ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Επανεξοπλίζοντας την Ιρακινή Αεροπορία
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ Επανεξοπλίζοντας την Ιρακινή Αεροπορία
Τρία Su-25UBK αποκτήθηκαν απευθείας από τη Ρωσία .
ήθηκαν βόμβες και κάλαθοι ρουκετών ιρανικής σχεδίασης και κατασκευάστηκαν εξωτερικές δεξαμενές για την αύξηση της επιχειρησιακής ευελιξίας . Δύο χρόνια αργότερα παραγγέλθηκαν τρία Su-25UKB και τρία Su-25TM στη Ρωσία για την ενίσχυση του στόλου . Τα τελευταία αποτελούσαν την εξαγωγική έκδοση του « δεύτερης » γενιάς « Frogfoot » Su-25T , πρόγραμμα που τελικά δεν προχώρησε λόγω κόστους και αντικαταστάθηκε από τη Ρωσική Αεροπορία από το οικονομικότερο Su-25SM . Τα τρία διθέσια αεροσκάφη παραδόθηκαν από το ρωσικό εργοστάσιο UUAZ στην Ουλάν-Ουντέ , ενώ στο ίδιο « πακέτο » περιλαμβάνονταν εργοστασιακές απορριπτόμενες δεξαμενές PTB-1150 , νέα εκτινασσόμενα καθίσματα για όλα τα ιρανικά Su-25 και 40 κατευθυνόμενοι πύραυλοι R-60MK ( AA-8 Aphid κατά ΝΑΤΟ ). Στα χρόνια που ακολούθησαν υπάρχουν πολλαπλές αναφορές για συμμετοχή των Su-25 σε ασκήσεις , επιχειρώντας σε ρόλο εγγύς υποστήριξης μαζί με τα Embraer EMB 312 Tucano , τα μοναδικά άλλα « μαχητικά » αεροσκάφη των Φρουρών της Επανάστασης . Το 2008 μάλιστα αναφέρεται και η συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις κατά αντάρτικων ομάδων στην επαρχία του Βελουχιστάν και του Κουρασάν ή ακόμη και στη μεθόριο μέσα στο δυτικό Πακιστάν . Από το 2010 τα αρχικά Su-25K έχοντας φτάσει στο όριο της « δομικής ζωής » τους ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα ανακατασκευής και εκσυγχρονισμού από την Pars Aviation . Έτσι τα αεροπλάνα αναφέρονται πλέον ως Su-25KM / Su-25UBKM , παραπέμποντας στο αντίστοιχο επίσημο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του τύπου , αν και το πιθανότερο είναι ότι αφορά σε μεγάλο βαθμό εγχώρια ιρανική προσπάθεια , ειδικά στα ηλεκτρονικά . Το 2012 τα Su-25 μεταστάθμευσαν στα στρατηγικής σημασίας νησάκια του συμπλέγματος Αμπού-Μουσά , μια περιοχή που διεκδικούν επίσης τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα , ενισχύοντας τη φρουρά και την ιρανική παρουσία εκεί . Η μεταστάθμευση αυτή τερματίστηκε το 2013 , ενώ την ίδια χρονιά το Ιράν επιχείρησε και πάλι την προμήθεια επιπλέον αεροσκαφών , εστιάζοντας το ενδιαφέρον στον μικρό αριθμό Su-25TM ( Su-39 ) που είχαν κατασκευαστεί ως πρωτότυπα του ακυρωθέντος προγράμματος και βρίσκονταν σε αποθήκευση ( Π & Δ Νο 325 , « Sukhoi Su-25 , Shturmovik τρίτης γενιάς ») και επιπλέον Su- 25UBKM , χωρίς όμως αποτέλεσμα . Η διαδικασία … επιστροφής τους στο Ιράκ ξεκίνησε με την πρωτοφανή συμφωνία Τεχεράνης- Βαγδάτης στις 21 Ιουνίου 2014 που επετεύχθη μπροστά στον κοινό εχθρό , το ISIL . Στο πλαίσιό της , δέκα Ιρακινοί πιλότοι μετέβησαν στο Ιράν , όπου και ξεκίνησαν εκπαίδευση σε Su-25UBKM πετώντας περίπου 30 ώρες ο καθένας από τις 22 έως και τις 30 Ιουνίου . Ταυτόχρονα μια άλλη ομάδα Ιρακινών πήγε για εκπαίδευση στη Ρωσία ( ή τη Λευκορωσία σύμφωνα με άλλες πηγές ), ενώ τα ρωσικά και
Ανακατασκευασμένο και εκσυγχρονισμένο Su-25UBKM από την Pars Aviation .
52 04 / 2015