Το πρόγραμμα του J-10 πηγαίνει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν η στρατιωτική ηγεσία με καθοδήγηση
της κεντρικής πολιτικής επιτροπής του ΚΚΚ αποφάσισε να
προχωρήσει στην εξέλιξη μιας
σειράς νέων τύπων αεροσκαφών, που θα ήταν ικανότερα
από τις πρώτες προσπάθειες
χειραφέτησης και με σχεδιάσεις
που αντλούνταν από σοβιετικά
μοντέλα. Το J-10 ήταν πιθανότατα ένα μόνο από μια ευρεία
δέσμη προγραμμάτων, πολλά
από τα οποία δεν προχώρησαν
ποτέ πέρα από κάποιο αρχικό
στάδιο εξέλιξης, αν και οι λεπτομέρειες γι’ αυτά παραμένουν στο
μεγαλύτερο μέρος τους άγνωστες.
Η Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή,
το όργανο επικεφαλής των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων, στόχευε
στην εξέλιξη ενός μαχητικού στην
κατηγορία του αμερικανικού F-16
και του σοβιετικού MiG-29 για την
αντικατάσταση του J-7, αναζητώντας
προτάσεις από όλα τα κινεζικά ινστιτούτα σχεδίασης και τους συνεργαζόμενους κατασκευαστές, ανάμεσά
τους οι Nanchang, Shenyang και
Chengdu. Οι προτάσεις τους δεν είναι
επακριβώς γνωστές, πληροφορίες
όμως αναφέρουν ότι η πρώτη υπέβαλε
μια σχεδίαση για ένα μεγάλο μονοκινητήριο μαχητικό με πτέρυγα μεταβλητής
γεωμετρίας στην κατηγορία του MiG-23
και σημαντικά καλύτερη συμπεριφορά
σε ευελιξία, ειδικά στην περιοχή πτήσης
υπό μεγάλη γωνία προσβολής. Η πρόταση της δεύτερης αφορούσε σε ένα μικρότερο αεροσκάφος που θύμιζε έντονα
το F-16 λόγω της κοιλιακής εισαγωγής.
Η Shenyang ήταν ιδιαίτερα δραστήρια
με μια σειρά άλλων προγραμμάτων το
αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα. Μια πρώιμη σχεδίασή της ήταν ένα
μαχητικό που αναφέρεται ως J-11 (χωρίς
να έχει σχέση με τη μετέπειτα αντιγραφή
01/2015
39