74
-12-
Ο γάμος είναι ένας πανάρχαιος θεσμός για τον οποίο δεν γνωρίζουμε χρονολογικά πότε συστάθηκε. Έχει πάντως σχέση με το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να ζήσει μόνος του, αλλά να έχει δίπλα του έναν/μια σύντροφο που θα μοιραστούν τα βάρη της ζωής.
Όμως, για να ευδοκιμήσει ένας γάμος χρειάζεται η ελεύθερη θέληση των δύο συζύγων να ζουν κάτω από την ίδια στέγη, να έχουν αγάπη, κατανόηση, εμπιστοσύνη και ν' αποκτήσουν απογόνους, αν και το τελευταίο δεν είναι πάντα απαραίτητο. Κι όπως έγραψε κάποιος, «ο γάμος δεν είναι μόνο πνευματική ένωση και περιπαθή φιλιά. Ο γάμος είναι επίσης τρία γεύματα την ημέρα, το να μοιράζεσαι τις δουλειές του σπιτιού και να θυμάσαι να βγάλεις έξω τα σκουπίδια»!
Έχετε δει άντρα να πηγαίνει στην εκκλησία μέσα στην τρελή χαρά για να παντρευτεί με δόξα και τιμή τη γυναίκα της ζωής του; Και να τα χαμόγελα και να τα χτυποκάρδια γι' αυτή που λένε ως την ευτυχέστερη μέρα της ζωής του;
Όχι; Ε, τότε εγώ θα πρέπει να ήμουν ο μόνος ευτυχισμένος άνθρωπος που στα είκοσι εφτά μου έτη είχα στηθεί γαμπρός στην είσοδο του ναού περιμένοντας την εκλεκτή της καρδιάς μου, ήδη πέντε μηνών έγκυος, ενάμιση χρόνο μεγαλύτερή μου κι έχοντας ήδη έναν αποτυχημένο γάμο στο ενεργητικό της.
Ατυχής, βέβαια, η έκφραση, “αποτυχημένος γάμος”, διότι αν ήταν πετυχημένος θα καθόταν στον πρώην σύζυγό της και δεν θα έμπλεκα εγώ μαζί της για να σκέφτομαι μετά από τόσα χρόνια μια ακόμη παπαριά της νεότητάς μου, έστω κι αν από αυτή ξεπήδησε ο λατρεμένος γιος μου οπότε, εκ των πραγμάτων, αυτή η νεανική παπαριά κάπως μετριάζεται.
Ο γάμος μας διήρκεσε μόλις τρία συναπτά έτη, επειδή πρώτος την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια και μη τον είδατε τον Παναγή μη τον απαντήσατε, όπως έκανε και ο αείμνηστος Θανάσης Βέγγος σε κείνη την ταινία που τη πρώτη