ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Ασφάλεια Πτήσεων 2014
H εξαφάνιση της Πτήσης ΜΗ370 συγκλόνισε τον
πλανήτη και άνοιξε τεράστια θέματα ασφάλειας
πτήσεων στον κόσμο των αερομεταφορών.
Το 2014 ήταν σύμφωνα με όλους τους δείκτες μια πολύ
ασφαλής χρονιά για τις αερομεταφορές και στα περισσότερα στοιχεία της ση μείωσε ρεκόρ. O αριθμός των θανατηφόρων συμβάντων (21) πέρυσι ήταν ο μικρότερος
όλων των εποχών, ενώ και ο αριθμός των απωλειών
ζωής (682) βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο τής δεκαετίας, επιβεβαιώνοντας την διαρκώς βελτιούμενη κατάσταση στην ασφάλεια πτήσεων.
Επειδή όμως πολλοί θα διαφωνήσουν με την παραπάνω
εισαγωγή, θα πρέπει να γίνουν ορισμένες διευκρινίσεις,
που ίσως δεν είναι απαραίτητες για όσους παρακολουθούν την ετήσια αναφορά μας εδώ και πολλά χρόνια από
αυτές τις σελίδες.
Πρώτα απ’ όλα, από τα περσινά περιστατικά θα πρέπει να
εξαιρέσουμε την περίπτωση της απώλειας του Boeing
777 της Πτήσης ΜΗ17 της Malaysia Airlines στις 17 Ιουλίου 2014 σε ουκρανικό εναέριο χώρο, καθώς σύμφωνα με όλες τις μέχρι στιγμής ενδείξεις ήταν αποτέλεσμα
πολεμικής πράξης. Έτσι δεν μπορεί να συμπεριληφθεί
στα περιστατικά που επηρεάζουν την ασφάλεια πτήσεων σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά των αναλύσεών
μας (όπως αυτά τίθενται και διεθνώς). Από την άλλη, η
απώλεια της Πτήσης MH370 στις 8 Μαρτίου 2014 και
δεδομένου ότι τα αίτια του περιστατικού αυτού δεν έχουν
ακόμη προσδιοριστεί, αποδεχόμαστε ότι εμπίπτει στις κατηγορίες που εξετάζουμε. Εάν βέβαια, όπως πολλοί πιστεύουν υιοθετώντας κάποια από τα κυρίαρχα σενάρια,
η απώλεια αποδειχθεί ότι ενέχει αεροπειρατεία, πρέπει
και αυτή να εξαιρεθεί. Τότε η ανάλυση της ασφάλειας
πτήσεων 2014 έχει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα
με 20 περιστατικά -απόλυτο και πάλι ρεκόρ όλων των
εποχών- και 443 απώλειες ζωής, σημαντικά χαμηλότερα από τον μέσο όρο της 10ετίας (ΜΟ που βελτιώνεται
συνεχώς).
Είναι αξιοσημείωτο ότι η στενή αλληλουχία των τριών
θανατηφόρων περιστατικών τον περασμένο Ιούλιο έδωσε το στίγμα του 2014 από τα ΜΜΕ ως «η χειρότερη χρονιά για τις αερομεταφορές», κυριαρχόντας στη συνέχεια
στην Κοινή Γνώμη. Επιπλέον, για τον μέσο επιβάτη τα
συνταρακτικά ομολογουμένως περιστατικά της διπλής
78
02/2015
Το περιστατικό της Πτήσης
MH17, αν και δεν
συγκαταλέγεται στην ανάλυση μας, διαμορφώνει μια μείζονα παράμετρο
αδυναμίας στην
ασφάλεια των
αερομεταφορών,
αν και ο χαρακτηρισμός περιοχών του πλανήτη ως επικίνδυνες για την αεροπλοΐα παραμένει εξαιρετικά ακανθώδες
θέμα.
απώλειας αεροσκάφους από την ίδια αεροπορική εταιρεία –Malaysia Airlines- σε πολύνεκρα συμβάντα (ένα όχι τόσο σπάνιο φαινόμενο όπως μπορεί
κανείς να δει και από τον πίνακα που επισυνάπτουμε) δημιούργησε εντυπώσεις που καμιά στατιστική ανάλυση δεν είναι εύκολο να εξαλείψει. Το μυστήριο που περιβάλλει ακόμη και σήμερα την Πτήση MH370 και η συνομοσιολογία γύρω από την Πτήση MH17 δεν έκανε φυσικά τα πράγματα καλύτερα.
Το περιστατικό τής «εξαφάνισης» του Boeing 777 της Πτήσης MH370 επανέφερε με τον πλέον τραγικό τρόπο όχι μόνο την αδυναμία παρακολ0ύθησης
πτήσεων μεγάλων αποστάσεων (για τις προτεινόμενες λύσεις μπορείτε να
διαβάσετε σε σελίδες που ακολουθούν), αλλά και την «αχίλλειο πτέρνα» της
απώλειας των καταγραφέων πτήσης σε περίπτωση συντριβής σε θάλασσα,
άρα και της μοναδικής ελπίδας διερεύνησης. Το θέμα είχε αποκτήσει διαστάσεις στον χώρο τής αεροπορικής βιομηχανίας αμέσως μετά τη συντριβή τής
Πτήσης AF447 τον Ιούνιο του 2009. Στην περίπτωση εκείνη, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να είχε εξελιχθεί όπως της ΜΗ370, οι καταγραφείς εντοπίστηκαν τελικά, αλλά απαιτήθηκε αναμονή δύο ετών και τεράστιο κόστος για
να ανακτηθούν από τα βάθη του νότιου Ατλαντικού. Το πρόβλημα βέβαια δεν
ήταν νέο, αλλά το περιστατικό τής Air France και ειδικά το μεγάλο χρονικό διάστημα που απαιτήθηκε για τη διερεύνηση έκαν ε τις φωνές για λύσεις πολύ
πιο έντονες. Μία από τις προτάσεις τότε ήταν η ανασχεδίαση των καταγραφέων με το σύνολο του συστήματος ή τουλάχιστον μέρος του να έχει δυνατότητα
απόσπασης και ανάδυσης στην επιφάνεια της θάλασσας.
Οι αποκαλούμενοι καταγραφείς DFDR/VDR (deployable: αναπτυσσόμενοι)
φάνηκαν να κερδίζουν έδαφος με τους κατασκευαστές αεροσκαφών και η
Airbus μάλιστα ανακοίνωσε την πρόθεση «άμεσης εξέλιξης» σχετικής τεχνολογίας και εγκατάστασης στα A350/A380. Στην πραγματικότητα τέτοια