ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Ισραηλινή Αεροπορία F-16I Sufa
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Ισραηλινή Αεροπορία F-16I Sufa
Σχετικά με τους F100-PW-229 ( I ), αναφέρεται ότι διαθέτουν διαμόρφωση λειτουργίας για εκπαίδευση και μάχη , ώστε να επιμηκυνθεί η « ζωή » του κινητήρα και να μειωθούν οι ανάγκες συντήρησης . Το χαρακτηριστικό αυτό όμως είναι μάλλον διαθέσιμο στο σύνολο των F100-229 .
ρίζουν τα διπλάσια F-16I απ ’ ό , τι F-15I : πηγές υποστηρίζουν ότι με δεδομένο το ύψος της βοήθειας της Ουάσιγκτον τη συγκεκριμένη περίοδο , το δίλημμα υφίστατο ανάμεσα σε 28 F-15I ή 65 F-16I ή … « στρογγυλεμένα » 30 και 60 αντίστοιχα . Το 1998 η γνωστή μας DSCA ( Defence Security Cooperation Agency ) ανακοίνωσε ακριβώς την πιθανή πώληση στο Ισραήλ 30 F-15I ή 60 F-16I έναντι 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων . Η διαμάχη στους κόλπους της IAF αλλά και της ισραηλινής κυβέρνησης για την τελική επιλογή και τον αριθμό των αεροσκαφών συνεχίστηκε για αρκετό καιρό ακόμη , αφενός με φανατικούς υπερμάχους του Ra ’ am ως ακρογωνιαίου λίθου στις ικανότητες κρούσης μεγάλης εμβέλειας του Ισραήλ , αφετέρου μιας μεγάλης ομάδας αξιωματικών που υποστήριζε τη λύση του F-16I . Ήταν μάλιστα τόσο έντονη που σε κάποια φάση της υπήρξε πρόταση για αύξηση των συνολικών κονδυλίων στα 4 δισεκατομμύρια δολάρια , προκειμένου να αποκτηθούν 25 ακόμη F-15I για τη συγκρότηση μιας επιπλέον Μοίρας Ra ’ am και η προμήθεια 50 F-16I ( για τον σχηματισμό δύο Μοιρών ) να συμπληρώσει το εξοπλιστικό πρόγραμμα αντικατάστασης των F-4 μέσα στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ( σημ . 1 ). Τον Ιούλιο του 1999 όμως το ισραηλινό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι -αν και επιχειρησιακά η λύση των δύο τύπων ήταν αυτή με τη μεγαλύτερη απόδοση- για μια σειρά άλλων λόγων επιλέχθηκε τελικά το F-16I ( σημ . 2 ). Η αγορά του στη διπλάσια ποσότητα απ ’ ό , τι αρχικά είχε προσδιοριστεί ήταν ένας συμβιβασμός των δύο πλευρών , αλλά η απόφαση συνέχισε να δέχεται πολλές επικρίσεις , ειδικά υπό το πρίσμα μιας στρατιωτικής επέμβασης στην εξέλιξη του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν στη δεκαετία του 2000 . Η τελική παραγγελία έγινε ως γνωστόν στο πλαίσιο του προγράμματος « Peace Marble V » σε δύο φάσεις , τον Φεβρουάριο του 2001 για 50 F-16I και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς για άλλα 52 ( σημ . 3 ). Αν και έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στις τεχνικές διαστάσεις του ισραηλινού μαχητικού , θα περιοριστούμε παρακάτω στο να υπενθυμίσουμε κάποια κύρια σημεία τους . Το F-16Ι βασίστηκε στη δομή του διθέσιου F-16D Block 52 χρησιμοποιώντας τη ραχιαία προέκταση που είχε αναπτυχθεί αρχικά για τα ισραηλινά F-16D Block 30 και αργότερα για τα F-16D Block 52 της Αεροπορίας της Σιγκαπούρης . Ο επιπλέον χώρος προσέφερε στις παραπάνω περιπτώσεις τη δυνατότητα μεταφοράς των επιπλέον ηλεκτρονικών του συστήματος αυτοπροστασίας , συμπεριλαμβανομένων των διανομέων αναλωσίμων ΗΠ . Παράλληλα και για την ικανοποίηση των προδιαγραφών μεγάλης εμβέλειας , υιοθετήθηκαν οι σύμμορφες δεξαμενές που είχε αναπτύξει και πιστοποιήσει η Lockheed Martin . Το F-16I διατήρησε τους κινητήρες F100-PW- 229 ( I ), ώστε να υπάρχει τυποποίηση υλικού με τους αντίστοιχους των Ra ’ am , δίνοντας στα νέα μαχητικά λόγο ώσης / βάρους 0,56 ( στην τιμή του μέγιστου βάρους απογείωσης ) σχεδόν στο μισό του 1,02 που είχε το F-16A ! ( σημ . 4 )
Η επιλογή των F-16I έναντι επιπλέον F-15I είναι να κάνει τόσο με το κόστος όσο και τη δυνατότητα περαιτέρω εμπλοκής της ισραηλινής βιομηχανίας με την προμήθεια υποσυστημάτων .
34 06 / 2015