Μια επιβεβαιωμένη κατάρριψη από ιρακινό MiG-25
ήλθε στις 3 Μαΐου 1982 και μάλιστα με ένα περίεργο
«θύμα», ένα Gulfstream II (κάποιες πηγές το αναφέρουν ως GIII) που μετέφερε τον Αλγερινό υπουργό
εξωτερικών Mohammed Ben Yahya στην Τεχεράνη.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, ο χαρισματικός Αλγερινός πολιτικός στον οποίο αποδίδεται
και η απελευθέρωση των 52 Αμερικανών ομήρων από
το Ιράν τον Ιανουάριο του 1980, βρισκόταν σε μια ειρηνευτική προσπάθεια τερματισμού του πολέμου ΙράνΙράκ. Το αλγερινό τζετ επέστρεφε από την Τεχεράνη και
στο σκέλος του ταξιδιού προς την Κωνσταντινούπολη (ή
την Άγκυρα), δύο ιρακινά «Foxbat» το πρόλαβαν στο
βορειοδυτικό Ιράν. Λίγο πριν εισέλθει στον τουρκικό
εναέριο χώρο το κατέρριψαν χρησιμοποιώντας πιθανότατα R-40T, αφού κατά την πάγια σοβιετική τακτική
της εκτόξευσης δύο βλημάτων διαφορετικής μεθόδου
καθοδήγησης εκτοξευόταν πρώτα ο πύραυλος IR, ώστε
η κεφαλή του να μην εγκλωβίσει τα καυσαέρια του πυραύλου με καθοδήγηση ραντάρ, που έτσι ακολουθούσε
δεύτερος. Από τους 15 επιβαίνοντες στο Gulfstream δεν
υπήρξαν επιζώντες.
Τον Δεκέμβριο του 1982 αναφέρεται η πρώτη κατάρριψη F-5E από MiG-25, όταν ένα ζευγάρι ιρανικών
Tiger II που επέστρεφαν από αποστολή βομβαρδισμού στο βόρειο Ιράκ αναχαιτίστηκαν από μεγάλη
απόσταση από «Foxbat», πιθανότατα με R-40R. Από
την εκτόνωση της κεφαλής του AA-6 «Acrid» επλήγη
το ένα από τα F-5E, που πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση κοντά στο Κιρκούκ. Ο πιλότος του
αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε πολύ μετά
τη λήξη του πολέμου το 1990, ενώ το αεροσκάφος
του εκτέθηκε στο στρατιωτικό μουσείο της Βαγδάτης.
Το Ιράν, για να
αντιμετωπίσει
τις πτήσεις των
MiG-25, συνδύασε μαχητικά με αντιαεροπορικές συστοιχίες, αλλά
οι MIM-23 αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές
εναντίον των
«Foxbat».
Τον ίδιο μήνα, «Foxbat» προσπάθησαν να αναχαιτίσουν ένα ιρανικό
C-130, από αυτά που η Τεχεράνη χρησιμοποιούσε ως πλατφόρμες
ELINT. Το Hercules έπαθε ζημιές από την εκτόνωση της κεφαλής ενός
R-40R, αλλά κατόρθωσε τελικά να προσγειωθεί στην αεροπορική
βάση Mehrabad της ιρανικής πρωτεύουσας.
Η αναβάθμιση των ιρακινών μαχητικών σε MiG-25PDS, έστω και σε «export» έκδοση, έδωσε στους Ιρακινούς την αυτοπεποίθηση να διευρύνουν
το φάσμα των αποστολών για τον τύπο, συμπεριλαμβανομένων CAP αλλά
και επιθετικής αεράμυνας (offensive air defence)/συνοδείας. Οι τελευταίες επέτρεπαν στα βομβαρδιστικά Tu-16 (και Tu-16KSR) να υλοποιούν
αποστολές βαθιά στην ιρανική ενδοχώρα ή σε μεγάλες αποστάσεις στον
Περσικό κόλπο.
Τον Φεβρουάριο του 1983 αναφέρεται η κατάρριψη ενός ιρανικού C-130,
Το σύνολο των εξαγωγικών MiG-25 όπως και τα λιβυκά ή τα ιρακινά παραδόθηκαν σε υποβαθμισμένες εκδόσεις, αν και αργότερα αναβαθμίστηκαν
στην τελευταία περίπτωση σε MiG-25PD/PDS.
04/2015
107