τεχνολογίας για επανδρωμένα διαστημικά οχήματα . Η Blue Origin συμμετείχε στους δύο διαδοχικούς γύρους του CCDev επιταχύνοντας την εξέλιξη του BE-3 , ποτέ όμως δεν υπέβαλε προτάσεις για την τρίτη φάση CCiCap ( Commercial Crew integrated Capability ), δηλαδή την επίδειξη ολοκληρωμένης τεχνολογίας επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων , επιλέγοντας να επικεντρωθεί στους δικούς της στόχους . Ο πυραυλοκινήρας BE-3 είναι το πρώτο σύστημα με καύσιμο υδρογόνο που εξελίχθηκε στις ΗΠΑ από την εποχή του RS-63 ( σε χρήση με τον ULA Delta IV ) το 2002 . Έπειτα από μια πολύ μεγάλη περίοδο ανάπτυξης , σημείο καμπής για το σχετικό πρόγραμμα ήταν η γενική δοκιμή τον Δεκέμβριο του 2013 , όταν το σύστημα δοκιμάστηκε « σε πλήρη ισχύ και για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια ολοκληρωμένη αλληλουχία που προσομοίωνε το λειτουργικό προφίλ του πυραύλου στη διάρκεια μιας αποστολής ». Πιο συγκεκριμένα , ο κινητήρας λειτούργησε στην πλήρη απόδοση των 110.000 λιβρών για 145 δευτερόλεπτα ( δηλαδή προσομοιώνοντας τη φάση επιτάχυνσης μετά την πυροδότηση ), διέκοψε στη συνέχεια για 4-5 λεπτά ( σε προσομοίωση του αποχωρισμού του θαλαμίσκου ) και επανεκκίνησε για τη φάση της καθόδου και ανάκτησης με απόδοση 25.000 λίβρες . Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η επένδυση της Blue Origin στον BE-3 είναι από κάθε άποψη σημαντική , ενώ την περίοδο της πιστοποίησης αποδοχής του πυραυλοκινητήρα τον περασμένο Απρίλιο το σύστημα είχε συμπληρώσει 30.000 δευτερόλεπτα λειτουργίας σε 450 δοκιμές , αξιολογώντας ιδιαίτερα τη δυνατότητα αυξομείωσης ισχύος , που αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο της δυνατότητας ανάκτησης με προσγείωση . Η σχεδίαση αφορά σε ένα σύστημα με απαγωγή (« tap-off ») αερίων από τον κύριο θάλαμο καύσης , που με τη σειρά τους κινούν τις στροβιλοαντλίες τροφοδοσίας καυσίμων ( διαφορετική από την ORSC που αναφέρεται παρακάτω ). Η διάταξη θεωρείται ιδιαίτερα κατάλληλη για επανδρωμένες πτήσεις λόγω του μοναδικού θαλάμου καύσης και της αντίστοιχης ομαλότερης διαδικασίας διακοπής της λειτουργίας του . Η προσήλωση της Blue Origin στην περαιτέρω ανάπτυξη κινητήρων αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τον Σεπτέμβριο του 2014 ανακοινώθηκε η συμφωνία συνεργασίας της με την United Launch Alliance ( ULA ) για την εξέλιξη ενός νέου πυραυλοκινητήρα που η καθεμιά θα αξιοποιήσει σε διαφορετικές χρήσεις . Για την εταιρεία του Τζεφ Μπέζος ο νέος BE-4 είναι το
Το « Διαστημικό Όχημα » (« Space Vehicle » όπως το αναφέρει ο Τζεφ Μπέζος ) σε δοκιμές αεροδυναμικής σήραγγας είναι μία από τις φιλοδοξίες τής Blue Origin για τη μεταφορά 7 αστροναυτών σε χαμηλή περιγήινη τροχιά .
Δοκιμή του πρωτοτύπου « New Shepard » το 2011 με τρεις πυραυλοκινητήρες BE-2 .
επόμενο βήμα , με βάση την εμπειρία που έχει ήδη αποκτήσει στον τομέα , και έχει ως στόχο την ενσωμάτωση σε μελλοντικά πυραυλικά εξωατμοφαιρικά οχήματα ( βλέπε παρακάτω ). Από την πλευρά της η ULA βλέπει στον BE-4 ως έναν νέο αμερικανικό κινητήρα που θα αντικαταστήσει τους ρωσικούς RD-180 , τερματίζοντας την εξάρτηση των ΗΠΑ από αυτούς ( βλέπε Π & Δ Νο 337 , « ΗΠΑ-Ρωσία , Ψυχρός Πόλεμος στο Διάστημα »). Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα της συμφωνίας , οι δοκιμές πλήρους κλίμακας αναμένεται να ξεκινήσουν μέσα στο 2016 , ενώ η πρώτη πτήση με πυραυλικό φορέα της ULA θα ακολουθήσει το 2019 . Ο BE-4 είναι επίσης ένας κινητήρας υγρών καυσίμων με υγρό οξυγόνο ως οξειδωτικό , αν και το κυρίως καύσιμο είναι υγροποιημένο φυσικό αέριο ( LNG , Liquefied Natural Gas ) με προοπτική απόδοσης 2.450 kN ώσης . Χρησιμοποιεί τον κύκλο λειτουργίας που είναι γνωστός ως ORSC ( Oxygen Rich Staged Combustion ), μια αλυσιδωτή διαδικασία με μέρος του καυσίμου να καίγεται μέσα σε μια γεννήτρια αερίων που παράγει υψηλής
Η προσήλωση του Τζεφ Μπέζος και της Blue Origin σε κινητήρες έχει πλέον προϊστορία 15 χρόνων . Εδώ η ανακοίνωση του BE-4 .
06 / 2015 115