61
-9-
Τι λέγαμε νωρίτερα; Α, ναι, για τους πολιτικούς.
Και να οι μεγάλες υποσχέσεις, να οι βαρύγδουπες δηλώσεις, να τα φιλικά χτυπήματα στη πλάτη και να βρίσκεσαι αργότερα στη θέση να φασκελώνεις και με τα δυο χέρια το πρόσωπό σου που πιάστηκες κότσος.
Μπορεί η μαλακία να συγχωρείται τη πρώτη, άντε και την δεύτερη φορά, την τρίτη όμως αναρωτιέσαι αν αυτή η μαλακία που σε δέρνει είναι μια ίωση που σε χτυπάει κάθε φορά που έρχονται εκλογές. Διότι μπορεί να λες «τι μαλάκας ήμουν που πίστεψα τα ψέματα που ο πολιτικός μου σέρβιρε», αλλά να πηγαίνεις να τον ξαναψηφίσεις νιώθοντας τελικά όχι απλώς μαλάκας μα αρχιμαλάκας. Διότι φταίμε. Κάνεις μια φορά τον μαλάκα, τον κάνεις δεύτερη, ε, την τρίτη φορά δεν τον κάνεις, είσαι μαλάκας.
Κι όσο εσύ αναρωτιέσαι πόσο μαλάκας είσαι τόσο εκείνος φροντίζει να αυξάνει τον τραπεζικό του λογαριασμό, να φτιάχνει επαύλεις και να κάνει διακοπές σε κότερα εφοπλιστών, λίγο μετά που έχει ψηφίσει νόμο στη Βουλή για την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων που εκείνος και οι όμοιοί του διόριζαν τα προηγούμενα χρόνια σωρηδόν, ώστε να εξασφαλίζουν την εκλογική τους επιτυχία.
Ο αρχαίος φιλόσοφος Βίων, έλεγε ότι, «ο καλός άρχοντας όταν αποχωρεί από την εξουσία, πρέπει να είναι όχι πλουσιότερος αλλά ενδοξότερος», ενώ ο Βίλχεμ Ράιχ , στο βιβλίο του, «Άκου Ανθρωπάκο», γράφει:
«Επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι «του ανθρωπάκου». Όμως, εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ’ έπιασαν κορόιδο...».
Είπε ο Χάρρυ Κλυνν, σε επιθεώρηση:
«…θα στηθούν οι κάλπες στα εκλογικά τμήματα, θα στηθούν οι φαντάροι