37
-4-
Τι λέγαμε νωρίτερα όμως; Α, ναι, ότι όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος. Σωστά ή όχι; Μήπως τελικά αυτή η λαϊκή παροιμία βγήκε από τα στόματα εκείνων που θεωρούν ότι παρά τις αποτυχίες και την μιζέρια τους η ζωή θα τους δώσει ότι πιστεύουν πως τους αξίζει και το στερήθηκαν;
Πότε όμως η ζωή [δεν έχει τυχαία θηλυκό όνομα] χρωστάει σε κάποιον και τι ακριβώς; Όχι μόνο δεν χρωστάει αλλά παίρνει και ότι θέλει χωρίς να απολογείται σε κανέναν και για τίποτα.
Τυχερή η κυρά ζωή, άτυχοι εμείς που από τη στιγμή που γεννιόμαστε πρέπει να απολογούμαστε σε όλους και για όλα μέχρι να σταθούμε απέναντι στον φιλεύσπλαχνο Θεούλη στον οποίο, επίσης, πρέπει να απολογηθούμε για όσα κάναμε ή δεν κάναμε στην επίγεια ζωή μας. Διότι θα είσαι κόπανος αν δεν τα έχεις κάνει όλα όσα σε ευχαριστούν και ο Θεούλης θα σου πει, «εγώ μια ζωή σου έδωσα και δεύτερη δεν έχει για να περάσεις καλά».
Και αλλοίμονο μη βρεθούμε μπροστά του την ώρα που θα είναι ζοχαδιασμένος με καμιά χαζομάρα αγγέλου ή την ώρα που ο διάβολος πάλι θα του τα έχει πρήξει κανονικά και βρει την ευκαιρία να ξεσπάσει πάνω μας είτε στέλνοντάς μας στον αγύριστο ή καλώντας κοντά του και μερικούς πριν την ώρα τους για να αναρωτιούνται οι δικοί τους τι έφταιγαν και πήγαν τόσο γρήγορα να συναντήσουν τον Δημιουργό τους.
Επειδή όμως δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, ας αποστηθίσουμε για παν ενδεχόμενο τις παρακάτω συμβουλές, που τις διάβασα σε μια εκκλησία στο Χάνι, πριν μερικά χρόνια:
1.
2.
3.
4.
5.