ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΙΝΑ Chengdu J-10 « Firebird »
ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΙΝΑ Chengdu J-10 « Firebird »
« Δίδυμη » μεταφορά PL-12 σε έναν πυλώνα ενεργού ραντάρ .
To J-10 διαθέτει 11 σημεία ανάρτησης οπλισμού και εξοπλισμού . ανάπτυξης τού J-10 / A . Στις 16 Μαρτίου 2009 εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο φωτογραφίες ενός πρωτότυπου αεροσκάφους με σημαντικές τροποποιήσεις , που αργότερα έγινε γνωστό ότι είχε κάνει την πρώτη πτήση του τρεις μήνες νωρίτερα , στις 23 Δεκεμβρίου 2008 . Η σημαντικότερη από αυτές αφορά στην επανασχεδίαση τής εισαγωγής αέρα του κινητήρα που υιοθετεί διάταξη DSI ( Diverterless Supersonic Inlet ). Σε αυτή , η διαχείριση της ροής σε όλο το φάσμα ταχυτήτων γίνεται μέσω της μορφοποίησης του αγωγού , ειδικά στη ζώνη αμέσως μετά το στόμιό του . Η διάταξη -χωρίς κινούμενα μέρη- , αν και απαιτεί προηγμένη σχεδίαση και κατασκευή , έχει το πλεονέκτημα του μικρότερου βάρους , της αυξημένης απόδοσης και της πρόσκτησης χαρακτηριστικών στελθ ( καθώς « κρύβει » καλύτερα τον μετωπικό συμπιεστή από την προσπίπτουσα ακτινοβολία ραντάρ ). Εισαγωγές DSI είχε πρώτο υιοθετήσει το Chengdu JF-17 / FC-1 , το F-35 αλλά και τα δύο κινεζικά μαχητικά στελθ J-20 και J-31 . Η άλλη διαφορά αφορούσε στο προφίλ του ρύγχους που είχε περισσότερο οβάλ παρά κυκλική διατομή , ενώ στα μη χρωματισμένα με παραλλαγή αεροσκάφη ήταν ορατό ένα δομικό διαχωριστικό υπό κλίση εκεί όπου στα μαχητικά περιμένει κάποιος να βρίσκεται η επιφάνεια στήριξης της κεραίας ραντάρ . Αυτό δημιούργησε άμεσα φημολογία για την ύπαρξη νέου ραντάρ και μάλιστα με στοιχειοκεραία AESA , κάτι που επιβεβαιώθηκε το 2011 με φωτογραφίες στο Διαδίκτυο . Αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ένα σύστημα PESA στην μπάντα X που βρισκόταν υπό εξέλιξη για όλα τα κινεζικά μαχητικά τέταρτης γενιάς από το Ινστιτούτο « 607 », άλλες πηγές αναφέρουν ότι το σύστημα είναι μέλος μιας οικογένειας ραντάρ AESA που εξοπλίζει τα J-10Β , J-11B , J-15 και J-16 με κλιμακούμενο αριθμό στοιχείων λήψης / εκπομπής
( T / R module ) από 1.200 στο πρώτο έως και 1.850 στα υπόλοιπα . Το αεροσκάφος διαθέτει επίσης μεγάλο ολογραφικό HUD σε συνδυασμό με HMDS , ενώ στο πάνω μέρος του ρύγχους υπάρχει IRST . Στο J-10B είναι επίσης εγκατεστημένο ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας με κεραίες -στην τελική διαμόρφωση- μπροστά από τις επιφάνειες κάναρντ , στην κορυφή του ( απανασχεδιασμένου ) κάθετου σταθερού και στη βάση του τελευταίου κάτω από τον θύλακα του αλεξιπτώτου ανάσχεσης . Το αρχικό πρωτότυπο « 01 » ( αργότερα « 1031 ») το ακολούθησε τον Αύγουστο του 2009 ένα δεύτερο J-10B « 1033 », ενώ το 2010 εμφανίστηκε το « 1034 », το πρώτο με σταθερό σωλήνα ανεφοδιασμού εν πτήσει . Το επόμενο , « 1035 » τάραξε τα νερά , καθώς ήταν το πρώτο μοντέλο με WS-10B των 30.000 λιβρών ( 135 kN ), κάτι που έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ο κινεζικός αυτός κινητήρας ήταν το σύστημα επιλογής για το νέο μαχητικό . Όταν όμως αργότερα εμφανίστηκαν τα πρώτα μοντέλα προπαραγωγής , « φορούσαν » και πάλι AL-31FN . Η ίδια βέβαια η παραγωγή του μαχητικού αποτέλεσε θέμα , καθώς αρκετοί υποστήριζαν ότι το αεροσκάφος ήταν μοντέλο επίδειξης τεχνολογίας , δοκιμάζοντας διάφορες διατάξεις και υποσυστήματα για τα στελθ J-20 και J-31 . Άλλοι πάλι θεωρούσαν ότι το J-20B αποτελούσε ενδιάμεσο μοντέλο στην αλυσίδα εξέλιξης και έτσι θα είχε περιορισμένη παραγωγή . Τις εκτιμήσεις αυτές έτρεφε και η φήμη ότι υπήρχε μια νέα έκδοση του αεροσκάφους , το J-10C , μια « τρίτη γενιά » με ενσωματωμένη τεχνολογία στελθ και τον κινητήρα WS-10G , επίσης με προβλέψεις στελθ αλλά και κατευθυνόμενη ώση στις 35.000 λίβρες ( 155 kN ). Τελικά όμως , όταν το J-10C (« 2-01 ») πέταξε για πρώτη φορά την τελευταία μέρα του Δεκεμβρίου 2013 , αποδείχθηκε ότι ήταν
Στη φωτογραφία διακρίνεται το δίδυμο πυροβόλο των 23 mm . Προσέξτε επίσης τις θέσεις των κεραιών του συστήματος αυτοπροστασίας εμπρός από τα πτερύγια κανάρντ .
Οι αριθμοί των 300 περίπου J-10 σε υπηρεσία αναμένεται να αυξηθούν τα επόμενα χρόνια και κάποιοι μιλούν για επίπεδα 1000 τουλάχιστον αεροσκαφών .
44 01 / 2015