Μία από τις χώρες που έχει εφαρμόσει εγχώριο πρόγραμμα αναβάθμισης M113 είναι η Ταϊβάν .
Χ-200-4Α τιμάται στα 84.168 δολάρια έκαστο , ενώ από την άλλη το εμπορικά διαθέσιμο MD3200SP της ίδιας εταιρείας κοστίζει περί τα 40.000 δολάρια ανοίγοντας την πιθανότητα κάποιας τέτοιας προσαρμογής . Εάν πάλι προκριθεί η επένδυση με νέο κινητήρα , αυτό θα πρέπει να γίνει με την ταυτόχρονη αντικατάσταση του κιβωτίου TX100-1 ( πέρα και από το επίπεδο του βελτιωμένου TX100-1A ), καθώς η λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει όσο το δυνατόν αύξηση της εγκατεστημένης ισχύος . Χωρίς να σημαίνει ότι αποτελεί και τη μοναδική επιλογή , ο ιδανικός συνδυασμός ( που έχει αποδείξει την αξιοπιστία του ) είναι η χρήση 6V53T ισχύος 300-350 ίππων , αφού το σύστημα υποστήριξης δεν θα αλλάξει με χρήση των κοινών στοιχείων για μείωση του κόστους συντήρησης και υδροδυναμικού κιβωτίου Χ-200-4Α της Allison . Με κόστος περίπου 150.000 ανά όχημα , ένα τέτοιο πρόγραμμα θα αποδώσει αναβαθμισμένα οχήματα σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο κινητικότητας , ενώ σε βάθος χρόνου που μπορεί να υπάρξουν διαθέσιμα Μ113Α3 από τον Αμερικανικό Στρατό , η βασική ομοιοτυπία τους θα βελτιώσει το κόστος χρήσης / συντήρησης λόγω οικονομιών κλίμακας . Στον τομέα της μεταφοράς των δεξαμενών καυσίμου εξωτερικά ( που αποτελεί κύριο άξονα των περισσότερων κιτ αναβάθμισης ), για να αυξηθεί το επίπεδο επιβιωσιμότητας , οι λύσεις είναι επίσης πολλές . Να σημειώσουμε ότι υπάρχει ήδη αρκετή τεχνογνωσία στην Ελλάδα στους κόλπους τεχνολογικών ιδρυμάτων που ασχολούνται με τον τομέα των σύνθετων υλικών , όπως το Εργαστήριο Τεχνικής Μηχανικής και Ταλαντώσεων του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας . Αυτό με βάση ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα σχεδιάζει συστήματα αύξησης προστασίας από ωστικό κύμα ( explosive blast ) για υπάρχουσες αεροπορικές κατασκευές . Τέτοιες εξωτερικές δεξαμενές ( και με τη βοήθεια αντιγραφής / reverse engineering ) θα μπορούσαν να κατασκευασθούν με υβριδική τεχνολογία , που σημαίνει σύνθετα υλικά αντιβαλλιστικής προστασίας και εσωτερικής μεταλλικής επένδυσης για τη συγκράτηση του καυσίμου , μειώνοντας και το βάρος κάτω από τα 4οο κιλά που ζυγίζουν οι σημερινές μεταλλικές . Παραμένοντας στον τομέα της επιβιωσιμότητας , για την αύξηση της αντιθραυσματικής προστασίας οι νέες τάσεις έχουν σχέση με την εφαρμογή του shear thickening fluid ( μη νευτώνια ρευστά ) σε συνδυασμό με Kevlar , που αυξάνει σημαντικά τα ποσοστά απορρόφησης ενέργειας ( για τo ίδιο ποσοστό ενέργειας χρειάζεται το 30 % του υλικού ). Απλοποιώντας τη διαδικασία η μέθοδος συνίσταται στην προσθήκη σωματιδίων σιλικόνης σε ένα υγρό και εμποτισμό του υφάσματος Kevlar . Με έναν τέτοιο μανδύα θα μπορούσαν να « ντυθούν » τα πλευρικά τοιχώματα , το πίσω μέρος της ράμπας και η οροφή , ώστε να αποφευχθούν οι τραυματισμοί του πληρώματος και των επιβαινόντων από τη δημιουργία δευτερογενών θραυσμάτων όταν πλήττεται η εξωτερική θωράκιση . Στην προστασία-επιβιωσιμότητα ( για να μην αναφερθούμε και στην άνεση των επιβαινόντων ) θα συντελούσε επίσης και η υιοθέτηση νέων εύκαπτων καθισμάτων τα οποία δεν θα στηρίζονται στο κάτω μέρος , αλλά θα κρέμονται από την οροφή , που εύκολα μπορούν και πάλι να παραχθούν στην Ελλάδα . Αντίστοιχα με τεχνολογία σύνθετων υλικών θα μπορούσε πολύ εύκολα να αυξηθεί η εξωτερική θωράκιση , αφού δεν είναι απαραίτητη η μονοδιάστατη χρήση των γνωστών τρόπων κεραμικών / μεταλλικών επιστρώσεων που συνεπάγονται και μεγάλο επιπρόσθετο βάρος . Λύσεις θα μπορούσαν να αναζητηθούν στη μεικτή χρήση μετάλλου και πολυαιθυλενίου υψηλού μοριακού βάρους ( Ultra-high-molecular-weight polyethylene ) όπως το Dyneema , που επιτυγχάνει μείωση του βάρους κατά 90 % σε σχέση με τα μεταλλικά υλικά θωράκισης . Εναλλακτικά θα μπορούσε να υπάρξει υβριδικός συνδυασμός τους και με ίνες υάλου που χρησιμοποιούνται στη ναυπηγική πλαστικών σκαφών και στρώσεων Dyneema και Kevlar όπως υλοποιούνται και στα οχήματα MRAP . Στον τομέα τού οπλισμού η χρήση μεταλλικού ασπιδίου είναι επιβεβλημένη , ενώ δεν είναι απαραίτητη η προσθήκης άλλης μορφής βαρύτερου οπλισμού , αφού δεν είναι αυτός ο σκοπός του οχήματος εκτός από την πιθανή τοποθέτηση βομβιδοβόλου των 40 mm . Φυσικά ένα « πακέτο » αναβάθμισης θα πρέπει να περιλαμβάνει και άλλα απάρτια , στη σχεδίαση και κατασκευή των οποίων επίσης θα μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν ελληνικές εταιρείες . To « κεφάλαιο Μ113 » δεν κλείνει με την παραπάνω αναφορά , αλλά όπως και το άρθρο μας στο προηγούμενο τεύχος (« Ελληνικό αρματικό δυναμικό , Εναλλακτικές επιλογές πέρα από τα Abrams ») εντάσσεται σε μια δέσμη προτάσεων πλήρως εναρμονισμένης με το πλαίσιο συνθηκών των ΕΔ που θα συνεχίσουμε και στο μέλλον . π & δ
Ελβετικό Schutzenpanzer 63 / 89 . Μία από τις πρώτες προσπάθειες αναβάθμισης των M113 σε όλους τους τομείς , τα οποία είναι διαθέσιμα για πώληση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα .
01 / 2015 127