ΙΣΤΟΡΙΑ Αεροδρόμιο Σέδες
ΙΣΤΟΡΙΑ Αεροδρόμιο Σέδες
Ιούλιος 1918 , Κέντρο Εκπαίδευσης Σέδες . Γάλλος εκπαιδευόμενος δίπλα σε μονοκινητήριο αεροσκάφος Caudron G . III . Ήταν η εποχή που ο Raymond Pinay συμπλήρωσε την εκπαίδευσή του πριν μετατεθεί στην 505 Μοίρα . ( Αρχείο Al . Denis )
και με βάση τις δικές τους εμπειρίες το εκπαιδευτικό πρόγραμμα . Σταδιακά επήλθε χαλάρωση της πειθαρχίας με αποτέλεσμα την παραμέληση των κανόνων ασφαλείας προς όφελος της επίδειξης ικανοτήτων κάποιων χειριστών ( Ελλήνων και ξένων ) και την πρόκληση ατυχημάτων , κάποιων από αυτά θανατηφόρων . Για παράδειγμα , ο Γάλλος Ανθυπολοχαγός ( Ι ) Marcel Ponsin έχοντας υπηρετήσει ως διώκτης στην 532 Γαλλο-Ελληνική Μοίρα , τοποθετήθηκε μετά το τέλος του πολέμου στο Σέδες με καθήκοντα εκπαιδευτή . Όπως ο ίδιος αναφέρει , μετά από στοίχημα που είχε βάλει με κάποιον Έλληνα στρατηγό , πετώντας επιδέξια με ένα Nieuport χάλασε τη φωλιά κάποιων πελαργών στην κορυφή ενός δέντρου . Η ανταμοιβή ήταν δύο μπουκάλια κρασί . Σε άλλη μια πτήση επίδειξης με SPAD ενώπιον Ελληνικού κοινού λίγο έλειψε να καρφώσει σε πυλώνα εντός της περιοχής του Σέδες . Ανεξάρτητα από την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης , αυτή συνεχίστηκε στο Σέδες για ολόκληρη τη δεκαετία του 20 , ενίοτε με πρόσθετα προβλήματα λόγω ελλείψεως ανταλλακτικών και παλαιότητας εξοπλισμού , των αναγκών υποστήριξης της εκστρατείας στη Μικρά Ασία αλλά και της συχνής πολιτικής αστάθειας . Πάντως , η ηγεσία του Ελληνικού Στρατού υποστήριξε εξαρχής και μετ ’ επιτάσεως τόσο το εκπαιδευτικό έργο της Σχολής όσο και την αξιοποίηση του Σέδες ως κύριας και αποκλειστικής βάσης της Αεροπορικής Υπηρεσίας Στρατού , αλλά και πιθανολογικά μιας ενιαίας Αεροπορίας παρά το ότι δεν έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια για το νέο όπλο . Αυτό , δυστυχώς , οφειλόταν πρωτίστως στην αντιπαράθεση με την ηγεσία του Ελληνικού Ναυτικού που επιθυμούσε την περαιτέρω ανάπτυξη των βάσεων του Φαλήρου και του Τατοΐου τόσο επ ’ ωφελεία της Ναυτικής Αεροπορικής Υπηρεσίας όσο και μιας ενιαίας Αεροπορίας . Σε μια αποκαλυπτική αναφορά ( που φαίνεται να αγνοεί η ελληνική βιβλιογραφία ) ( σημ . 17 ) με ημερομηνία 06 / 10 / 1919 , ο Βρετανός Ταξίαρχος E . S . Hoare Nairne , στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας στην Αθήνα , απαντά σε ερωτηματολόγιο της Βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών , διερευνητικό της κατάστασης των ελληνικών αεροπορικών δυνάμεων . Σ ’ αυτήν την αναφορά περιγράφει αρχικά το ναυάγιο των προσπαθειών του Σμηναγού ( Ι ) Randall , απεσταλμένου της RAF και συμβούλου της Ελληνικής κυβέρνησης για ενοποίηση των Αεροπορικών Υπηρεσιών του Στρατού και του Ναυτικού με οφέλη τόσο για την Ελληνική οικονομία όσο και την επιχειρησιακή κατάσταση του αεροπορικού όπλου . Την ευθύνη για την αποτυχία την επιρρίπτει εξ ολοκλήρου στον εκπρόσωπο του στρατού Στρατηγό Χατζημιχαήλ , με παρωχημένες και κοντόφθαλμες αντιλήψεις περί των απαιτήσεων στελέχωσης και εκπαίδευσης αλλά και της χρησιμότητας του νέου όπλου . Έπειτα προχωρεί σε μια ενδιαφέρουσα αποτίμηση της εικόνας που παρουσιάζει η Αεροπορική Υπηρεσία Στρατού σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό , βασισμένη κυρίως σε παρατηρήσεις του έμπειρου Σμηναγού ( Ι ) Randall . Κάποια αποσπάσματα παρατίθενται παρακάτω : «... Εκπαίδευση πιλότων . Οι πιλότοι λαμβάνουν πτητική εκπαίδευση στη Σχολή του Ελληνικού Στρατού στο Σέδες , περίπου 10 μίλια Ν / ΝΑ της Θεσσαλονίκης . Οι ιπτάμενοι απλά μαθαίνουν να πετάνε και διδάσκονται ελάχιστα για τις διαδικασίες επιδιόρθωσης κινητήρα και λοιπών ρυθμίσεων του αεροσκάφους . Δεν παρέχεται σωστή εκπαίδευση σε θέματα στρατιωτικών καθηκόντων , πειθαρχίας , οργάνωσης ή ακόμη και σε θέματα τεχνικής της πτήσεως όπως γίνεται στη RAF . Παρατηρητές . Περιορίζεται σε αξιωματικούς του Στρατού που αποσπώνται από τις μονάδες τους και λαμβάνουν ελάχιστη βασική εκπαίδευση πριν την ανάληψη των καθηκόντων
112 03 / 2015