Το Σχολείο « Όπλων και Τακτικής » συγκροτήθηκε μεν τυπικά με διαταγή της 21 ης Ιανουαρίου 1976 , αλλά ουσιαστικά είχε αρχίσει να λειτουργεί ήδη από τον Ιούλιο του προηγούμενου χρόνου . Ήταν η απάντηση της Πολεμικής Αεροπορίας στη μεγάλη πρόκληση της ένταξης και αξιοποίησης μιας νέας γενιάς αεροσκαφών στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 70 , αποτέλεσμα της τεράστιας ελληνικής εξοπλιστικής προσπάθειας της συγκεκριμένης περιόδου . Αν και εκείνη την εποχή πολλές αεροπορίες αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της μετάπτωσης από τα μαχητικά της πρώτης και πρώιμης δεύτερης γενιάς ( F-5 , F-104 ) σε νεότερους τύπους , για την ΠΑ το πρόβλημα ήταν σημαντικά μεγαλύτερο : η γεφύρωση του χάσματος -υπό το καθεστώς των αυξανόμενων τουρκικών προκλήσεων- έπρεπε να γίνει ταχύτατα και αποκλειστικά μέσα σε εθνικά πλαίσια . Γι ’ αυτόν τον λόγο στόχος του ΣΟΤ έγινε η διαρκής αναζήτηση λύσεων που θα αναβάθμιζαν την ελληνική αεροπορική ισχύ και θα κορύφωναν την αποτρεπτική ικανότητά της . Το σκεπτικό που μετουσιώθηκε το 1975 σε δόγμα του ΣΟΤ ήταν απλό : η τεχνολογική επανάσταση των αεροσκαφών δεύτερης γενιάς συγκριτικά με τους προκατόχους τους επέβαλε τη μελέτη και την ανάπτυξη καινοτόμων τακτικών που θα ενθάρρυναν την πρωτοβουλία και την επιθετικότητα των αεροπόρων , αποδεσμεύοντάς τους σε μεγάλο βαθμό από την υφιστάμενη εξάρτηση στους επίγειους σταθμούς ελέγχου . Το Σχολείο Όπλων Τακτικής θεμελιώθηκε ακριβώς σ ’ αυτήν την αρχή με τις πρώτες εκπαιδευτικές σειρές να αποτελούνται από χειριστές των Μοιρών που αξιοποιούσαν F-4E , Mirage F . 1CG και F-5A σε ρόλους αέρος-αέρος .
06 / 2015 13