92
Μεγαλώνοντας πήγα, πολλές φορές, κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Παρά τις αντιξοότητες, έκανα πράγματα που γέμισαν την ψυχή και την καρδιά μου.
Έζησα όμορφα χρόνια στα οποία γέλασα κι έκλαψα, αγάπησα και πόνεσα, πλήγωσα και πληγώθηκα. Όλα τα συναισθήματα σε μια ισορροπία!
Με συγκινεί κάθε φορά που διαβάζω το παρακάτω απόσπασμα από ένα βιβλίο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση:
«Είχα όπως όλοι μας μια δύσβατη πορεία, τη πορεία της αυτογνωσίας, μέσα από οδύνες και χαρές μεγάλες. Τίποτα σταθερό. Ν’ αλλάζουν όλα γύρω, ν’ αλλάζει ο εαυτός μας, ν’ αλλάζει το κορμί μας, ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά μας, να μεγαλώνουμε τα αγαπημένα μας παιδιά, να χάνουμε αγαπημένους, ν’ αλλάζει ο κόσμος γύρω, να βιώνουμε μ’ ένταση τις αλλαγές και να μην έχουμε τίποτα πιο σταθερό από τη στάση της ζωής μας».
Όλοι όσοι σήμερα βρίσκονται στην ηλικία μου έζησαν τα παραπάνω σαν παιδιά και νοσταλγούν εκείνες τις απλές, όμορφες ημέρες που οι νοικοκυρές, το σούρουπο μαζεύονταν στο πεζοδρόμιο, οι άντρες πήγαιναν στα καφενεία και εμείς, τα παιδιά, ξεσηκώναμε τη γειτονιά με τις χαρούμενες φωνές μας. Αναρωτιόμαστε πως ζουν σήμερα τα δικά μας παιδιά;
Αναμφισβήτητα, η ζωή είναι πολλές φορές σκληρή και άδικη, αλλά συχνά είναι και πολύ όμορφη. Πρέπει όμως να την ζούμε, να ζούμε την κάθε μέρα αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και τα προβλήματα με αισιοδοξία και χαμόγελο, και μη ξεχνώντας πως όλα αυτά μας οδηγούν στην απόκτηση πείρας όσο μεγαλώνουμε. Και ας έγραψε κάποιος ότι η πείρα είναι μια γηραιά κυρία που την σεβόμαστε, χωρίς όμως να εξετάζουμε το ύποπτο παρελθόν της.
Όλα στη ζωή είναι θέμα επιλογών και η δύναμη της επιλογής απαιτεί σταθερές αποφάσεις και σθένος.
Μόνο εμείς ευθυνόμαστε για τον τρόπο που θα ζήσουμε, για το πώς θα συμπεριφερθούμε, για τα λόγια που λέμε. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να έχουμε το θάρρος να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των πράξεών μας.