« πακέτο » της Bell . Το πρόγραμμα απέδωσε τα πρώτα εκσυγχρονισμένα ελικόπτερα δυο χρόνια αργότερα και ολοκληρώθηκε το 2009 . Στη διάρκεια της υλοποίησής του το Ιράκ προσπάθησε να αποκτήσει επιπλέον UH-1H από αμερικανικά αποθέματα με στόχο τη συνέχιση του εκσυγχρονισμού , αν και η προσπάθεια αυτή δεν υπήρξε επιτυχημένη ή εγκαταλείφθηκε έναντι άλλων λύσεων . Μεγάλο μέρος της αρχικής ανασυγκρότησης της ιρακινής αεροπορίας στρατού είχε πολωνική εμπλοκή , ανταποδοτικά για τη συμμετοχή της τελευταίας στον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου . Κύριος « διεκπεραιωτής » των διαφόρων συμβολαίων υπήρξε ο κρατικός πολωνικός όμιλος BU- MAR που στη συνέχεια κατηγορήθηκε ανάμεσα σε άλλα για ανικανότητα και διαφθορά . Το 2004 η BUMAR υπέγραψε δύο συμβόλαια με την κυβέρνηση του Ιράκ : το πρώτο για την προμήθεια 20 PZL W-3 Sokol αξίας 132 εκατομμυρίων δολαρίων που θα περιλάμβανε εκπαίδευση ιπτάμενου και τεχνικού προσωπικού και το δεύτερο αξίας 105 εκατομμυρίων δολαρίων για 24 μεταχειρισμένα Mi-17 που θα είχαν υποστεί γενική συντήρηση , ανακατασκευή και εγκατάσταση νέου εξοπλισμού επικοινωνιών και ραδιοβοηθημάτων . Και τα δυο αυτά συμβόλαια απέτυχαν να υλοποιηθούν και μάλιστα παταγωδώς . Η BUMAR τον Απρίλιο του 2005 , έξι μήνες προ της συμφωνημένης παράδοσης των πρώτων W-3 , ανακοίνωσε ότι αδυνατούσε να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις , καθώς η PZL Swidnik δεν παρέδιδε ελικόπτερα με ικανοποιητικούς ρυθμούς . Στη δεύτερη περίπτωση το Ιράκ αρνήθηκε να παραλάβει τα πρώτα δέκα Mil-17V-1 υποστηρίζοντας πως « τα παλαιά ελικόπτερα δεν είχαν υποστεί τίποτα περισσότερο από νέα βαφή » ( σημ . 10 ). Τελικά , έπειτα από συμβιβασμό των δύο μερών , υπήρξε παραγγελία για δέκα καινούργια Mi-17V-5 , οι παραδόσεις των οποίων ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2006 και ολοκληρώθηκαν πριν από το τέλος εκείνης της χρονιάς . Ένα από τα ελικόπτερα διαμορφώθηκε με καμπίνα VIP , ενώ όλα τα υπόλοιπα είχαν τη δυνατότητα μεταφοράς οπλισμού , αν και αρχικά δεν διέθεταν εξοπλισμό αυτοπροστασίας ώστε να αναλάβουν αποστολές μάχης . Τα επόμενα χρόνια η BUMAR συνέχισε να αποτελεί τον κύριο τροφοδότη της Αεροπορίας του Ιρακινού Στρατού παραδίδοντας περισσότερα καινούργια Mi-17V-5 αλλά και Mi-171E , τα τελευταία με εμπλοκή και του Πενταγώνου . Το σύνολο του στόλου των « Hip » ξεπέρασε σε παραδόσεις τα σαράντα μέχρι και το τέλος του 2013 , ενώ μέχρι και την Άνοιξη του 2014 δέκα περίπου απωλέσθηκαν , είτε σε περιστατικά είτε σε καταρρίψεις . Περισσότερες όμως απώλειες σημειώθηκαν στις μάχες με τους τζιχαντιστές στη συνέχεια . Τον Νοέμβριο του 2014 το Ιράκ παρέλαβε οκτώ Mi-171Sh ως μέρος μιας παραγγελίας των 60 όπως αναφέρεται ,
Είκοσι τέσσερα EC635T2 + σε ρόλους ένοπλης αναγνώρισης φέρουν ατρακτίδια πυροβόλων 20 mm Nexter NC-621 και πολυβόλων των 12,7 mm FN Herstal HMP-400 .
04 / 2015 47