89
προσωπικού του ταξιδιού. Αν δεν ρισκάρει για να πετύχει όλα όσα πιστεύει, ίσως ήρθε ο καιρός να πεθάνει. Δεν υπάρχει μέση λύση για τον πολεμιστή της ζωής που κάθε του βήμα αποτελεί κι ένα μάθημα. Μαθήματα που πληρώνονται με κόστος, ενίοτε οδυνηρό.
Υπάρχουν στιγμές που λυγίζει κάτω από το βάρος ποικίλων προβλημάτων, όμως συνεχίζει τον δρόμο του με ακλόνητη αποφασιστικότητα.
Κάθε ένας από εμάς, όταν ερχόμαστε σε τούτο τον κόσμο και μέχρι να φύγουμε, πρέπει να έχουμε αφήσει το στίγμα μας για τις επόμενες γενιές. Οι άνθρωποι είναι πολεμιστές της ζωής και ο καθένας ακολουθεί τον δρόμο του που ολοκληρώνεται με τον θάνατό του.
Έγραψε ο Αμερικάνος φιλόσοφος, δοκιμιογράφος και ποιητής, Ραλφ Βάλντο Εμερσον:
«Να γελάς συχνά και πολύ, να κερδίζεις τον σεβασμό των έξυπνων ανθρώπων και την τρυφερότητα των παιδιών.
Να κερδίζεις την εκτίμηση έντιμων κριτικών και ν' αντέχεις την προδοσία των ψεύτικων φίλων, να εκτιμάς την ομορφιά, ν’ ανακαλύπτεις τον καλύτερο εαυτό των άλλων, ν' αφήσεις τον κόσμο λίγο καλύτερο, είτε μ’ ένα σωστό παιδί, είτε μ’ έναν ανθισμένο κήπο ή κάποιο κοινωνικό έργο.
Αν συμβαίνουν όλα αυτά, τότε έχεις πετύχει στον προορισμό σου σε τούτη τη ζωή».
Και συνεχίζει η Αμερικανίδα ποιήτρια, Εμιλυ Ντίκινσον:
«Αν μπορέσω να εμποδίσω μια καρδιά να ραγίσει, δεν θα ζήσω μάταια. Αν μπορέσω να ανακουφίσω τον πόνο μιας ζωής ή να απαλύνω μια θλίψη ή να ξαναβάλω στη φωλιά ένα εξαντλημένο κοκκινολαίμη, δεν θα ζήσω μάταια».
Στο μυαλό μου, καθώς χαζεύω τον έρημο δρόμο που φωτίζεται από το αχνό φως μιας λάμπας και βλέπω ένα φύλλο δέντρου να παρασέρνει ο αέρας, έρχεται ένα παραμύθι του Γιάννη Πλαχούρη:
«Το φθινόπωρο έκανε την εμφάνισή του στο μικρό πάρκο αναγκάζοντας