ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΙΝΑ
Chengdu J-10 «Firebird»
Μονοθέσια και διθέσια J-10AΥ
και J-10SY εξοπλίζουν το
ακροβατικό σμήνος «Μπα Γι»
(1η Αυγούστου).
To τελευταίο πρωτότυπο
J-10B με WS-6B που έχει την
ίδια δυνατότητα απόρριψης
καυσίμου από τον πυρήνα τού
μετακαυστήρα με το AL-31FΝ.
τουρμποφάν των 27.500 λιβρών (122 kN) που βρισκόταν σε εξέλιξη από την
εποχή του Shenyang J-13. Μετά την ακύρωσή του η εξέλιξη τού κινητήρα συνεχίστηκε στη δεκαετία του 80, αλλά «ανυπέρβλητα τεχνικά προβλήματα»
οδήγησαν τελικά στη διακοπή τού προγράμματος. Έτσι, στο J-10 ο WS-6 αντικαταστάθηκε από τον WP-15, μια άλλη επίσης προβληματική σχεδίαση, που
προήλθε από αντιγραφή τεχνολογίας (reverse engineering) του σοβιετικού
R-29-300. Η Κίνα είχε αποκτήσει μικρό αριθμό MiG-23MF που χρησιμοποιούσαν αυτόν τον κινητήρα της Tumansky, αλλά η κατασκευή αντιγράφου είχε
προβλήματα, ειδικά στην αντοχή και την απόδοση. Ενώ όμως το πρόγραμμα
τού J-10 οδηγούνταν σε αδιέξοδο, η σινο-ρωσική επαναπροσέγγιση στις αρχές της δεκαετίας του 90 έδωσε λύση με συμφωνία για τη χρήση τού Saturn
AL-31FΝ, που ήδη είχε αγοραστεί στην έκδοση AL-31F με τα Su-27KS που
είχε αποκτήσει η κινεζική αεροπορία. Η υιοθέτηση όμως του ρωσικού κινητήρα (που οριστικοποιήθηκε το 1996) οδήγησε σε ανάγκη επανασχεδίασης
του αεροσκάφους με επιμήκυνση τής ατράκτου και αλλαγή του προφίλ τού
ουραίου συγκροτήματος που μέχρι τότε θύμιζε… έντονα το Lavi. Αυτό είχε ως
αποτέλεσμα, σε συνδυασμό και με νέες δοκιμές, το πρόγραμμα να εμφανίσει
επιπλέον μεγάλες καθυστερήσεις που κλιμακώθηκαν λόγω προβλημάτων
στις αρχικές δοκιμές του AL-31FN. Έτσι, αν και το πρωτότυπο J-10 εμφανίστηκε τον Μάιο του 1997, η πρώτη πτήση έγινε τον Μάρτιο του 1998 και ακολουθήθηκε από μια πενταετή περίοδο δοκιμών αξιολόγησης και πιστοποίησης.
Το αρχικό πρωτότυπο «1031» δεύτερης
γενιάς J-10B πέταξε για πρώτη φορά στις
23 Δεκεμβρίου 2008.
42
01/2015