Πολέμου του Κόλπου, όταν το καθεστώς Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ επέλεξε
τον «προαιώνιο εχθρό» του ως καταφύγιο, για να τα διασώσει από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς. Και η ίδια
όμως η IIAF έχει μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία, από το
1924 που δημιουργήθηκε μέχρι και το 1979, με πολλές
πτυχές που θα μας απασχολήσουν σε μελλοντικές μας
αναφορές.
Η αποτύπωση της σημερινής ιρανικής αεροπορικής
ισχύος δεν είναι εύκολη, καθώς η χώρα παραμένει σε
πολύ μεγάλο βαθμό «κλειστή», ενώ πολλές «πληροφορίες» αποτελούν μέρος του μηχανισμού προπαγάνδας τού ισλαμικού καθεστώτος στην αντιπαράθεσή του
με τη Δύση και τους άλλους αντιπάλους που το περιβάλλουν. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο
επειδή εκτός από την IRIAF αεροπορικά σκέλη έχουν
ο ιρανικός στρατός, το ναυτικό και το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης (Sepah-e Pasdaran-e Enqelab-e
Eslami ή εν συντομία Sepah και όχι «επαναστατικών
φρουρών» όπως συνήθως αναφέρονται). Η συχνή μεταφορά υλικού ανάμεσα στους κλάδους, ειδικά στον τε-
Ενδιαφέρουσα
άποψη ενός
F-14A της IRIAF,
με την πτέρυγα
σε πλήρη
οπισθόκλιση
και εκτεταμένα
τα βοηθητικά
πτερύγια
στα σταθερά
της μέρη.
Διακρίνονται οι
παλαιοί AIM-9J.
λευταίο, κάνει σχεδόν αδύνατη την ακριβή καταγραφή δ υνάμεων. Έτσι, τα όσα
ακολουθούν είναι ίσως ανισοβαρή για κάποιους τύπους σε ιρανική υπηρεσία,
κάτι που θα προσπαθήσουμε να ανασκευάσουμε στο μέλλον.
H IRIAF σήμερα
Η ιρανική αεροπορία φαίνεται να είναι οργανωμένη σε 12-15 κύριες αεροπορικές βάσεις, αντίστοιχες των Πτερύγων, που φιλοξενούν πολλαπλές
υπομονάδες επιπέδου Μοιρών, ενώ υπάρχει και σημαντικός αριθμός προκεχωρημένων βάσεων. Οι απόψεις για τη λειτουργία των τελευταίων διίστανται,
καθώς κάποιες πηγές υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει εκεί μόνιμη παρουσία,
αλλά περιστασιακές μετασταθμεύσεις για μεγάλες διακλαδικές ασκήσεις,
εκπαιδεύσεις ή δοκιμές οπλοσυστημάτων. Άλλοι όμως επιμένουν ότι κλιμάκια των Πτερύγων/ Μοιρών από τις κύριες βάσεις μετασταθμεύουν σ’ αυτές
σε τακτική βάση, διατηρώντας αεροσκάφη επιφυλακής που μάλιστα ενισχύονται κατά περιόδους. Οι κύριες αεροπορικές βάσεις διαθέτουν εκτεταμένες
οργανικές εγκαταστάσεις συντήρησης και επισκευής/ανακατασκευής, οι
οποίες φαίνεται ότι λειτουργούν με τη φιλοσοφία των «Μοιρών Συντήρησης
Αεροσκαφών», υποστηρίζοντας δηλαδή συγκεκριμένους τύπους η καθεμιά
σε συνεργασία με τη μεγάλη πολεμική βιομηχανία που έχει αναπτύξει το
Ιράν. Η τελευταία έχει κατορθώσει να παράγει όχι μόνο ανταλλακτικά μέσω
της διαδικασίας «αντίστροφης μηχανικής» («reverse engineering»), αλλά
Ασφαλής εκτίμηση αποτελεί ότι ο επιχειρησιακός
στόλος των ιρανικών Tomcat βρίσκεται κάπου ανάμεσα
στα 20 και 25 αεροσκάφη.
18
03/2015