τότε προτάσεις, αυτή αφορούσε μια σταδιακή και ανεξάρτητη προσαρμογή σύγχρονων συστημάτων με τις
αντίστοιχες κονσόλες ελέγχου τους, για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες που ανέκυπταν. Η σταδιακή διαδικασία
δεν είχε ως δεδομένο την εξαρχής ολοκλήρωση και
διασύνδεση των υποσυστημάτων αυτών με τη χρήση
συστήματος αποστολής. Ωστόσο, στο μέλλον ο εξοπλισμός αυτός θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε ένα
τακτικό σύστημα, στην ίδια ή σε άλλη πλατφόρμα (μιας
και θεωρούσαμε -και συνεχίζουμε να θεωρούμε- υπερβολική τη χρήση των P-3 στο περιβάλλον του Αιγαίου).
Αυτή η προσέγγισή μας είχε ως στόχο την εξυπηρέτηση
των πιεστικών επιχειρησιακών αναγκών που υπάρχουν
(όσο και εάν έχουν αμφισβητηθεί στον απόηχο της κριτικής κάποιων για το πρόγραμμα), με το μικρότερο δυνατό κόστος και χωρίς την ανάγκη μεγάλης αρχικής επένδυσης. Για αρκετούς η λύση της σταδιακής εφαρμογής
ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστεί στην ελληνική
πραγματικότητα, ενώ η επιτυχία της ενείχε και υψηλό
ρίσκο ειδικά σε βάθος χρόνου.
Οκτώ μήνες μετά και με βάση την οριστικοποίηση του
προγράμματος αναβάθμισης αλλά και της παρουσίασης
του εν δυνάμει εξοπλισμού του, μπορούμε να πούμε ότι
η «αιρετική» πρότασή μας -ασχέτως της διαφορετικής
βάσης υλοποίησης- ήταν προφητική. Επικαιροποιώντας
το θέμα με τα τεχνικά δεδομένα που αποδεσμεύτηκαν
πρόσφατα, τα συγκρίνουμε με εκείνα που προτείναμε.
Να υπενθυμίσουμε ότι πρώτος σταθμός αυτής της διαφορετικής «ευέλικτης» προσέγγισης ήταν η πραγματοποίηση του PDM που θα πρόσδιδε στα αεροσκάφη
περίπου 1.800 ώρες πτήσης, αρκετές δηλαδή για την
κάλυψη των αναγκών σε βάθος 3-4 ετών ακόμη, και
σε επόμενο στάδιο ήταν η δομική αναβάθμιση, εφόσον
το ΠΝ αποφάσιζε ότι το P-3 καλύπτει τις μακροχρόνιες
ανάγκες του. Σύμφωνα με το εγκεκριμένο πρόγραμμα,
δύο από τα αεροπλάνα θα υποστούν PDM παράλλη-
Το Πολεμικό
Ναυτικό επιλέγει το ισραηλινό σύστημα
EL/M-2022 που
έχει τουλάχιστον δύο εκδόσεις, αν και πιστεύεται ότι η
ελληνική επιλογή αφορά στο
νεότερο σύστημα AESA.
06/2015
79