30
πλέον σε θέση να διατηρείται και να σώζεται μόνη της, όπως λέει ο Πλάτων ότι ο θεός χάρηκε που δημιουργήθηκε ο κόσμος και μπήκε σε κίνηση για πρώτη φορά, έτσι γεμάτος ενθουσιασμό ο Λυκούργος και από ευχαρίστηση για την ομορφιά και το μέγεθος της νομοθεσίας του που άρχισε να εφαρμόζεται και να παίρνει κανονικά το δρόμο της, επιθύμησε να την αφήσει αθάνατη και αμετάβλητη στο μέλλον.
Μάζεψε λοιπόν όλους και τους είπε ότι καλά όσα έγιναν και αρκετά ώστε η πόλη να γνωρίσει την αρετή και την ευτυχία. Το κυριότερο όμως και το πιο μεγάλο δεν μπορεί να τους το αποκαλύψει πριν ζητήσει με χρησμό τη γνώμη του θεού. Πρέπει λοιπόν να τηρήσουν σταθερά τους νόμους που έθεσε και να μη τους αλλάξουν, ούτε να τους μετακινήσουν μέχρι να γυρίσει από τους Δελφούς. Όταν επιστρέψει θα κάνει ότι τον πρόταξε ο θεός. Όλοι συμφώνησαν και τον ενθάρρυναν να πάει στο Μαντείο. Κι αφού έβαλε τους βασιλιάδες και τους γερουσιαστές κι έπειτα όλους τους άλλους πολίτες να ορκιστούν ότι θα μείνουν σταθεροί και θα εφαρμόσουν το νομοθετικό πολίτευμα έως ότου επιστρέψει, ο Λυκούργος έφυγε για τους Δελφούς.
Όταν έφτασε στο Μαντείο, έκανε πρώτα θυσία στον θεό Απόλλωνα κι έπειτα τον ρώτησε αν οι νόμοι του είναι καλοί και αρκετοί για την ευτυχία και την αρετή της πόλης.
Ο θεός αποκρίθηκε ότι και καλά τέθηκαν οι νόμοι και η πόλη θα δοξαστεί αν τηρεί το πολίτευμά του.
Ο Λυκούργος έγραψε τον χρησμό και τον έστειλε στη Σπάρτη. Ύστερα έκανε νέες θυσίες στον θεό, αποχαιρέτησε τους φίλους του και τον γιο του και αποφάσισε να μην απαλλάξει τους συμπολίτες του από τον όρκο κι εκεί, με την θέλησή του, να τερματίσει τη ζωή του μια και είχε φτάσει στην ηλικία που είναι κατάλληλη για ν’ αποφασίζουν οι άνθρωποι, ακόμη κι εκείνοι που φαίνονται ότι αρκετά ευτύχισαν, αν πρέπει να συνεχίσουν ακόμη ή να πάψουν να ζουν. Και πέθανε από ασιτία, με την πεποίθηση ότι των πολιτικών ανδρών ούτε ο θάνατος πρέπει να είναι πολιτικά άσκοπος ούτε το τέλος της ζωής παθητικό, αλλά να γίνεται σαν πράξη αρετής. Και για τον εαυτό του, αφού έφερε ως την άκρη έργο ωραιότατο, ο θάνατος έπρεπε να είναι αληθινά τελείωση της ευτυχίας και στους συμπολίτες του να αφήσει το θάνατο φύλακα των καλών και αγαθών που τους πρόσφερε αφού είχαν ορκιστεί να εφαρμόζουν το πολίτευμά του έως ότου εκείνος επιστρέψει».