41
Λείμωνα και κατασκήνωναν εκεί σαν να ήταν πανηγύρι. Όσες έρχονταν από την γη έκλαιγαν και οδύρονταν για όσα είχαν πάθει κατά την υποχθόνια πορεία τους που κρατούσε έτη χίλια. Όσες έρχονταν από τον ουρανό και τι δεν είχαν να πουν από θεάματα και απολαύσεις! Οι ψυχές που είχαν διαπράξει εγκλήματα [προδοσίες, κακουργήματα] είχαν πληρώσει για όλα δεκαπλάσιες ποινές. Δεκαπλάσιες ήταν και οι ανταμοιβές για όσες είχαν κάνει το καλό. Ακόμη βαρύτερες ήταν οι τιμωρίες για όσους είχαν ασεβήσει προς τους γονείς ή τους θεούς ή για όσους είχαν σκοτώσει άνθρωπο με το ίδιο τους το χέρι.
Τον Αριδαίο, τον τύραννο της Παμφυλίας, που διέπραξε στη ζωή του μεγάλα και πολλά κακουργήματα οι τιμωροί του άλλου κόσμου τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον τραβούσαν πάνω στα αγκάθια των Ασπαλάθων. Ύστερα μαζί με άλλους ομοίους του τον πέταξαν μέσα στον Τάρταρο.
Επτά ημέρες παρέμεναν στον Λειμώνα οι ψυχές και ύστερα πορεύτηκαν σ' ένα τόπο όπου έβλεπαν ένα φως σαν το ουράνιο τόξο αλλά λαμπρότερο πολύ και καθαρότερο. Το φως αυτό σαν κίονας ήταν τεταμένο δια παντός του ουρανού και της γης, δηλαδή βρισκόταν στο κέντρο του σύμπαντος. Από τις άκρες των δεσμών του, που ήταν τεντωμένες από τον ουρανό, κρεμόταν ο άτρακτος της Ανάγκης, ο οποίος ρυθμίζει όλες τις περιστροφές. Ο σφόνδυλος της ατράκτου ήταν κοίλος και περιείχε άλλους εφτά σφονδύλους, [ο εξώτατος ήταν το ουράνιο στερέωμα και οι άλλοι επτά ήταν οι σφαίρες των πλανητών]. Στους κύκλους που σχημάτιζαν τα επάνω χείλη των σφονδύλων ήταν καθισμένες και περιστρέφονταν οι Σειρήνες, μια πάνω σε κάθε κύκλο. Κάθε Σειρήνα έκπεμπε τον ήχο μιας και μοναδικής νότας. Και οι οκτώ αυτές φωνές παρήγαγαν μια αρμονία, την μουσική των ουράνιων σφαιρών. Την κυκλική κίνηση των σφονδύλων πάνω στα γόνατα της Ανάγκης παρακολουθούσαν καθισμένες πάνω σε θρόνους, οι τρεις Μοίρες, οι κόρες της Ανάγκης, που είχαν τα ονόματα: Λέχεσης, Κλωθώ και Άτροπος.
Φθάνοντας, λοιπόν, εκεί οι ψυχές ήταν αναγκασμένες να