Antonov / HESA An / IrAn-140
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Antonov / HESA An / IrAn-140
πιστοποιήσει τον τύπο « για όλες τις κλιματικές συνθήκες από -55 έως + 45 βαθμούς Κελσίου και επιχειρήσεις από αεροδρόμια σε ύψη έως και 8.000 ποδών από την επιφάνεια της θάλασσας ». Το 1998 η HESA παρέλαβε το πρώτο κιτ An-140-100 ( πρακτικά τα μεγάλα συγκροτήματα ενός αεροσκάφους ) για εκπαίδευση στη γραμμή παραγωγής . Δυο ακόμη τέτοια κιτ παραδόθηκαν τους επόμενους μήνες και το πρώτο από αυτά ολοκληρώθηκε και αποτέλεσε το αρχικό IrAn-140 ( No . 90-01 ), που παρουσιάστηκε επίσημα και πέταξε στις 8 Φεβρουαρίου 2001 , ακριβώς για την 23 η επέτειο της Ιρανικής Επανάστασης . Το γεγονός χαιρετίστηκε « ως μεγάλη κατάκτηση του ιρανικού λαού », ενώ ανακοινώθηκε η εξέλιξη και πολλών εκδόσεων , ανάμεσά τους ενός ναυτικού περιπολικού και ενός αεροσκάφους AEW & C με το ραντάρ σε δίσκο τοποθετημένο σε ικρίωμα στη ράχη του . Τον Δεκέμβριο του 2002 ολοκληρώθηκε το IrAn-140 « No . 90-02 », αλλά η τελετή τής παράδοσης που θα είχε πανηγυρικό χαρακτήρα , διότι ήταν και το πρώτο αεροσκάφος με υψηλό ποσοστό ιρανικών απαρτίων , ακυρώθηκε λόγω της συντριβής του ουκρανικού An-140 που προαναφέρθηκε . Παρά τις ιρανικές φιλοδοξίες και τη συνεχιζόμενη χρηματοδότηση της Τεχεράνης , το ουκρανικό πρόγραμμα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα . Στην πραγματικότητα καρκινοβατούσε , καθώς η ουκρανική οικονομία δεν
Το ένα από τα αεροπλάνα της ιρανικής αστυνομίας . Παραμένουν καθηλωμένα εδώ και αρκετό καιρό .
άντεχε την αγορά αεροσκαφών για την αεροπορία τής χώρας και ο άλλος εταίρος , η Ρωσία , δεν έδειχνε επίσης μεγάλο ενδιαφέρον για προμήθεια του τύπου τη συγκεκριμένη περίοδο . Έτσι η HESA ήταν η μόνη που παρήγε τον τύπο , αν και η πώλησή του στην « ιρανική αγορά » αποδείχθηκε δύσκολη . Παρά το αρχικό ενδιαφέρον , μοναδικός πελάτης υπήρξε η ιδιωτική εταιρεία charter και cargo Safiran Airlines που ενοικίασε ( με προοπτική αγοράς ) τα τρία αεροπλάνα που είχαν κατασκευαστεί μέχρι και το 2005 ( η αρχική ιρανική φιλοδοξία ήταν για 6-10 αεροπλάνα τον χρόνο ). Τα « EP-SFD », « EP-SFE » και « EP-SFF » μπήκαν σε υπηρεσία τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς σε μισθωμένες πτήσεις , αλλά μόλις πέντε μήνες αργότερα το πρώτο είχε εμπλοκή στο ατύχημα του Αράκ . Τελικά τον Δεκέμβριο του 2005 η Safiran επέστρεψε τα δύο εναπομείναντα αεροπλάνα ως « ακατάλληλα , καθώς οι επιδόσεις τους στις συνθήκες θερμοκρασίας που επικρατούσαν στο Ιράν για μεγάλες περιόδους του χρόνου ήταν οριακές λόγω των ασθενικών κινητήρων ». Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν , ο τύπος αντιμετώπιζε πολλούς περιορισμούς , όπως η μεταφορική ικανότητα μόλις 37 επιβατών στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών . Αναφέρονται μάλιστα πτήσεις που αεροπλάνα χρειάστηκε να αποβιβάσουν επιπλέον επιβάτες ακόμη και την τελευταία στιγμή ή να αφήσουν πίσω όλες τις αποσκευές για να εκτελεστεί η πτήση . Η HESA προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα των επιδόσεων , αλλά οι επιλογές που υπήρχαν ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτες . Η ίδια η Antonov προέτρεπε την αντικατάσταση των Klimov των 2.466 ίππων από κάποιο δυτικό τύπο , όπως τους Pratt & Whitney Canada PW127 σε έκδοση των 2.700 ίππων , κάτι όμως που το Ιράν δεν μπορούσε να υιοθετήσει λόγω των διεθνών κυρώσεων εναντίον του . Τα δύο αεροσκάφη της Safiran παρέμειναν σε αποθήκευση και τελικά τον
Το πρώτο αεροσκάφος που ολοκλήρωσε η HESA .
H Ρωσική Αεροπορία παραλαμβάνει An-140-100 για χρήση μεταφοράς επιτελικού προσωπικού , αλλά οι συνολικές παραγγελίες είναι κατώτερες των αρχικών προσδοκιών και οι περαιτέρω αγορές αβέβαιες .
100 02 / 2015