Απόψεις από τη γέφυρα του αεροπλανοφόρου . συμβόλαιο τού Νοεμβρίου 2000 NUM ( Nuova Unita Μaggiore ) να ανέρχεται στα 900 εκατομμύρια , στα οποία προστέθηκαν άλλα δύο των 240 και 150 εκατομμυρίων ευρώ την περίοδο 2002-2003 . Η πρώτη επιχειρησιακή ανάπτυξη του ιταλικού αεροπλανοφόρου ήταν η επιχείρηση « White Crane » για υποστήριξη της διεθνούς προσπάθειας ανακούφισης της Αϊτής μετά τους καταστροφικούς σεισμούς τον Ιανουάριο του 2011 . Τότε το πλοίο με 6 ελικόπτερα ( 4 SH-3D και 2 EH-101 ) μετέφερε 270 άτομα : προσωπικό αλπινιστών του στρατού , καραμπινιέρων και μονάδα υγειονομικού με 40 φορτηγά και άλλα οχήματα . Αν και η αποστολή τού αεροπλανοφόρου κατακρίθηκε από ορισμένα μέρη ( συμπεριλαμβανομένης της ιταλικής αντιπολίτευσης ) για το υψηλό κόστος της , εντούτοις απέδειξε τη δυνατότητα τού σκάφους για διεξαγωγή πολλαπλών επιχειρήσεων . Μια εντελώς διαφορετική αποστολή υλοποιήθηκε από το « Cavour » τον Νοέμβριο του 2013 , όταν αναχώρησε για ένα ταξίδι διάρκειας πέντε μηνών με επισκέψεις σε 19 λιμένες και 12 χώρες της Μέσης Ανατολής και Αφρικής . Το πλοίο λειτούργησε ως πλωτή έκθεση της ιταλικής αμυντικής βιομηχανίας , που πλήρωσε το κόστος με εκθέματα στο κύριο υπόστεγο τροποποιημένο με σαλέ και χώρους επίδειξης αμυντικών συστημάτων , συμπεριλαμβανομένου βαρέως υλικού . Από την άλλη , το Ιταλικό Ναυτικό είχε εντάξει το ταξίδι στο οποίο συμμετείχε η φρεγάτα « Bergamini » και το πλοίο υποστήριξης « Etna » στο ευρύτερο εκπαιδευτικό πρόγραμμά του . Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 οι σημαντικές περικοπές στον ιταλικό προϋπολογισμό Άμυνας έκριναν για πρώτη φορά την τύχη των δύο αεροπλανοφόρων σε υπηρεσία , όπου η προγραμματισμένη αναβάθμιση τού « Garibaldi » ( για να μπορεί να παραμείνει σε υπηρεσία έως και το 2025-2035 ) θα καθυστερούσε κατά δύο χρόνια . Με την έλευση της κρίσης το σχετικό χρονοδιάγραμμα αναθεωρήθηκε και το αεροπλανοφόρο μπήκε πρακτικά σε παροπλισμό μετά τις επιχειρήσεις στη Λιβύη το 2011 . Στη συνέχεια υπήρξαν σκέψεις για την απόσυρσή του , αλλά η απόφαση αμφιταλαντευόταν εν μέσω έντονης αντιπαράθεσης που υπήρχε στην ιταλική πολιτική ζωή σχετικά με τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας . Η πιθανότητα πώλησης τού πλοίου όμως ίσως ήταν το ισχυρό κίνητρο που οδήγησε στην υλοποίηση ενός προγράμματος εντελώς αναγκαίων εργασιών επισκευών , ύψους μόλις 14 εκατομμυρίων ευρώ ανάμεσα στον Οκτώβριο του 2013 και τον Νοέμβριο του 2014 . Η τύχη όμως του « Garibaldi » είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη από ένα άλλο παράλληλο γεγονός , την περικοπή του αριθμού των F-35B που πρόκειται να προμηθευτεί η Ιταλία . Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενες σελίδες , το μερίδιο του Ιταλικού Ναυτικού από τα 90 JSF για τα οποία υπάρχει ( ακόμη ) πρόθεση , είναι μόλις 15 αεροπλάνα από τα 22 που προβλεπόταν αρχικά ( απολύτως ελάχιστος αριθμός , για να υποστηρίξει δύο αεροπλανοφόρα ). Ωστόσο , η Ιταλική Αεροπορία στα 75 JSF που σκοπεύει να αποκτήσει , συμπεριλαμβάνει και 15 F-35B , κάτι που βέβαια μένει να αποδειχθεί , καθώς το υψηλό κόστος μπορεί να ακυρώσει την πρόθεση . Εάν όμως υλοποιηθεί , τότε θα μπορούσε να υπάρξει μια συμφωνία αντίστοιχη με τη βρετανική ανάμεσα στη RAF και το Royal Navy όπου τα μαχητικά της AMI θα μπορούσαν να επιχειρούν από τα καταστρώματα των ιταλικών αεροπλανοφόρων . Το εάν όμως μια τέτοια συμφωνία θα ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει την παραμονή του « Garibaldi » σε υπηρεσία είναι κάτι που πολλοί αμφισβητούν και θεωρούν ότι το πλοίο οδεύει προς συνταξιοδότηση μέσα στην τρέχουσα δεκαετία .
Το « Caνour »
Το 244 μέτρων πλοίο ( 34 μέτρων πλάτους και 8,7 μέτρων βυθίσματος ) εκτοπίζει 27.500 τόνους ( 30.000 τόνους πλήρες φορτίου ) και χρησιμοποιεί διάταξη πρόωσης COGAG με 4 αεριοστροβίλους General Electric / Avio LM2500 συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 88.000 ίππων . « Οδηγούν » δύο πεντάφυλλες προπέλες ελεγχόμενου βήματος επιτρέποντας στο αεροπλανοφόρο να κινείται με μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβων ( 28,5 κόμβοι μέγιστη σταθερή ). Υπάρχουν δύο πηδάλια και ωθητήρες στην πλώρη και στην πρύμνη για την εκτέλεση ελιγμών για ελλιμενισμό . Δύο ζεύγη σταθεροποιητικών πτερυγίων στο μέσο του πλοίου επιτρέπουν τη συνέχιση των επιχειρήσεων με θαλασ-
Ο κυβερνήτης του « Cavour » Πλοίαρχος Francessco Milazzo ( στο κέντρο ) με αξιωματικούς του πλοίου .
Στη διάρκεια της επίσκεψής μας στο αεροπλανοφόρο , τη δραστηριότητα παρακολουθούσε και ο υποναύαρχος Paolo Treu , που αργότερα ανέλαβε διοικητής της NRF στην οποία εντάχθηκε το « Cavour ».
01 / 2015 21