τροχιά με αεροδυναμικά πτερύγια να καθοδηγούν πλέον την πτήση του. Σε κάποια φάση της
ο κύριος κινητήρας πυροδοτείται και πάλι για τον τελικό ελιγμό ανάκτησης, ενώ ταυτόχρονα ο
πύραυλος αναπτύσσει σκέλη και πέδιλα για κάθετη προσγείωση στο κοσμοδρόμιο του Τέξας.
Σύμφωνα με την Blue Origin το σύστημα μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί έως και 10 φορές με
σύντομες διαδικασίες ανακατασκευής.
Ο θαλαμίσκος με τους διαστημικούς επιβάτες, αφού έχουν απολαύσει αρκετά λεπτά έλλειψης βαρύτητας και μια πανοραμική θέα της Γης, αρχίζει κάθοδο και ανακτάται με τη βοήθεια
αλεξιπτώτων.
Μια μακρά εξέλιξη και η εκτόξευση
Η Blue Origin είχε δοκιμάσει ένα μοντέλο υπό κλίμακα το 2006, περίοδο που είχε επίσης ξεκινήσει και την εξέλιξη του κρυογενικού κινητήρα BE-3. Στη συνέχεια όμως οι δραστηριότητες της εταιρείας μπήκαν σε πλήρη συσκότιση έως και το 2011, όταν μια δεύτερη απόπειρα
εκτόξευσης κατέληξε σε αποτυχία. Σε εκείνη την περίπτωση ο πύραυλος «αποσταθεροποιήθηκε στην πρώιμη φάση της πτήσης, με αποτέλεσμα να επέμβει ο μηχανισμός αυτοκαταστροφής για λόγους ασφαλείας». Παράλληλα με την ανάπτυξη του συστήματος πρόωσης,
η Blue Origin είχε σε σχεδιασμό και τον θαλαμίσκο πληρώματος, μια κάψουλα περίπου 15
κυβικών μέτρων, για την οποία όμως οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι ελάχιστες. Η κατασκευή
φέρεται να έχει τη μορφή διπλού κόλουρου κώνου (δικωνική), αν και η εξωτερική αεροδυΣύμφωνα με την Blue Origin ήδη από το 2012 ο θαλαμίσκος έχει πιστοποιηθεί για να λειτουργήσει ως
«σωσίβια λέμβος» των επιβαινόντων σε όλο το φάσμα του προφίλ της πτήσης.
06/2015
117