ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Με Harrier II από το ITS Cavour
Το περιβάλλον αεροναυτικών επιχειρήσεων δεν ήταν ποτέ εύκολο για τους
δημοσιογράφους. Συνήθως οι επισκέψεις σε πλοία εν πλω παραχωρούνται
δύσκολα, η παραμονή σε αυτά είναι σύντομη και η πρόσβαση στα δρώμενα
περιοριστική. Η αποστολή που πραγματοποιήσαμε με TAV-8B και προορισμό
το κατάστρωμα του ITS Cavour, ενώ αυτό έπλεε στο Ιόνιο στα πλαίσια επιχειρησιακής αξιολόγησης ενόψει της ανάληψης καθηκόντων στη δύναμη ταχείας αντίδρασης του ΝΑΤΟ, χάρη στους καλούς μας φίλους «Lupi» καταγράφεται ως μία από τις μοναδικές εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος. Είναι
όμως και μια μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία, μια επιπλέον πρωτιά που
έρχεται να προστεθεί στην πτήση με TF-2000 Eurofighter που η Π&Δ πραγματοποίησε πρώτη τον Ιανουάριο του 2013.
«Ακονίζοντας την κόψη του ξίφους»
Η διατήρηση επιχειρησιακής διαθεσιμότητας σε μια πολεμική αεροπορία
αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της εκπαιδευτικής διαδικασίας και δεν είναι
πάντα εύκολη, ειδικά για τη ναυτική αεροπορία που εξαρτάται από τα πλοία
από τα οποία επιχειρεί. Ειδικά σε μια Μοίρα αεροπλανοφόρου, αντίθετα με τις
αεροπορικές μονάδες που επιχειρούν από ξηρά και είναι μια διαρκής διαδικασία, υλοποιείται συλλογικά όταν το πλοίο βγει στη θάλασσα. Για το Ιταλικό
Ναυτικό το θέμα τα τελευταία χρόνια είναι πιο δύσκολο, καθώς οι μεγάλες
περικοπές προϋπολογισμού, ήδη από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας
-κατάσταση που επιδεινώθηκε με την οικονομική κρίση-, έχουν κάνει τους εκπαιδευτικούς πλόες, ειδικά των μεγάλων μονάδων, όλο και πιο σπάνιους. Με
το ημερήσιο κόστος επιχειρήσεων να ξεπερνά τις 200.000 ευρώ μόνο για το
«Cavour» και χωρίς να υπολογίζεται αυτό των αεροσκαφών, κάθε μέρα στη
10
01/2015
θάλασσα πρέπει να μετράει, όπως διαπιστώσαμε στη διάρκεια της επίσκεψής
μας. Για τη Marina Militare (ΜΜ) η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, καθώς το άλλο ιταλικό αεροπλανοφόρο, το «Giuseppe Garibaldi»
(551), βρισκόταν την περίοδο εκείνη στα ναυπηγεία για αναγκαίες επισκευές, αφήνοντας το κατάστρωμα του Portaerei «550» ως το μόνο διαθέσιμο για
αξιολόγηση. Για να συνδυαστεί η έξοδος τού αεροπλανοφόρου για τα ΝΑΤΟϊκά του καθήκοντα, που απαιτούσε τη συνεργασία με άλλα πλοία της ΜΜ και
τη διαθεσιμότητα αρκετών αεροσκαφών του Gruppo Aeromobili Imbarcati
(GrupAer) για Carrier Qualification, χρειάστηκαν πολλές… παρασκηνιακές
ενέργειες, αλλά και πολλοί μήνες αναμονής, όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο
διοικητής του Capitano di Fregata (Αντιπλοίαρχος) Pietro Alighieri. Η διαδικασία βέβαια είναι ένα μόνο βήμα της προετοιμασίας για διαθεσιμότητα στην
NRF (NATO Response Force), που ακολουθείται από συμμετοχή σε ασκήσεις
όπως οι «Brilliant Mariner» και «Steadfast Jazz» για τον τελικό έλεγχο.
Stazione Aeromobili Marina Grottaglie
Η επίσκεψή μας στο «Cavour»… ξεκινά από τον αεροναύσταθμο τού
Grottaglie ανάμεσα στο Μπρίντιζι και τη μεγάλη ναυτική βάση τού Τάραντα,
έδρα του αεροπλανοφόρου και του συντάγματος πεζοναυτών San Marco.
Απέναντι από τις εγκαταστάσεις του GrupAer βρίσκονται αυτές που φιλοξενούν
την άλλη μονάδα του Stazione Aeromobili, το 4ο Gruppo Elicoteri. Η εξέλιξη
από την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί εδώ είναι ότι η Μοίρα έχει αρχίσει
ήδη να αξιοποιεί SH-90A (NH90 NFH), τα οποία παρά τις πολύ μεγάλες καθυστερήσεις στην πιστοποίηση του εξοπλισμού τους και τα πολλαπλά προβλήματα που έχουν εμφανιστεί έχουν μπει σε υπηρεσία. Η AgustaWestland που