πέτασμα και άλλες βελτιώσεις.
Το 1995 ο ιρανικός οργανισμός αμυντικής βιομηχανίας προχώρησε στην ανακοίνωση μιας ευρείας δέσμης
προγραμμάτων προς άμεση υλοποίηση. Ανάμεσά τους
βρισκόταν και ένα που αφορούσε στην εξέλιξη ενός
στροβιλοελικοφόρου αεροσκάφους στην κατηγορία των
50 θέσεων σε επιβατική χρήση, που θα είχε όμως και
στρατιωτικές εφαρμογές πέραν της χρήσης του ως μεταγωγικού. Η υλοποίηση κινήθηκε σε δύο άξονες: αυτό
της εγχώριας σχεδίασης, που όμως σκόνταψε σύντομα
σε ανυπαρξία τεχνογνωσίας και τον εναλλακτικό άξονα
της υιοθέτησης μιας ξένης σχεδίασης με όρους υποκατασκευής…, που επίσης σκόνταψε λίγο αργότερα λόγω του
εμπάργκο που τηρούσαν έναντι του Ιράν οι περισσότερες
δυτικές χώρες. Το αδιέξοδο αυτό έφερε τελικά κοντά το
Κίεβο και την Τεχεράνη με κρίκο συνεργασίας το An-140,
το οποίο βρισκόταν τότε ακόμη υπό εξέλιξη. Κάποιες πηγές μάλιστα αναφέρουν ότι υπήρχε αδυναμία χρηματοδότησης του προγράμματος από την ουκρανική πλευρά,
ρόλο που φαίνεται ότι ανέλαβε το Ιράν με αντάλλαγμα τη
σύσταση εγχώριας γραμμής «παραγωγής». Έτσι ο τύπος
θα κατέληγε τελικά να παράγεται σε τρεις τοποθεσίες: το
κρατικό ουκρανικό εργοστάσιο στο Χάρκοβο, την HESA
και τις εγκαταστάσεις τής AVIACOR στη Σαμάρα της Ρωσικής Ομοσπονδίας με βάση άλλη υφιστάμενη συμφωνία
Μόσχας-Κιέβου. Το An-140 πέταξε για πρώτη φορά στις
17 Σεπτεμβρίου 1997, ενώ η κυβέρνηση της Τεχεράνης
προχωρούσε με τη δημιουργία τής γραμμής συναρμολόγησης, παρά τις έντονες αντιδράσεις στους κόλπους της
για το αίολο συνολικό πλαίσιο του ουκρανικού προγράμματος (που φαίνεται ότι πρακτικά επιζούσε με τις γενναίες
εισροές ιρανικών κεφαλαίων). Για το ιρανικό καθεστώς
όμως προείχε να επιδείξει –δύο δεκαετίες μετά την «ταπείνωση του αμερικανικού δαίμονα»- ότι είχε εξουδετερώσει τις κυρώσεις τής Ουάσιγκτον. H Antonov χρησιμοποίησε δύο πτητικά και δύο στατικά πρωτότυπα, για να
Η Safiran ήταν ο πρώτος χρήστης του τύπου, αν και επέστρεψε τα αεροπλάνα στην HESA «ως
ακατάλληλα» έπειτα από ένα περιστατικό. (φωτογραφία Arash Lautine)
Τα συντρίμμια του αεροσκάφους της Sepahan. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, ο Νο2
κινητήρας σταμάτησε αμέσως μετά την απογείωσή του από το Mehrabad International και το
πλήρωμα επιχείρησε να επιστρέψει για προσγείωση ανάγκης. Αδυνατώντας το πλήρωμα του
IrAn-140 να ολοκληρώσει τη διαδικασία, επιχείρησε προσγείωση στην περιμετρική λεωφόρο
βορειοδυτικά του αεροδρομίου. Επειδή όμως έχανε ραγδαία ύψος, χτύπησε σε τοίχο του
ιρανικού κρατικού εργοστασίου αεροκινητήρων που βρίσκεται στην περίμετρο του Mehrabad
και κομμάτια του κατέληξαν στη λεωφόρο. Παρά τα όσα συνέβησαν, υπήρξαν δέκα επιζώντες.
(φωτογραφία FARS)
H Antonov σχεδίασε το An-140 ως αντικαταστάτη των An-24/-26 χωρίς όμως επιτυχία.
02/2015
99