ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
AVES 7ο RAE «Vega»
Έτσι, για παράδειγμα, μη επανδρωμένα αεροχήματα Predator μπορούν
να μεταφέρουν εικόνα ή βίντεο απευθείας στο πιλοτήριο επισημαίνοντας
τα σημεία που πρέπει να ερευνήσει το πλήρωμα. Βίντεο με στοιχεία γεωτοποθέτησης μπορεί να υποστηρίξει άμεσα τη στοχοποίηση. Εναλλακτικά,
προωθημένοι παρατηρητές μπορούν να μεταφέρουν στο πλήρωμα συντεταγμένες του στόχου, που πληκτρολογούνται και το EOP/OTSWS αξιοποιεί
αυτόματα. Αντίστροφα το ίδιο το AH-129D μπορεί να μεταδώσει στοιχεία σε
άλλα ελικόπτερα ή αεροπλάνα ή και να υποστηρίξει τη δράση τους. Στο
πεδίο ασκήσεων/βολών Decimomannu στη Σαρδηνία πραγματοποιήσαμε
πολύ επιτυχημένες δοκιμές με προσβολές στόχων με LGB GBU που άφηναν AMX έπειτα από κατάδειξη από “Delta”. To EOP έχει εξαιρετικές δυνατότητες κατόπτευσης και αναγνώρισης στόχων. Σε ασκήσεις πιλότοι αναφέρουν ότι έχουν επισημάνει αναμμένο τσιγάρο στα 8 χιλιόμετρα. Σε αυτές τις
αποστάσεις βέβαια ίσως δεν είναι δυνατόν να διατηρήσουμε εγκλωβισμό
ενός άρματος που κινείται με 50 km/h, αλλά το παράδειγμα του αναμένου
τσιγάρου είναι μια απτή ένδειξη των δυνατοτήτων του που μπορώ να αποδεσμεύσω. Επιπλέον, ο αισθητήρας του πυραύλου (CCD ή ΙR) έχει δυνατότητα
απεικόνισης ημέρα και νύχτα, σε διαβαθμίσεις του γκρι ή έγχρωμα, η εναλλαγή των οποίων μπορεί να αποκαλύψει στόχους κάτω από την καλύτερη
κάλυψη παραλλαγής, παρουσιάζοντας τις διαφορές στην εμφάνιση του
περιβάλλοντος-στόχου με την ίδια ευκρίνεια έως και τη μέγιστη εμβέλεια.
Ακόμη και στα καλύτερα κλασικά ηλεκτροοπτικά συστήματα ελικοπτέρων
η ποιότητα απεικόνισης είναι αντιστρόφως ανάλογη με την απόσταση του
στόχου! Ο εγκλωβισμός και η ιχνηλάτηση με το OTSWS έχει διαμορφώσεις
για τις περιπτώσεις που ο στόχος είναι σταθερός ή κινητός και στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει και η “προβλεπτική” λειτουργία. Σε αυτήν -που
ζητήθηκε ειδικά κατά την περίοδο της εξέλιξης του συστήματος- υπάρχει
η δυνατότητα εξαγωγής της μελλοντικής θέσης του στόχου αναλόγως της
εκτιμώμενης ταχύτητάς του και του διανύσματος κίνησης. Έτσι η επαφή μαζί
του δεν χάνεται, εάν υπάρξει πρόσκαιρη απόκρυψή του από εμπόδια στο
Προσέγγιση στο
αεροδρόμιο του Ρίμινι.
Τα πληρώματα των NH90 που μας έδωσαν μοναδικές ευκαιρίες φωτογράφισης στη διάρκεια της πτήσης μας στο 7ο RAE.
O τύπος επιχειρεί με τετραμελές πλήρωμα, στο οποίο μπορούν να προστεθούν επιπλέον μέλη ανάλογα με την αποστολή.
Πετώντας με το «Delta»
Η φιλοξενία του 7ου RAE περιλάμβανε και την ευκαιρία να πετάξουμε σε σχηματισμό με AH-129 «Charlie» και «Delta»
του 48ου Gruppo Squadroni με ένα από τα NH90 το υ 25ου τάγματος «Cigno». Ο διοικητής του 7ου Συντάγματος της
AVES μας συνόδευε στην πτήση στο jump seat του μεταγωγικού ελικοπτέρου, ενώ ο διοικητής του τάγματος «Pavone»
πετούσε σε ένα από τα Mangusta.
Απογειωθήκαμε στις 14:30, προσομοιώνοντας μια τυπική πτήση σαν και αυτές που τα NH90 πετούσαν στο Αφγανιστάν,
(για τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σε επόμενο τεύχος μας, καθώς μετείχαμε σε μία από τις τελευταίες δημοσιογραφικές αποστολές, πριν από τη μετάπτωση της ιταλικής παρουσίας στην ασιατική χώρα) με τα AH-129
και με δύο πολυβολητές στις ανοικτές πλευρικές θύρες. Ύστερα από 15 λεπτά στον αέρα μας πλησίασε ο σχηματισμός
των Mangusta, δύο AH-129C και ένα AH-129D, το τελευταίο σε πλήρη διαμόρφωση με οκτώ σωλήνες Spike ER, ένας
από τους οποίους μετέφερε ένα εκπαιδευτικό βλήμα που επιτρέπει στο πλήρωμα να εκτελεί όλες τις λειτουργίες του
OTSWS. Πετάμε περίπου μισή ώρα σε σχηματισμό για τις ανάγκες της φωτογράφισης με τα ευέλικτα επιθετικά ελικόπτερα να αλλάζουν θέσεις γύρω μας, ενώ προσπαθούμε να τα παρακολουθήσουμε. Κάποια στιγμή τα τρία AH-129 κάνουν ένα τελευταίο κοντινό πέρασμα, εντυπωσιακά και επιβλητικά, δικαιολογώντας πλήρως το παρατσούκλι που απέκτησαν στο Αφγανιστάν, «Margh Sijah» («Μαύρος Θάνατος»), στη διάλεκτο Παστούν.
Όταν οι πόρτες του NH90 κλείνουν και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για τη βάση στο Ρίμινι, οι μνήμες των φωτογραφικών μηχανών είναι γεμάτες από τα πολύτιμα είδωλα που μπορείτε να δείτε στις σελίδες μας. GCV
54
12/2015