FORUM
σκοτώνοντας τους 32 άλλους επιβαίνοντες .
Του Φαίδωνα Γ . Καραϊωσηφίδη ///////
« Εντός των πυλών »
Καθώς ολοκληρώναμε τις δύο αυτές τελευταίες σελίδες του τεύχους Απριλίου , το τραγικό συμβάν της συντριβής της Πτήσης 9525 στις 24 Μαρτίου ήλθε να μας συγκλονίσει , σε μια Ευρώπη που είχαμε συνηθίσει εδώ και πολλά χρόνια να αντιμετωπίζουμε ως περιοχή με συνεχώς αυξανόμενη ασφάλεια πτήσεων . Αυτό δεν έχει αλλάξει και η Ευρώπη παραμένει ακόμη και μετά το τραγικό αυτό συμβάν μία από τις πιο ασφαλείς περιοχές του κόσμου για τις αερομεταφορές . Η υπόθεση όμως του A320 της Germanwings πήρε μια άλλη δραματική και παγκόσμια τροπή πέραν της απώλειας των 150 ζωών , καθώς τα συγκλονιστικά στοιχεία που αποκαλύφθηκαν για την εμπλοκή μέλους του πληρώματος ανέδειξαν ( για άλλη μια φορά ) το τεράστιο κενό που υπάρχει στο συγκεκριμένο θέμα , κάτι όμως για το οποίο ο κώδωνας κινδύνου είχε χτυπήσει πολύ νωρίτερα . Η ιχνηλάτηση του τεράστιου προβλήματος που αποτελεί νάρκη στα θεμέλια της βιομηχανίας των αεροπορικών συγκοινωνιών μάς οδηγεί στην εποχή αμέσως μετά την 11 η Σεπτεμβρίου , όταν ο κίνδυνος της τρομοκρατίας που χρησιμοποιούσε επιβατικά αεροπλάνα ως ιπτάμενες βόμβες μας ανάγκασε να πάρουμε δραστικά μέτρα που επηρέασαν τις αερομεταφορές στο σύνολό τους . Τα αεροπορικά ταξίδια έγιναν δυσκολότερα και πολυπλοκότερα μέσα από το screening των επιβατών , καθώς μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες όλο και περισσότερες χώρες περιχαρακώνονταν πίσω από τείχη που ύψωνε το homeland security . Το ένα βέβαια μετά το άλλο , τα μέτρα που πάρθηκαν αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά να σταματήσουν την τρομοκρατία και απλώς την διοχέτευσαν προς άλλες κατευθύνσεις . Η βιομηχανία όμως αεροπορικών υπηρεσιών υπέφερε από τις επιπτώσεις και χρειάστηκαν περισσότερα από 10 χρόνια για να ανακτήσει μέρος του χαμένου εδάφους . Ένα από τα μέτρα που πάρθηκαν στη μετά την 11 η Σεπτεμβρίου εποχή για να σταματήσουμε τους τρομοκράτες ήταν να θωρακίσουμε τα πιλοτήρια και να τα κάνουμε απόρθητα στην απειλή τους . Πράγματι , οι τρομοκράτες κρατήθηκαν έξω από τα πιλοτήρια και εκτός από ορισμένες πολύ ειδικές και μεμονωμένες περιπτώσεις , η ιστορία της 11 ης Σεπτεμβρίου ευτυχώς δεν επαναλήφθηκε όλα αυτά τα χρόνια . Ή μήπως όχι ; Η θωράκιση του πιλοτηρίου καθιστώντας το απροσπέλαστο κράτησε μεν τους αεροπειρατές έξω , αλλά δημιούργησε και τις συνθήκες που ευνοούσαν την απειλή που υπήρχε και προερχόταν εκ των έσω . Στις 17 Φεβρουαρίου 2014 το Boeing 767-300ER της Ethiopian Airlines που εκτελούσε την πτήση 702 από την Αντίς Αμπέμπα προς το Μιλάνο μέσω Ρώμης κατέληξε στη Γενεύη , όταν υπέστη αεροπειρατεία από τον συγκυβερνήτη του που κλείδωσε τον κυβερνήτη του αεροπλάνου έξω από το πιλοτήριο . Το αεροπλάνο προσγειώθηκε με ασφάλεια στη Γενεύη όπου ο αεροπειρατής ζήτησε πολιτικό άσυλο . Το περιστατικό -που έληξε αίσια- είχε εγείρει βέβαια περισσότερο το ενδιαφέρον των ΜΜΕ για το γεγονός ότι απαιτήθηκαν γαλλικά μαχητικά για την υλοποίηση του προβλεπόμενου σχεδίου ανάγκης , καθώς τα ελβετικά αεροσκάφη … βρίσκονταν εκτός ωραρίου εργασίας των χειριστών , παρά για την ουσία του θέματος , δηλαδή το πώς έγινε η αεροπειρατεία . Έναν χρόνο όμως νωρίτερα ένα άλλο παρόμοιο συμβάν δεν είχε την ίδια « ευτυχή » κατάληξη , αν και ξεκίνησε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο . Η
πτήση 470 της αεροπορικής εταιρείας LAM της Μοζαμβίκης από το Μαπούτο στη Λουάντα της Αγκόλα υπέστη επίσης αεροπειρατεία , όταν ο κυβερνήτης κλείδωσε τον συγκυβερνήτη εκτός πιλοτηρίου . Στη συνέχεια και για την επόμενη ώρα συνέχισε να πετά το αεροπλάνο με μια εντελώς παρανοϊκή συμπεριφορά , πριν το οδηγήσει στη συντριβή
Τα δύο περιστατικά είναι δείγματα και μόνο μιας πραγματικότητας · η
απειλή βρίσκεται πολλές φορές ήδη μέσα στα πιλοτήρια , για την οποία ο κώδωνας του κινδύνου είχε χτυπήσει πολλές φορές πριν το A320 της Germanwings συντριβεί στις πλαγιές των Άλπεων . Αυτοί όμως που έπρεπε να τον ακούσουν , απ ’ όλο το φάσμα της αεροπορικής βιομηχανίας αλλά και των κανονιστικών αρχών που την παρακολουθούν , δεν το έκαναν και τώρα που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου είναι πολύ δύσκολο να κλείσει . Περισσότερα όμως για το θέμα στο επόμενο τεύχος μας .
Του Φαίδωνα Γ . Καραϊωσηφίδη ///////
Η Πολεμική Αεροπορία όπως θα έπρεπε να είναι ( και δεν είναι )!
Το 2009 σε μια ανάλυση για την Πολεμική Αεροπορία γράφαμε για μια σειρά θεμάτων επιχειρώντας να βάλουμε σε πλαίσιο την πραγματική κατάσταση του κλάδου . Αναφέραμε λοιπόν για τους παλαιότερους τύπους ότι η συνεισφορά των αεροσκαφών αυτών , όσο πολύτιμη και αν ήταν τα προηγούμενα χρόνια , δεν θα έπρεπε να μας επηρεάσει σε μια απόφαση απόσυρσης , διότι σε μια ενδεχόμενη σύρραξη ( καθώς αυτός είναι ο ένας και μοναδικός σκοπός τους ) δεν θα μπορούσαν να εκτελέσουν την αποστολή για την οποία διατηρούνται και εκπαιδεύονται οι πιλότοι τους . Υπογραμμίζαμε μάλιστα το γεγονός ότι εάν θέλουμε πραγματικά να μειώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα λειτουργικά έξοδα και ταυτόχρονα να αυξήσουμε τις δυνατότητες της Πολεμικής Αεροπορίας , θα πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις με αποκλειστικό γνώμονα το ποια μορφή και ποιες δυνατότητες θα θέλαμε να έχει η ΠΑ στο μέλλον
4 4 / 2015