ΠΤΗΣΗ 2015 January 2015 #344 | Page 40

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΙΝΑ Chengdu J-10 « Firebird »

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΙΝΑ Chengdu J-10 « Firebird »

Η εξέλιξη τού J-10 , αν και μακροχρόνια , υπήρξε ένα τεράστιο άλμα των δυνατοτήτων της κινεζικής αεροπορικής βιομηχανίας και αεροπορίας . του Su-27 ) αποτελώντας μετεξέλιξη του MiG-19 με κινητήρες Rolls-Royce Spey 512 . Το πρόγραμμα αυτό φαίνεται να εγκαταλείφθηκε , καθώς η διαθεσιμότητα των βρετανικών κινητήρων παρά την αισιόδοξη αρχή , στη συνέχεια έγινε προβληματική . Το επόμενο όμως και πολύ πιο ενδιαφέρον πρόγραμμα ήταν το J-13 , που κινεζικές πηγές το εμφανίζουν να έχει πολλαπλούς άξονες εξέλιξης με μονοκινητήριες και δικινητήριες εκδόσεις και διαφορετικής διάταξης πτέρυγες και εισαγωγές . Μία από αυτές αφορούσε σε ένα δικινητήριο μαχητικό στη γενική διάταξη του YF-17 με μεγάλη όμως κοιλιακή εισαγωγή που τροφοδοτούσε τους δύο κινητήρες στο στυλ του YF-16 . Εξέλιξη αυτού του μοντέλου ήταν η πρόταση που υπέβαλε η Shenyang . Ένα αντίστοιχο πλαίσιο είχε δημιουργήσει και η Chengdu για το πρόγραμμα του μονοκινητήριου J-9 , που το συνεργαζόμενο ινστιτούτο « 611 » είχε δοκιμάσει σε πολλές διαμορφώσεις διάταξης πτέρυγας ( συμπεριλαμβανομένης δέλτα με κάναρντ ) και εισαγωγών ( με πλευρικές και κοιλιακές θέσεις ). Η Chengdu φέρεται ότι υπέβαλε τελικά μια πρόταση με δέλτα πτέρυγα και διάταξη κάναρντ υιοθετώντας κοιλιακή εισαγωγή , που αναδείχθηκε νικήτρια τον Ιούνιο του 1984 . Ο « νέος τύπος », όπως αναφερόταν για το μεσοδιάστημα ( ή J-9B σύμφωνα με άλλες πηγές ), απέκτησε το όνομα « πρόγραμμα 10 » ή J-10 το 1986 . Ήταν τότε που επισημοποιήθηκε η ανάθεση της εξέλιξης της σχεδίασης στο Ινστιτούτο 601 και την παραγωγή στο εργοστάσιο 132 της Chengdu . Η « χαμένη » Shenyang ανέλαβε πολύ αργότερα να κατασκευάσει το αντίγραφο τού « Flanker » J-11 και την εξελιγμένη έκδοση τού J-11B και στη συνέχεια τα παράγωγα J-15 και J-16 . Η πρώτη εμφάνιση του σχεδίου τού J-10 δημιούργησε μια έντονη φημολογία ότι το αεροσκάφος αποτελούσε αντίγραφο του ισραηλινού IAI Lavi , όχι μόνο
Μια προέκταση της ραχιαίας ατράκτου φιλοξενεί τα ηλεκτρονικά που εκτόπισε η δεύτερη θέση χειριστή στο J-10S . λόγω της πολύ μεγάλης ομοιότητας των δύο τύπων , αλλά και των φημών περί συνεργασίας των δύο χωρών . Παρά την παραφιλολογία όμως που έχει αναπτυχθεί έκτοτε , το θέμα της πιθανής ισραηλινής βοήθειας στην εξέλιξη τού J-10 παραμένει μετέωρο με την κινεζική πλευρά να έχει αρνηθεί πολλές φορές επισήμως ότι υπήρξε τέτοια συνδρομή ( ενώ από την άλλη πλευρά υπάρχει παραδοχή ισραηλινής εμπλοκής σε άλλα κινεζικά στρατιωτικά προγράμματα ). Ως απόδειξη των όσων υποστηρίζονται έχουν κατά καιρούς δημοσιοποιηθεί στοιχεία της εξέλιξης τού J-9 που δείχνουν εκδόσεις του αεροσκάφους με τη γενική διάταξη του Lavi , η αυθεντικότητα των οποίων όμως δεν μπορεί να εξακριβωθεί . Στο ίδιο μήκος κύματος έχουν υπάρξει φήμες ότι στο πλαίσιο της σινο-ρωσικής προσέγγισης τη δεκαετία του 90 υπήρξε μεταφορά τεχνογνωσίας στην κατασκευή του ψηφιακού συστήματος Fly-By-Wire του J-10 ( τομέας στον οποίο οι Κινέζοι υστερούσαν και είχαν περιπέσει σε αδιέξοδο ), κάτι όμως που επίσης δεν έχει ποτέ επιβεβαιωθεί .
J-10
Η ιστορία της μετάπτωσης τού J-9B σε J-10 , όπως πολλά κινεζικά προγράμματα , έχει μεγάλα κενά που ίσως να συμπληρωθούν με τον καιρό . Αυτό όμως που διαφαίνεται είναι ότι κάπου μετά την επιλογή υπήρξε αλλαγή των σχεδιαστικών προτεραιοτήτων από την αρχική απαίτηση για ένα αναχαιτιστικό / μαχητικό αεροπορικής υπεροχής μεγάλου ύψους ικανό για υψηλές ταχύτητες , σε ένα αεροσκάφος μεγάλης ευελιξίας πολλαπλών ρόλων . Η αλλαγή αυτή , που συνεπαγόταν απαίτηση για υψηλές επιδόσεις τόσο υποηχητικά όσο και υπερηχητικά και με αυξημένες δυνατότητες εγγύς αερομαχίας , οδήγησε και σε σημαντικές σχεδιαστικές μεταβολές . Έτσι , φωτογραφίες – κυρίως μοντέ-
To J-10 βελτιστοποιήθηκε σε επιδόσεις στο υποηχητικό και στο υπερηχητικό φάσμα αλλά και στην υπερευελιξία σε εγγύς αερομαχία .
40 01 / 2015