Ατρακτίδιο τακτικής αναγνώρισης SPK39 αναρτημένο στον κεντρικό κοιλιακό φορέα . Φέρει ψηφιακή φωτομηχανή ReconOptical CA270 για μέσα / μεγάλα ύψη με περιστρεφόμενο παράθυρο θέας ( φωτογραφία Terma SA ).
επιχειρησιακό πλαίσιο . Η εκπαίδευση γίνεται στο παραλιακό πεδίο βολής Ravlunda με την καθοδήγηση προκεχωρημένων επίγειων παρατηρητών . Στην τακτική που ακολουθείται τα αεροπλάνα ενός ζεύγους Gripen εκτελούν βολές εναλλάξ , ενώ το δεύτερο μαχητικό επιτηρεί την περιοχή για τυχόν επίγειες ή και εναέριες απειλές . Βολές άλλων όπλων A-G πραγματοποιούνται στα πεδία Hammaren και Alvdalen , στην κεντρική Σουηδία , ενώ πραγματικές LGB και βολές πυραύλων γίνονται στο γιγάντιο πεδίο , έκτασης 1.650 τετραγωνικών χιλιομέτρων στον σουηδικό βορρά , κοντά στη βάση Vidsel που είχαμε παρουσιάσει παλαιότερα . Στη μεταστάθμευση των μονάδων εκεί οι χειριστές έχουν την ευκαιρία να πετούν στα 600 πόδια το Καλοκαίρι και στα 100 πόδια ακόμη και όταν υπάρχουν χιόνια . Η τακτική αυτή εκπαίδευση είναι δυνατή και σε άλλες αραιοκατοικημένες περιοχές της Σουηδίας , αλλά η F17 στέλνει συχνά τους πιλότους της στη βάση της Lulea-Kallax όπου εδρεύει η « αδελφή » Πτέρυγα F21 και γειτνιάζει με το Vidsel . Οι απέραντες όμως και έρημες εκτάσεις του σουηδικού Βορρά επιτρέπουν στην F21 να διοργανώνει και συχνές συνεκπαιδεύσεις με F-16AM / BM της Βασιλικής Αεροπορίας της Νορβηγίας καθώς και F / A-18C / D της Αεροπορίας της Φιλανδίας με ρεαλιστικά σενάρια αεροπορικού πολέμου . Από την άλλη πλευρά η F17 υποστηρίζει αντίστοιχες δραστηριότητες στον Νότο με τη Βασιλική Αεροπορία της Δανίας και τα ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη που υλοποιούν την αποστολή Baltic Air Policing , απολαμβάνοντας μια μεγάλη ποικιλία « αντιπάλων ». Οι πιλότοι των δύο Μοιρών της Πτέρυγας πραγματοποιούν τακτικά εκπαίδευση εναέριου ανεφοδιασμού με C-130H ( TP84T ) της Μοίρας TSFE ( Transport & Specialflygenhet ) που εδρεύει στη Satenas . Η υποδομή εναέριου ανεφοδιασμού προστέθηκε στα Gripen το 2009 , αντισταθμίζοντας τη σχεδιαστική αδυναμία της μικρής αυτονομίας / εμβέλειας του τύπου , αλλά αυξάνοντας και την επιχειρησιακή ευελιξία τους . Σήμερα οι περισσότεροι χειριστές της Flygvapnet είναι διαθέσιμοι στη διαδικασία και μάλιστα όχι μόνο με τα SK84T , αλλά και με KC-135 , KDC-10 της KLu και Airbus A310 MRTT της Luftwaffe . Με την τεράστια σε μήκος , περίπλοκη ακτογραμμή και το αρχιπέλαγος των νησιών και νησίδων της Σουηδίας , τα Gripen έχουν και τον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο της ναυτικής κρούσης , που όπως μας εξηγούν ανεπίσημα οι χειριστές έχει υψηλότερη προτεραιότητα από τις αποστολές A-G . Το κύριο όπλο για τον ρόλο είναι το υποηχητικό , αυτόνομα κατευθυνόμενο Saab Bofors Dynamics RBS15F . Το JAS39 μπορεί να μεταφέρει μέχρι και δύο στους υποπτερυγικούς φορείς του , που μπορεί να εκτοξεύσει σε πολύ χαμηλό ύψος . Στο τυπικό σενάριο ναυτικής κρούσης τα μαχητικά επιχειρούν σε τετράδες , όπου δύο τουλάχιστον φέρουν RBS15F και πετούν συνεχώς στο ύψος της θάλασσας , ενώ τα άλλα δύο τα συνοδεύουν πετώντας σε μεγαλύτερα ύψη , παρέχοντας μέσω ραδιοζεύξης στοιχεία στοχοποίησης αλλά και προστασία . Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Saab ανέπτυξε τον RBS15 Mk III με δυνατότητα πτήσης πάνω από ξηρά και κρούσης χερσαίων στόχων , πύραυλος που επίσης έχει και αεροεκτοξευόμενη έκδοση και προστέθηκε στο οπλοστάσιο των Gripen ( αναφέρεται σαν RBS15F ER ). Η σουηδική εταιρεία εξελίσσει και τον RBS15 Mk IV , έναν πύραυλο κρουζ με εμβέλεια που πιστεύεται ότι θα φτάνει τα 1000 + χιλιόμετρα . Ο τελευταίος που αφορά μοντέλα εκτοξευόμενα από χερσαίες εγκαταστάσεις ή πλοία , είναι « πολύ βαρύς » για εκτόξευση από μαχητικά . Παρ ’ όλα αυτά δεν αποκλείεται η εξέλιξη μιας ενδιάμεσης αεροκτοξευόμενης έκδοσης ανάμεσα στον RBS15F ( με εμβέλεια 200 + χιλιομέτρων ) και του Mk III .
Το Gripen σχεδιάστηκε εξαρχής για τη χρήση αποκλειστικά κατευθυνόμενων όπλων A-G , καθώς για τη Flygvapnet ένα πανάκριβο μαχητικό και ο δυσαναπλήρωτος εκπαιδευμένος πιλότος του δεν μπορούν να βρίσκονται σε κίνδυνο κατάρριψης σε υπερπτήση των στόχων ( φωτογραφία Saab ).
01 11 / 2014 2015 51